Dziękuję Tadziu

No i tak powinna zrobić Ewa z tym kusicielem.
Dobre

Gelsomina pisze: ↑30 kwietnia 2024, 14:53 Śledzę kolejne odcinki i czekam na nie.

Wiem, jesteś bardzo wiernym czytelnikiem i bardzo dziękuję

Zdzisław pisze: ↑29 kwietnia 2024, 11:26 Elafel - we wszystkim (nie tylko w języku) są ludzie, do których nic nie dotrze. Cóż, trzeba z tym żyć, ale nie znaczy, że do nich się dostosować

Nigdy się nie dostosuję. Znam wartość swoich poglądów i nigdy z nich nie zrezygnuję.

Fajna zabawa słowem.
Podobaś

Gelsomina pisze: ↑30 kwietnia 2024, 10:30 Aż nasuwają się słowa: i ja tam byłem, miód i wino piłem

Jak umiałam, opisałam. Masz rację, na takim weselu chciałoby się być.
Pięknie dziękuję za czytanie

Minęła zima, nadeszła wiosna, a gdy wiosna, to początek intensywnych prac w polu. Mężczyźni wychodzili z domu zaraz po porannym obrządku i naprędce zjedzonym posiłku, a wracali późnym popołudniem. Natomiast kobiety zajmowały się pracami w domu tym bardziej, że małymi krokami nadchodziły Święta Zmart...

Język polski jest bardzo piękny, a niektórzy go bezczelnie kaleczą i jeszcze twierdzą, że to prawidłowo.
Dobra jest zabawa słowem. Pozdrawiam

Byle nie poddać się obłędowi innych.

Dziękuję wszystkim za oddane głosy i gratulacje

Agnieszko, godzina za godziną i zawsze coś nam duszy gra.
Fajnie to opisałaś.

Uświadomiłaś mi tym opowiadaniem, że ja też patrzę w lustro i bardzo się dziwię, że tak wyglądam. Agnieszko, opowiadanie przednie.

Opowiadanie przenoszę do Prozy, na Górną półkę, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam Autorkę

Dziękuję

Zakończenie mnie zwiodło, że nie odgadłam. Jeszcze raz serdecznie gratuluję.

Jadziu, opowiadanie naprawdę zasługuje I miejsca. Jeszcze raz gratuluję i pozdrawiam.

Nigdy bym się nie spodziewała, ze to Twoje opowiadanie. Jeszcze raz serdecznie gratuluję i bardzo się cieszę, że znowu jesteś.
Pozdrawiam

Ja wiedziałam, bo znam tę historię. Jeszcze raz gratulacje siostra.

grazyna pisze: ↑26 kwietnia 2024, 18:24 zdjąć płaszcz przygnębienia
uśmiechać się do nieznajomego przechodnia
i natury która rozkwita różnobarwnymi kolorami

Grażynko, zdejmij płaszcz przygnębienia i uśmiechaj się.

Takie wiersze, to ja lubię czytać. Jest westchnienie, marzenie, miłość. Wiersz płynie do czytelnika.
Podobasia zostawiam