Dziękuję. Rozmyślam. Wiem, że zagmatwane, ale zanim pomyślałam o zmianie, chciałam właśnie oceny innych oczu

moje sny w najgłębszej
fazie są nadwrażliwe
przyjmują kształt wiersza
dotykając widziadeł

kroją wnętrze
ostrzem noża na pół
żeby było żywe brakiem

tłoczą naiwność coraz
prędzej z czasem nim
przyjdzie świt więc

połóż rękę rozfałduj
czoło dotykiem
zapełnij głód

Klimatycznie i w sam raz

Porusza i dotyka strun...

Miło czytać po wielokroć Jest głębia, jak lubię.

Dziękuję serdecznie

Czy tak jest do końca w każdym? ... można polemizować...

... poruszający... i do tego jeszcze to zdjęcie smutno...

... ten wiersz trochę przypomina mi bohaterkę książki B. Kępińskiej Zaradna...
Panu Bogu trzeba składać i to co dobre i to co mniej dobre ... bo On wszytko ma moc przemieniać...

Obrazowo...i tak, z głębią...zwłaszcza puenta...zabieram ze sobą

... lekko... i mnie przypadł do gustu

... malowniczo... na pewno ta ławka, to taki azyl...

... o tak... refleksyjnie... smutno.

wyje we mnie zwierzę
pokaleczone do czerwonych kropel
skacze z pazurem po neuronach
rozrywa wnętrze zgina wpół
nieukrwione ciało drętwieje
budzę się zlana potem
nabieram łapczywie powietrza
jak ryba wyrzucona na brzeg
nie można mnie już oswoić
pogłaskać
kąsam

...sentymentalnie... i smutno?

...butlą z tlenem... dobitne...
ale czy wszystkie są jednakowe?

O tak... bywa tak, bywa

Pola pisze:

Pozdrawia - "symulantka"

:O ojej .... co się stało?