PISZEMY.PL - Portal literacki i edukacyjny

Dziękuję za opinię. Wykonane

Pola pisze:
szarość dni powszednich
rozświetlam okruchami ciebie

Oj, podoba mi się ten fragment, nawet bardzo. Wiersz przyjemny w odbiorze, nieco melancholijny, przenosi mnie myślami gdzieś tam, daleko...

nakreślone węglem
na papierze mury
bronią świata słów

kolorowe kraty
pną się wciąż do góry
klatka cichych snów

kropla atramentu
jak jezioro nocy
topi chwile dnia

jasne plamy obaw
kartka bielą broczy
poszukuje barw

suchy trzask
gałęzi prawdy
chrust w objęciach
kłamstw płomieni

cichy szept
ogniste gwiazdy
iskry w dymie
podpaleni

zamknij oczy
bezpowrotnie
zamień w popiół
mosty wspomnień

cień zwęglony
tak ulotnie
tańczy z szeptem
żal ogromnie

Stephen King. Zepsułem sobie wzrok, czytając praktycznie wszystkie jego książki i opowiadania na telefonie (176x220 pikseli :) ), ale było warto. Dobrze przemyślane, wielowątkowe fabuły, charakterystyczni bohaterowie, mnóstwo powiązań i odniesień do poprzednich książek (nazwiska, miejsca, nawet te s...

przestrzeń zamknięta w dłoniach smakuje inaczej 'Plastyczny', świetny fragment, mocno pobudzający wyobraźnię. Powiem tylko, że końcówka mnie powaliła - uwielbiam tak kończące się wiersze, po cichu, delikatnie, gorzko, szybko. Zgadzam się, zakończenie bardzo, bardzo dobre. Podziwiam i chylę czoła.

W porządku, większość proponowanych poprawek uwzględniłem.

"Pędzlem" radziła bym wyrzucić, zbyt oczywiste to narzędzie do malowania Można malować choćby węglem ;) to moim zdaniem zbyt makabryczne, aż mnie ciary przeszły :D Oj nie, koniecznie musi zostać. o ten wers jest chyba za dużo. To także dość istotne słowa. Tu się nie zgodzę :) trudno mknąć...

Dziełem sztuki w galerii wspomnień nazywasz chwile na ulicy wśród wieczornych przechodniów cieni latarni między ciałami kamienic włosami drzew zatrutych Malujesz drzwi do mnie farbą z własnych żył barwy cichych dni łączysz z kolorami krzyczących nocy rozbitych luster Ścieżką usłaną bezsensem idziesz...

Pola pisze:
poprawnie - zapomniani.

Poprawione, dziękuję za zwrócenie na to uwagi.

dorotea pisze:
To mnie zastanawia, kto to są zapomnieni?

Nawiązuje do tego ostatnia linijka. Zapomniani przez otoczenie, przez innych ludzi, poświęcili wszystko dla bycia razem, by stworzyć swój świat.

Kruchej filiżanki ostatnie westchnienie, wyschnięta kropla kawy rozdarta na dwoje, w odprysku porcelany czarnego płynu promienie, kolejna chwila ciszy wyznacza nastroje. Krótki oddech przewraca nóż na ostrzu ustawiony, upada bezdźwięcznie na stado kochanków i par. Uderza spokojnie, nieznacznie wyszc...

Naczelna pisze:
Dlatego racje stojącego na scenie wydały mi się pozbawione racji

Może on woli tworzyć, używając dawnych form, wbrew innym autorom...

Strasznie ciężko zabrzmiało to odwołanie się do Kochanowskiego, kilka wieków wstecz, poza tym trudno (moim zdaniem), żeby Kochanowski i jego teksty były wzorcem dla osób piszących obecnie, chyba, że akcja wiersza ma miejsce dawno dawno temu. :) Powiedzmy, że jest symbolem dawnych form tworzenia wie...

Wszedł na scenę wśród - to znaczy, że reszta autorów weszła razem z nim? Czy też siedziała na widowni? Odpowiedź w pytaniu drugim. I dlaczego nie pierwszy? Czy to oznacza, że był jednym z tych autorów i zabierał głos jako nie pierwszy (czyli któryś z kolei)? Pojawił się jako kolejny już człowiek na...

Kultura wymaga powitania (trochę spóźnione, ale co tam) - więc witam, pozdrawiam i co tam jeszcze sobie życzycie .

Na scenę, w świetle reflektorów Wśród autorów wyszukanych wierszy Nie pierwszy już wszedł człowiek I spod zamkniętych powiek spojrzał Na ludzi bez honoru. Usiadł wygodnie, wyciągnął nogi I z Bogiem jego przeciwnicy! Nie liczy na słowa poklasku By w blasku złudnej chwały Chwytać się pozorów. Wraca do...

Znaleziono 16 wyników

Stół kreślarski

Ogniem

Nachalnie

Dwoje

Występ