Ano tak. Niektóre Alicje muszą już pozostać po drugiej stronie lustra.
Dzięki za czytanie.

Dziękuję, Antonello

Bardzo bardzo trafne!

Morał przykry jak natrętna mucha:
najpierw liżą, by później wyruchać.

Wiersz ładniej do mnie mówi uporządkowany przez Jana. Twoja wersja jest dla mnie jakby nieoszlifowana nieco poszarpana - ale może to właśnie letni wiatr ...

Człowiek jako pan życia i śmierci "syna owadziego". Wszystko jest kwestią skali.
Bo my sobie też tak wędrujemy, rozpoznając poszczególne litery (nawet nie słowa), a co dopiero zdania i to złożone.
Zdmuchną nas albo zgniotą - sprawa przypadku.
Dobra miniatura - metafora.

do wojny nie wracał

ponoć mój dziadek też nie chciał niczego opowiadać.
Oby już żadnego pokolenia nie trzeba było tak nazywać - choć to raczej pobożne życzenie. Ludzie wciąż popełniają te same błędy.
Dobry wiersz, dla mnie wiarygodny.

Elu - trafiłaś idealnie.

Dzięki Ewa. Dobrze to ujęłaś.

Przegapiłam Twój komentarz Elu, bo wszedł jednocześnie z moim. Dzięki za wpis - i za smutne trafienie. Alzheimer to straszna choroba.

[ Dodano: 2019-07-01, 22:37 ]
Tak, ten wcześniejszy wpis, to była odpowiedź dla Rafała

W zasadzie tak. Choć nie wiek jest problemem.
Dzięki za czytanie.

jest czujna
obce twarze mówią to ja mamo
szepczą i spiskują czasem

w krainie czarów lata biegną wstecz
wirują razem z łyżkami zaginionym ręcznikiem
i kluczem

do ciemnych pokojów Alicja boi się wchodzić
stoi więc i patrzy
jak coraz bardziej pęka lustro

Ewa Kłobuch pisze:

Tjeri - ale ja już przywyklam do do...

Wierzę. To nie sugestia była, a moje zdanie. Tak jak to, że powstały nju tytuł byłby sto razy lepszy... :]

:yes: Dla mnie teraz o wiele lepiej! Wiersz gładziej płynie i ładniej brzmi czytany na głos

Ja zaś słyszę tekst do gitary.

Cieszę się , pozdrawiam.

Autsajder1303 pisze:

Tjer, przyjmuję wyzwanie

Super! Jestem bardzo ciekawa! =D

Mimo lżejszej formy, wzruszające. Bardzo ładne epitafium.
Po "Krzysztofie" chyba przecinek.