Pustka się wokół panoszy, patrzy mi w oczy, na żadne prośby nie zważa, ciszą przeraża, rano się budzi po nocy, żeby się droczyć, zmusza na siebie uważać strach o stu twarzach. Tętno się wzmaga na skroni, aż w uszach dzwoni jak dzwony z wieży kościelnej rano w niedzielę. Dreszcz się po ciele rozchodz...