jadąc windą
wdaję się w rozmowę z czterolatkiem
nie z mamą

wiesz że jestem spider-manem powiedział
od razu można poczuć się lepiej

na ulicy pośród przechodniów
mijamy bohaterów częściej
niżbyśmy się tego spodziewali

Elu, no to super, lepsza dobra miniatura od pogmatwanego wiersza.

Wojtku, prawda jaka by nie była, to znając ją, można szukać rozwiązania, albo się jej poddać. Bywa bolesna, ale czy to nie lepsze niż omamianie....

Elu, a więc robię cięcie i zostawiam miniaturę, bardziej czytelną w przekazie.

Morfeusz pisze: ↑23 listopada 2021, 22:32 rozczulać noc za nocą
aż do własnej definicji

Taka definicja jest warta, do doprecyzowania wywodu. Wiersz jak zawsze super, oryginalny.

Jago, tułaczy los naszego poety, dobrze że go przypomniałaś w wierszu.

Elu, dobrze zauważyłaś, dziękuję.

Dany, proponowana prze Ciebie wersja, naprawdę fajna. Zostawiam obydwie, będzie ciekawiej. Swoją wersję poprawiłam.

Jago, to prawda tak można postrzegać rzeczywistość, szczególnie w okresie pandemii.
Morfeuszu, a wiesz... że taka interpretacja mnie cieszy

wielkie poruszenie cyrk dzisiaj przyjeżdża wszyscy się szykują bo będzie iluzjonista on z natury smutny i nie wierzy w czary ani w moc iluzji ma już dość wszystkiego dobrze wie że fikcja bilety wyprzedane widowiska nie ma teraz się zastanawia czym publiczność zajmie nikt by nie uwierzył widząc go ja...

BPW pisze: ↑22 listopada 2021, 15:13
Czarna wdowa na nią mówiono,
Jednak rzadko ktoś zdążył rzec "żono".

dobra puenta.

...to życzę smacznej kawy i dziękuję za wpis.

Elu, ładnie przekazałaś tajemnicę Krakowa, a śmierć Zofii jest również zaskoczeniem i dla mnie.

„Tam gdzie trawy kołyszą smutek”, enigmatyczny tytuł.

Cicho_sza pisze: ↑14 listopada 2021, 17:54
pomiędzy dłonią a dłonią
ostatni taniec się toczy

Obrazowy wiersz, budzi wyobraźnię.

Elu i Jago, dziękuję za czytanie i komentarz.

Dany, zasugerowałaś fajną życiową sytuację, widzę to..

Wojtku, dziękuję za sympatyczny komentarz.

rozpalony świt kolorami
na tle ptasich skrzydeł
odbity w filiżance kawy
 
porannych wiadomości
wysłuchują lunatycy
potykając się
na mlecznej drodze do kuchni
 
słońce oślepia
kaktusa
zdradziecko produkującego igły
dla paproci
 
bez wody od tygodni
czujny dotykiem

tcz pisze: ↑02 października 2021, 21:20 Najwyższe wzniesienie, to Łysa Góra (161 m n.p.m), na które weszliśmy w drugim dniu spotkania.

Jednym słowem spotkanie bardzo udane, pozostawiło miłe wrażenia.

jaga pisze: ↑10 listopada 2021, 13:08

na pięciolinii smutek płynie

Jago, ładny tribute dla mamy, teściowej.

Dzielenie się pierwszą gwiazdą jest inspirujące.

Wyczuwa się oddech watahy na ramieniu, dobry wiersz.

Jestem podglądaczem trawy, po szampańskich nocach, teraz zbielała od szronu. Ładny wiersz.