GŁOSUJEMY NA NAJCIEKAWSZE OPOWIADANIE. Oddajemy 3 głosy Termin do 25 KWIETNIA 2024 r. Nie głosujemy na siebie. Regulamin taki sam, jak dla innych utworów konkursowych. https://piszemy.pl/viewtopic.php?f=77&t=16841 Po zakończeniu głosowania ogłoszę wyniki i odkryję zakamuflowanych pod numerami au...

Historia, jakich wiele, ale chciałoby się , by było ich jak najmniej.
Opisujesz lekko, z dużym poczuciem humoru, a jednak wzruszasz.
Pozdrawiam

Powiem za Zofią Nałkowską: Ludzie ludziom zgotowali ten los.
A kto jest autorem, oczywiście że wiem, ale nie powiem.

Ludzie lubią plotkować. Zaskakujące zakończenie.
A autor - wiem, ale nie powiem

Piękna historia, choć momentami dziwna.
A autor - wiem, ale nie powiem

Czasami miewamy dziwne, prorocze sny, ten był jak horror.
A autor - wiem, ale nie powiem

Jak zwykle, są "dwa bieguny" takich historii. W nieszczęściu, jedni znajdują miłość, drudzy ją tracą.
A autor - wiem, ale nie powiem

Macocha miała jednak wyrzuty sumienia.
A autor - wiem, ale nie powiem

Dziecko sobie spało słodko z kurką, a pies, jako dobry gospodarz, dbał o spokojny sen jego gości.
A autor - wiem, ale nie powiem

Warto słuchać opowieści starszych ludzi, ale jak się jest młodym, to się tego nie docenia.
A autor - wiem, ale nie powiem

Niesamowicie poprowadzona historia...
A autor - wiem, ale nie powiem

Odważna ta pani Basia, nie bała się wziąć do swojego mieszkania bezdomną, śmierdzącą osobę. Przecież mogła ją okraść.
A autor - wiem, ale nie powiem

O, tutaj znalazłam kryminał, który nie wyjaśnił się do końca. Ciekawa sprawa z tą Martą.
Autor - wiem, ale nie powiem

Jak w każdym zakładzie pracy, bywają awanse i degradacje. Tu i awanse i degradacje, opisane są z dużym poczuciem humoru.
Autor - wiem, ale nie powiem

Helenka pojechała rowerem, do koleżanki, Tereski. Wiozła jej uszytą przez siebie sukienkę. Zastała tam grupkę młodych ludzi, wśród nich znała tylko narzeczonego Tereski - Kazika. Helenka dała sukienkę, i powiedziała, że musi już wracać, bo droga daleka, a godzina policyjna tuż tuż. Koleżanka nie zat...

Moja mama miałaby 109, a żyła 94 lata, bez 4 miesięcy.

To były takie czasy, że wszystkiego u nas brakowało, więc sobie ludziska radzili jak umieli.
Oby nie wróciły takie czasy!

nareszcie – wypowiem szczęśliwa
uczucie pokrzywy wyrywa

Hi hi... fajne zakończenie, sympatyczny wierszyk.

Tytuł zasugerował mi, że to będzie o jakimś pysznym jedzonku, a tu o sadyście?! Fajne zaskoczenie. Oj, też kiedyś, po wizycie w takim przybytku tortur, napisałam wierszyk. ... Narzędzia migają, wiertarka turkocze a delikwentowi serce łomocze. Tego jeszcze nie było, żeby przez jednego tyle serc biło!

tcz - nie, taki przypisek niepotrzebny. Dziękuję
Aut - dziękuję za uśmiech i za "podoba"