elafel pisze: ↑09 listopada 2023, 22:30 Czy te nazwiska są prawdziwe, czy to fikcja literacka?

Wszystko jet tu fikcją literacką, w tym nazwiska

Zapraszam do komentowania

Rozdział pierwszy. - Socjalizacja na siłę. Trzydziesty pierwszy października, wtorek. Fajnie jest mieć brata fizjoterapeutę. Szczególnie gdy jest się niepełnosprawną panienką. Zdecydowanie nie lubię określenia „nastolatka”. Kojarzy mi się z patrzeniem na mnie i moje problemy z góry, bo w końcu jeste...

Rozdział szesnasty – Prawdziwa przyjaciółka. Dwudziesty sierpnia, niedziela. Dziś są urodziny mamy. Z tej okazji razem z Laurą postanowiłyśmy zrobić mamie niespodziankę i jak co roku kupić jakiś drobny prezent. We wszystkim uprzedziła nas Ela, która zaproponowała upieczenie tortu za darmo. Z radości...

Rozdział piętnasty – Obojętna dziewczynka. Dziewiąty sierpnia, środa. Poprzedni tydzień dał mi sporą nadzieję, na to, że Wiktor nie zechce już poruszać tematu poszukiwań mojego ojca. To wszystko jest strasznie dziwne! Z jednej strony chcę wiedzieć, kim on jest, a z drugiej czuję się niekomfortowo na...

Rozdział czternasty – Zwykła sympatia. Trzydziesty pierwszy lipca, poniedziałek. Strasznie łatwo przyzwyczaić się do świętego spokoju. Mama z Tadeuszem wyruszyli na Mazury o szóstej rano. Wiktor z panią Elą przyjechali już wczoraj po południu, więc przez chwilę było trochę tłoczno. Mama oprowadzała ...

Rozdział trzynasty – Nadmorski trop. Szesnasty lipca, niedziela. Czy to był sen? A może to majaki? W trakcie upałów bardzo łatwo o halucynacje. Obudziłam się około piątej rano. Już wtedy czuć było zapowiadający się upał, lecz mogłam jeszcze śmiało szukać orzeźwienia na zewnątrz. Na szczęście wszyscy...

Rozdział dwunasty – Kompleks tatusia. Dwunasty lipca, środa. Jest we mnie problem, do którego nie jestem w stanie przyznać się nawet sama przed sobą. Od rana próbowałam tu o tym napisać, ale wciąż coś mnie blokuje, nieustannie usuwałam tekst. Około jedenastej pojechałyśmy z mamą do Wiktora. Może od ...

Rozdział jedenasty – Letnia burza i palący wstyd. Pierwszy lipca, sobota. Nadeszła godzina zero. Znów walczyły we mnie dwa sprzeczne uczucia. Z jednej strony cieszyłam się, że zobaczę Sergiusza poza zajęciami, a z drugiej przerażało mnie to, że będzie tam aż tyle ludzi i dźwięków. Nie trzeba wiele, ...

Rozdział dziesiąty – Magiczna Kraina Dwudziesty trzeci czerwca, piątek. W przypadku Laury koniec roku szkolnego w naszym domu jest traktowany jak coś bardzo ważnego i oficjalnego. Jeśli o mnie chodzi to mama cieszyła się, gdy zdawałam z klasy do klasy, a Tadeusz się nie odzywał, gdyż niemal od począ...

Rozdział dziewiąty - Rany i zadry Dziewiętnasty czerwca, poniedziałek. Jestem zawiedziona swoją postawą. Złamałam własne postanowienia. Miałam pisać co tydzień, a tymczasem nie otwierałam dokumentu Nela.odt przez prawie trzy tygodnie. Nie mam żadnego usprawiedliwienia. Po prostu mi się nie chciało. ...

Rozdział ósmy – Pomocna dłoń. Pierwszy czerwca, czwartek. Dzisiejsze zajęcia z Sergiuszem zapowiadały się super. W planach było pójście do parku, nawet zimowe buty zdawały mi się nie przeszkadzać. Zdziwiłam się więc gdy Sergiusz prosto z parkingu zaprowadził mnie do gabinetu, zamiast do swojego auta...

Rozdział siódmy – Niechciani. Dwudziesty trzeci maja, wtorek. Jaki upał! Dziś byłam na pierwszych zakupach z Sergiuszem. Chociaż czy kupno butów ortopedycznych w sklepie medycznym można nazwać zakupami? Chyba tak. Decyzja padła w czwartek. Moje trzewiki ortopedyczne wydały ostatnie tchnienie, są zby...

Rozdział szósty – Splątane uczucia. Trzynasty maja, sobota. Nie lubię weekendów, a dokładniej piątków po szesnastej i sobót. W piątek po pracy Tadek zawsze kupuje parę małpek i piw, więc nie jest przyjemnie. To, co zdarzyło się parę tygodni temu, czyli cała akcja, z tym że ojczym był pod wpływem w d...

Poprawione, Dziękuję za korektę i zachęcam do zapoznania się z rozdziałami czwartym i piątym

Rozdział piąty -Rodziny się nie wybiera. Ósmy maja, poniedziałek. Podobno śniadanie to najważniejszy posiłek dnia. Dla mnie zdecydowanie jest tym najcięższym. Obudziłam się o siódmej rano. Nie byłam na tyle głupia, by wstawać. Zanurzyłam się w świecie książki „Brulion Bebe B”. Właśnie wzruszałam się...

Nie było to łatwe zdanie, aczkolwiek brak tłumów pozwolił mi się skupić. Niestety ktoś musiał nam przeszkodzić. Raczej "zadanie". Prosisz o korekty, a ja nic więcej nie przyuważyłam, więc chyba jest dobrze, albo skupiłam się na fabule. Fajnie się czyta, nie przynudzasz. Ciekawa historia. ...

Rozdział czwarty – Nimfa i troska. Drugi maja, wtorek. Teoretycznie dziś jest normalny dzień, nie żadne święto, które zwalniałoby ludzi z obowiązków dnia powszedniego. Dużo osób bierze sobie dzisiaj urlop, jednak nie Sergiusz. Swoją drogą załapał przez to kolejnego minusa u mojej mamy. Musiała się w...

Z. Antolski pisze: ↑30 kwietnia 2023, 16:26 Może to jakiś duch? Ja duchy rozpoznaję po intensywnym zapachu,

Na pewno to nie jest duch:)

Zachęcam do komentowania fabuły, poprawiania błędów:)