Ludzie lubią plotkować. Zaskakujące zakończenie.
A autor - wiem, ale nie powiem

Piękna historia, choć momentami dziwna.
A autor - wiem, ale nie powiem

Czasami miewamy dziwne, prorocze sny, ten był jak horror.
A autor - wiem, ale nie powiem

Jak zwykle, są "dwa bieguny" takich historii. W nieszczęściu, jedni znajdują miłość, drudzy ją tracą.
A autor - wiem, ale nie powiem

Macocha miała jednak wyrzuty sumienia.
A autor - wiem, ale nie powiem

Dziecko sobie spało słodko z kurką, a pies, jako dobry gospodarz, dbał o spokojny sen jego gości.
A autor - wiem, ale nie powiem

Warto słuchać opowieści starszych ludzi, ale jak się jest młodym, to się tego nie docenia.
A autor - wiem, ale nie powiem

Niesamowicie poprowadzona historia...
A autor - wiem, ale nie powiem

Odważna ta pani Basia, nie bała się wziąć do swojego mieszkania bezdomną, śmierdzącą osobę. Przecież mogła ją okraść.
A autor - wiem, ale nie powiem

O, tutaj znalazłam kryminał, który nie wyjaśnił się do końca. Ciekawa sprawa z tą Martą.
Autor - wiem, ale nie powiem

Jak w każdym zakładzie pracy, bywają awanse i degradacje. Tu i awanse i degradacje, opisane są z dużym poczuciem humoru.
Autor - wiem, ale nie powiem

Helenka pojechała rowerem, do koleżanki, Tereski. Wiozła jej uszytą przez siebie sukienkę. Zastała tam grupkę młodych ludzi, wśród nich znała tylko narzeczonego Tereski - Kazika. Helenka dała sukienkę, i powiedziała, że musi już wracać, bo droga daleka, a godzina policyjna tuż tuż. Koleżanka nie zat...

Panią Krysię poznałam na cmentarzu, przychodziła prawie codziennie na mogiłkę kobiety, która prawdopodobnie nie miała nikogo. Siadała na ławeczce, zapalała znicz i rozmawiała, jakby sama ze sobą. Któregoś razu podeszłam do niej z pozdrowieniami. – Dzień Dobry – zagaiłam. – Dzień Dobry – odpowiedział...

Nasz Oddział ZIW RP liczy już tylko siedmiu członków zwyczajnych. Jednym z nich jest Stefan - inwalida wojskowy*. Należę również do tego Związku jako członek wspierający. W lutym tego roku przypadł mi zaszczyt odwiedzenia Stefana z okazji obchodzenia przez niego dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin. ...

*** Wakacje postanowiłem spędzić w malowniczych terenach, w pobliżu Brna. Wędrując przez przepiękny Morawski Kras, zachwyciłem się rzeczką, która raz płynie przez zbocza, a raz chowa się pod ziemią, w licznych zapierających dech jaskiniach. Jest również przepaść, o której są opowiadane legendy. Istn...

„Maderakami” nazywaliśmy mieszkańców “Madery” – skupiska kilku domów na skraju miasta, przy ulicy Konarskiego. W dużej części byli to ludzie z marginesu społecznego. W każdej miejscowości są takie niezbyt bezpieczne rejony. Budynki nawet nie zasługiwały na dumną nazwę domów – były to piętrowe, nieot...

Teraz Usłyszałem kroki, lekkie i ostrożne, przerywane zbyt długimi momentami ciszy. Anna poruszała się tak, jakby wchodziła na zamarzniętą taflę jeziora. Z jednej strony chciała zaznać przyjemności ślizgania się po lodzie, z drugiej paraliżowała ją obawa, że do uszu dotrze charakterystyczny trzask,...

Nie pamiętam, kiedy ostatnio coś mnie tak zaszokowało, przecież znałam Marię od lat. Spokojna, kulturalna, trochę zamknięta w sobie, ale dusza człowiek. Taka właśnie była Maria – niestety była. Zmarła niecałe trzy miesiące temu, w wieku sześćdziesięciu sześciu lat, na cholernego raka! Wciąż nie może...

Miasto tego sobotniego wieczoru bawiło się w najlepsze. Pierwsze dni wiosny wpompowały energię w ludzi, którzy rozlali się na place, skwerki i ogródki barowe. Muzyka tańczyła ze światłem rzucanym przez przejeżdżające auta. Mieszanina zdań obijała się od ścian, by trafić przez otwarte okna, tych, któ...

Sąsiedzi potrafią być wścibscy. Niby na ogół, wszyscy żyją ze sobą w miarę dobrze, to jednak każdy o każdym lubi pogadać, poprzypinać łatki komu i gdzie trzeba. Dotarła do mnie kiedyś plotka o tym, że sąsiad w domu po przeciwnej stronie ulicy, znęca się nad swoją żoną. Pomyślałem, że to trochę dziwn...