"rozbijając kryształ
o balustradę świtu"

Jakie to piękne i dynamiczne.
Dosłownie słuchać dźwięk jaki pojawia się, gdy czar pryska.

Według mnie zdania maja swoją wagę i pewną fizyczna bezwładność. Dlatego nie stosuję długi zdań do opisu szybkich i dynamicznych ruchów. Myśli bohaterów, które pojawiają się nagle pod wpływem emocji również zapisuję krótkimi formami.

Moje drogie panie, dziękuję za wizytę i poświęcenie odrobiny czasu mojemu opowiadaniu.

Pozdrawiam serdecznie Rafał.

I mnie też się podoba

KlimaKing wydaje mi się, że przesłanie jest proste, a koledzy odnieśli się już tylko do wrażeń
Metodę nie dotykania sedna, zastosowałem w swoim opowiadaniu Symultana, gdzie postać towarzyszącą mistrzowi nazywałem w rożny sposób jednak ani razu po imieniu. Dlaczego? Bo czar by prysł.

Doprawdy ciekawe opowiadanie. Napisane z humorem i werwą. Niejako przypadkiem zawiera kilka spostrzeżeń wartych zastanowienia.

Jak na pierwsze opowiadanie jest całkiem nieźle, lecz nie zwykłem chwalić dnia przed zachodem słońca. Popraw przecinki, bo skoro ja zauważyłem ich brak, to nie jest najlepiej. Czekam na kolejne części.

Ciekawe. Bo nie chodzi oto, aby złapać króliczka, lecz by go gonić, bo może się w końcu okazać na, że król jest nagi. Pozwolisz, że tym zlepkiem tradycyjnych powiedzonek skomentuję przekaz twojego tekstu. Spodobał mi się.

Czasem coś trąca delikatną nutę i dawne, zdawałoby się zapomniane zdarzenia, znowu dźwięczą zapomnianą melodią. Ładnie to opisałeś

Dziękuję Owsianko za tą chwilę pokrzepienia. Interpunkcja jest zmorą, która męczy mnie od dawna, więc taki, nieco satyryczny tekst, mocno podniósł mnie na duchu. Oczywiście pamiętając o tym, aby pracować nad sobą, ten drobiazg dał mi miłą, nieco złośliwą satysfakcję.
Wielkie dzięki.