dzisiaj kilka wspomnień wypadło z szuflady chętne by po latach niespodziankę sprawić Dlatego do dzisiaj trzymam moje zeszyty, z zapiskami młodzieńczych pragnień i wartości. Sentymentalna podróż, która przypomina nam co było i wciąż jest dla nas ważne. Piękny wiersz Gelsi. :) Pozdrawiam serdecznie.

Ciekawe przyrównanie życia do muzyki. Nutka za nutką, jak godzina za godziną, upływają nam dni, wzloty i upadki, ale ciągle w duszy nam gra apetyt na życie. Jak to w życiu Danusiu. :) A końcowy akord tej muzyki, to Marsz żałobny. :) Tadeuszu, wiersz miał być miły, a Ty mi tu z Marszem żałobnym. Hih...

nutka za nutką skradła promyki jak uśmiech losu co ciężko dosięgnąć roztapia po cząstce zwątpienie i smutek zamknięte w sobie po obydwu stronach dźwiękiem dociera w marzeń głębinę gdzie pod skórą skryte te same myśli czasem wzlotem traci poczucie czasem upadkiem w dłoniach zamkniętym i mimo to wytrw...

tcz pisze: ↑26 kwietnia 2024, 15:25 Autorkę odgadłem.
Gratuluję i pozdrawiam.

I to jako pierwszy.
Dziękuję i pozdrawiam.

Serdecznie gratuluję. Tu trafiłam.

Bardzo się cieszę, że typowanie tym razem nie było, aż tak jednogłośnie. Hihihi
Ślicznie dziękuję za miłe komentarze.
Historię zmyśliłam.

Dodam tylko, że w 90% historia jest prawdziwa. Tak, spałam w psiej budzie.
Dziękuję za miłe komentarze.
Pozdrawiam ciepło.

Bardzo dziękuję, ogromnie mi miło.

Dziękuję ślicznie.

A to ci numer, nie odgadłabym. Serdecznie gratuluję.

Serdecznie gratuluję! Można powiedzieć, że trochę trafiłam.

Serdeczne gratulacje!

czasami gubimy się w miejscu ciekawie A czasami ciężko jest się nie pogubić. Niedobrze stać w miejscu, zwłaszcza kiedy jest się na rozstaju dróg, decyzje bywają ciężkie, ale czasami trzeba twardo bronić swoich zasad i to się ceni. Gorzki wiersz, ale ładny. W szoku, to dużo osób tak stoi w bezruchu,...

Aut Ty jesteś bardzo prawdziwy, inaczej nie czytalibyśmy tak fascynujących wierszy. To trzeba mieć dar, żeby tak pisać. Przepiękny wiersz.

Pozdrawiam ciepło.

jaga pisze: ↑22 kwietnia 2024, 22:33 czasami lepiej ugryźć się w język

A czasami trzeba wziąć się w garść.

Autsajder1303 pisze: ↑22 kwietnia 2024, 23:09 Fakt, przed prawdą nikt nie ucieknie.

Dlatego lepiej nie uciekać.

Dziękuję za komentarze.


Poprawiłam wiersz, wg wskazówek Gelsominy, za co jej bardzo dziękuję. Teraz jest uczesany.

stoję w miejscu
bardziej niż kiedykolwiek
sztywno w bezruchu

w płytkim oddechu

szczątki zdań
dotykają mnie całą
już nie tylko od środka

nie umiem odwrócić
głuchej pretensji
z cyklicznym bełkotem

nie ucichnie jak echo

w mojej przestrzeni
tak tkwię
i wciąż nie rozumiem

gdzie się zgubiłam

"Bardzo się starałam, a wyszło, to co wyszło "ni do rymu, ni do taktu". Powinnam pozostać przy białych, ale tak jakoś mnie korciło, żeby napisać inaczej. Cieszę się, że chociaż przekaz przyswajalny" Jeśli korciło to dobrze. Nikt nie napisał od razu idealnie. Trzymam kciuki. Pomo...

Cóż, człek to zbiór wielu cech charakterologicznych... i nie wszystkie dadzą się szybko odkryć przez drugiego człeka. Ba, czasami jest, to po prostu niemożliwe. Dopóki ma się wewnętrzną blokadę. A może tu chodzi o nagromadzone, spiętrzone sprawy, wymagające uporządkowania, poukładania w głowie? Dok...

nie poskładasz mnie całkiem choćbyś zbierał po ziarnku co ucieka przez palce będziesz scalał na darmo dzień nie równa się z nocą to co szczęściem nazywasz mgłą jest tylko ulotną bo dusz w oczach nie widać tyle trosk mam co dobra to się wciąż równoważy tworzą w pragnieniach rozłam więcej nie chcę już...

Zdzisław pisze: ↑21 kwietnia 2024, 11:29

Tigerowa pisze: ↑21 kwietnia 2024, 10:50 Pomysłowy wiersz. Bystrzacha z tej Krychy.
Pozdrawiam z uśmiechem.

Bystrzacha? Zrobiła nas w konia! Wiesz, ile dla nas wtedy znaczyła "dycha"? To było moje miesięczne kieszonkowe!

No cóż... jakby nie patrzeć, to jednak bystrzacha. Hihihi