Jutro odeszło wczoraj

[echo]

Ucz się z wczoraj, żyj dla dzisiaj, miej wiarę w jutro.
Albert Einstein

Nie oglądam się za siebie – szkoda czasu –
ani w jutrze nie dostrzegam ukojenia,
ważne dzisiaj, by zachować dobry nastrój,
prześlizgując się po życiu i marzeniach.

To co wczoraj – przeminęło, już nie wróci:
czar młodości, piękno ciała, urok duszy;
w końcu trzeba o przeszłości myśl porzucić,
kiedy skronie srebrnym pyłem czas oprószył.

Nie wybiegam, co nazajutrz los przyniesie,
w kalendarzu nie znajduję dni odświętnych.
Codziennością przystrojona życia jesień,
której radość i optymizm dawno zwiędły.

Między ludźmi poszukuję zrozumienia,
by wybranych do przyjaciół móc zaprosić,
resztki blasku, znalezione z nimi w cieniach,
złożyć nocą na ołtarzu bezsenności.

[Gelsomina]

Codziennością przystrojona życia jesień,
której radość i optymizm dawno zwiędły.

Przykre

ale te resztki blasku w cieniach* byłyby pocieszające, gdyby nie to, że i tak będą złożone na ołtarzu bezsenności... a może pomogą ją znieść? :hmm:

Pozdrawiam autora

[Z. Antolski]

urok duszy nie przemija.

Kto dziś jeszcze tak mówi?

"Tylko echo, na wołanie moje odpowiada" :thumbup:
:sweet: :thumbup: :yes:

[Rafał Bardzki]

Ale ładnie

[Antonella]

Łdnie, ładnie, aż się na serduchu lżej robi od kunsztownych słów

[echo]

Gelsomino, zatem pozostańmy przy optymistycznej wersji, gdzie złożone na ołtarzu resztki blasku, pozwolą peelowi zasnąć

Zdzisławie, ja tak mówię i może nie jestem zbytnio osamotniony w tejże mowie
Jak echu odpowiada, to odpowiada

Rafał, ładnie bo zwięźle i na temat

Antonelko, życzę zawsze lekkiego serducha

[Kowalska]

"złożyć nocą na ołtarzu bezsenności.
Piszę, kiedy nie mam nic do powiedzenia.
Pod czas bezsenności najlepiej się pisze. Podoba mi się

[echo]

Dziękuję za podobanie

Ta bezsenność to również cisza, wyizolowanie.

[elafel]

Też zostawiam podobasia i to dużego :thumbup:

[echo]

Elu uważaj, bo w swoim stylu zaraz zapytam: jak dużego?

A poza tym dziękuję

[Dany]

Nie oglądam się za siebie – szkoda czasu,
ani w jutrze nie dostrzegam ukojenia,

• przed "ani", chyba niepotrzebny przecinek?

Natomiast w ostatnie strofie, przydałby się przecinek, bo to "w cieniach", chyba jest dopowiedzeniem.
Taka trochę zagmatwana ta strofa. Bardziej by mi pasowało:
Między ludźmi poszukuję zrozumienia,
by wybranych do przyjaciół móc zaprosić,
resztki blasku, znalezione z nimi w cieniach,
złożyć nocą na ołtarzu bezsenności.

[echo]

Dany dziękuję za przemyślenia
szkoda czasu potraktowałem jako wtrącenie stąd wydzielenie pauzami, chociaż może lepiej będzie z drugim myślnikiem.
Co do ostatniej strofy, skoro tak mówisz, nie będę się sprzeciwiał, a na spokojnie może wymyślę coś innego.
Dzięki, pomogłaś

[Dany]

Marna ta moja pomoc. Nie szastaj tak punkcikami :hihi:
Twój wiersz i na pewno wymyślisz coś lepszego.

Nie wybiegam, co nazajutrz los przyniesie,
w kalendarzu nie znajduję dni odświętnych.
Codziennością przystrojona życia jesień,
której radość i optymizm dawno zwiędły.

• Wiersz nastrojowy, ale smutny. Przecież zestarzeć się można pięknie i cieszyć każdym dniem, który jeszcze życie nam ofiarowuje, cieszyć każdą chwilą i traktować ją odświętnie.
  Jestem optymistką, więc mówię: oby nie było gorzej. A otaczający nas świat: przyroda, architektura, ludzie, zwierzęta- nie mogę się napatrzeć.

[echo]

Pomoc jak pomoc, chęci się liczą A tak naprawdę spojrzenie z dystansu.

Dany, pewnie, że dobrze mówisz, ale ileż to jest punktów widzenia... A może dla peela wszystkie dni są takie same, zlewają się w mijające lata bez nadziei...
Gratuluję optymizmu, to już jest coś

Dziękuję

[Z. Antolski]

Ja podziwiam Dany za jej optymizm i radość z życia i staram się ją naśladować, chociaż trochę

[echo]

W takim razie mam nadzieję, że optymizm Dany jest wysoce zakaźny

[Dany]

staram się ją naśladować, chociaż trochę

W takim razie mam nadzieję, że optymizm Dany jest wysoce zakaźny

• i już widzę optymizm i uśmiecham się, że jednak jest "zakaźny" :thumbup:

[echo]

Odnosząc się do wiersza, nie wiem, czy tenże optymizm zdoła zarazić peela.

[elafel]

Wróciłam tu, aby poszukać słów, potrzebnych do walki z codziennością,

kiedy skronie srebrnym pyłem czas oprószył.

Wiele mądrości w Twoim wierszu, a tytuł, zmusza do głębokich przemyśleń. Dlaczego jutro odeszło wczoraj.? Czyżby peel, wierzył w przeznaczenie?

Po raz kolejny, zostawiam podobasia. :thumbup:

[Gelsomina]

Peel, jak peel, ale autor niech zaraża optymizmem innych, bo przecież z tego, co wiem lubi się śmiać.
Proszę o następny wiersz, tym razem przepełniony optymizmem, bo tyle wokół nas złych rzeczy się dzieje...
Echo, postawiłam na opowiadanka dla dzieci. Ty pisałes o wiewiórkach, a ja o kotach, kurach i dalej nie zdradzę, ale jeszcze coś się znajdzie :lmao:
Pozdrawiam