PISZEMY.PL - Portal literacki i edukacyjny

Psychologia relacji damsko - męsko - matczynych (czyja to matka?)
Narracja wszystkowiedzącej kobiety.
Jedno wielkie niedopowiedzenie, wymuszające narodziny sensu gdzieś w głębi, w trzewiach, u czytelnika.
Niektóre frazy mistrzowskie.
Cholernie dobra proza.

W wierszu "zakochałem się" od pierwszego czytania.
Brawo!

Fajne, dobrze napisane opowiadanie.
Z przyjemnością i uśmieszkiem przeczytane.
Powodzonka.

Na pietruche?

Mieszkanie tonie w półmroku. Wszędzie palą się świeczki. Dym z kadzidełek płynie w somnambulicznym śnie między ścianami. Jesteś w środku i kiedy zdejmujesz płaszcz, i zarzucasz na wieszak, drzwi szafy w kącie przedpokoju otwierają się z przeciągłym skrzypnięciem i na zewnątrz wypływa zjawa. Prawdziw...

Leokadia jest mądrą kobietą.
A listy to bardzo dobry materiał na powieść.

Do części następnej.

Pięknie dziękuję, Autsajderze!

Takie jazdy nie dla Josefa.
Szczególnie po mistrzowskich listach.
Sorki.

Zresztą tekst pamiętam z poemy.

Dany, Rafale, pięknie dziękuję!
Rafale, jestem przekonany, że Australopithecus pozazdrościłby nam czasów, w których żyjemy.
Zdrowia i dystansu życzę!

List trzeci pozbawiony liryzmu, co jest zrozumiałe i co nie oznacza, że jest słabiej. Wręcz przeciwnie! Śmigasz piórem zawodowo! Niejeden pismak, mający się za wielkiego znawcę, mógłby jedynie napełniać Twój kałamarz atramentem, gdybyś mu na to "zezwoliła", rzecz jasna. Taka mała dygresja ...

Dziękuję!

Kurczę, Ag, to jest naprawdę super. W drugim liście utrzymujesz ten swój wysoki, poetycki lot, zupełnie jakbyś gdzieś tam między gwiazdami, przy drinku, wspólnie z Wielkim Architektem, obmyślała nowe krajobrazy, horyzonty. A tutaj: "Tak mi przykro, że nie zaznałaś miłości z rąk mężczyzny."...

Piękny, mądry i prawdziwy, pisany krwią i wspomnieniami, list. Tak myślę po przeczytaniu. Poezja wysokich lotów. Czarujesz, zachwycasz, wzruszasz. Prowadzisz czytelnika, przynajmniej mnie, w ten sposób, że ma wrażenie, jakby to była jego przeszłość, jego, skąpane w słońcu, dzieciństwo. Pierwsze zare...

Hej, hej.
Piękne dzięki.
Gelsi, trochę zmieniłem i chyba jest git.
Pozdrawiam

Wieczór nad zatoką. Zwija się blask z pobliskich wzgórz. Patrzysz w dół. Jasny półksiężyc plaży. Stara łajba kołysze się wśród fal. Zachód słońca. Jeszcze chwila, a morze wchłonie część tajemnicy, w której byłeś. Mała, nieważna plamka. Jakaś kobieta pochyla się nad synem; odrywa się od niej i biegni...

A ja sobie chyba jeszcze po browarka wyskoczę do sklepu, aby wiersz lepiej skonsumować.

Ech, toksynko, Ty sobie tylko żyj i rozbijaj na molekuły oddechy i spojrzenia, i jeszcze gesty, a później gromy i noce i blaski, i świetnie jest.

Antonella jak zwykle przyjaźnie nastawiona do kosmosu.
Prawdziwy BYK!

Bardzo ciekawy i dobry wiersz, Agu.

Brawo, Ag!
Ukłony!

Znaleziono 146 wyników

Loka

Okolice