Dany pisze:

Czy to jest wiersz o jesieni?

Nie jest, usunęłam ikonkę. Wstawienie ikonki wynikało z mojego braku wiedzy nt. konkursów.

Podłoga jest podła,
Sufit zaś szklany

Cztery kąty,
Cztery ściany

Zegar jest zabrany.

Ktoś mieszka w mojej głowie,
W komórkach mych żyje

Co dzień rano przy śniadaniu
Kamień wiesza na szyję.

Ktoś mi powiedział:
Chodź,

Wyłapiemy marzenia
Pochowamy je w słoikach

Ja odpowiedziałam:
Nie chcę,

Słoiki kojarzą mi się
Tylko z jedzeniem.

Co o mnie wiesz? Nic

Jestem taka strasznie nie vege,
Szczególnie o poranku
I późnym wieczorem

Taniec Różaniec,
A konie już dawno
Ukradł kto inny.

Niektóre uciekły same

Galopem
Ku światłu z latarni

Czasami takie porządki to podstawa.

Też mieszkam z mamusią, chociaż mi nosa nie wyciera, więc może nie jest ze mną aż tak źle.

Odnośnie drugiego limeryku, to aż mi się kawał przypomniał znany:

Na przystanku pewna pani dostrzega strasznie umorusanego i zasmarkanego chłopczyka. Podchodzi i pyta się go z troską:

• Chłopczyku, czy ty nie masz chusteczki???
• Mam, ale obcym babom nie pożyczam!

Aż mi się kawał przypomniał:

W sądzie:

• Jak umarła pana pierwsza żona?
• Zatruła się grzybkami.
• A druga żona?
• Też zatruła się grzybkami.
• A trzecia?
• Przez uduszenie.
• O, a dlaczego przez uduszenie?
• Jeść suka nie chciała.

Nie zajarzyłam, chyba za mądre dla mnie.

Ten pięknie śpiewa, ta pięknie tańczy
W nagrodę dostaną kosz pomarańczy

Najlepsza Angora, wszystko w jednym.

Jeżeli istnieje taka możliwość, to proszę o usunięcie zarówno moich "tych czychś", jak i mojego profilu. Rejestracja tutaj była z mojej strony błędem i nie wiem, co ja tu robię. Z góry dziękuję za spełnienie mojej prośby.

To nie jest bunt ani pomówienia, opisałam tylko swoje odczucia. Teoretycznie po to są wiersze.

Obcy przedmiot skojarzył mi się z obcym kapitałem, który pożyczyło się od kogoś i w końcu trzeba zwrócić. Można powiedzieć, że świat dostarcza nam emocji, które w końcu, po jakimś czasie, zwracamy mu w postaci wiersza. Pozdrawiam.

Dziękuję, starałam się.

Gonitwa za czasem nie jest jeszcze najgorsza. Najgorzej jest wtedy, kiedy to czas goni nas, a nie my jego.