Nieco żartobliwa próba rozważania z użyciem prostych słów i powtórzeń.
Wiersz jest krótszy od opowiadania i powieści , a jednak wiersz ma najwięcej treści. A treść wiersza to jego sposób. Sposób na to aby wyrazić to, co powinien albo chce wyrazić. Filozofia wierszowania jest filozofią własną każdego poety. Czyż w tym kontekście nie należy cieszyć się nieograniczoną wolnością? Nie. Nieograniczona wolność prowadzi do zaślepienia, do ograniczenia własnego, do pustego łba. Pusty łeb myśli, że zna treść. Jednak pusty łeb to pusty łeb, a treść to treść. Pusty łeb to poetycki wydrwigrosz. Każdy z nas poniekąd to pusty łeb, bo w takim kontekście rozważania , każdy dla każdego jest poetyckim wydrwigroszem. Jak otrząsnąć się z pustogłowia? Przestać myśleć. Przestać myśleć rozumem. Zacząć myśleć z wnikliwą wyrozumiałością. Pustogłowie to choroba postępująca. Niełatwo się z niej otrząsnąć, bo przyjemnie jest popaść w zaślepienie, złość, samo zachwyt, niemoc czy podłość.
Sposób na wiersz
Ja
Ty
Podsumowanie
Sposób: trzy słowa z treścią.
Wiersz "Sposób na wiersz" próbuje odpowiedzieć na wiele pytań. Czym jest wiersz, sposób, miłość, codzienność i życie. Czym jest wiersz, jeśli nie esencją treści, podsumowaniem myśli, istnieniem odrębnym, ekspresją przekazu pozornie prostego? Za zasłoną słowną wiersza kryje się głęboka wiara w istnienie myśli, która go wyraża i to jest sposób.
Miłość. Czyż miłość to nie „Ja” i „Ty” i to co „Nas” łączy? To jest esencja, sposób, podsumowanie, treść.
Codzienność. Czyż nie dotyczy relacji między „Ja” i „Ty” ? Każdy z nas to „Ja” i „Ty” dla każdego z nas. Tłum to liczebna równowaga.
Życie to skończona codzienność w nieskończoności oddziaływań. Powtarzające się cykle relacji między „Ja” i „Ty” tworzą treść życia. W tych powtórzeniach jesteśmy nieśmiertelni.
W wierszach, w których podmiotem lirycznym jest sam wiersz, poruszam problemy egzystencjalne wiersza, który został skazany na wolność słowa. W obawie przed lękiem i poczuciem beznadziei istnienia, przybierając żartobliwą formę i finezyjny dystans do świata, szuka on sposobu na życie.
Komentarz: Jakikolwiek związek powyższego rozważania, z tak zwanymi innymi rozważaniami, jest całkowicie niezamierzony i przypadkowy.
Ja nie neguję samej sławy,bo to jest w pewnym sensie wypadkowa przypadków czy coś takiego. Chyba chodzi o kontakt z ludźmi , jak ludzie odbierają to, co robisz czy inspiruje ich twoja twórczość czy widzą w niej to samo czy nie. To może być jednak trochę złudne. Tak naprawdę chodzi o to, żeby nie wejść w błoto. To z pozoru nic nie warte powiedzenie , ma wszystko, co trzeba. A więc nie można się zatracić, trzeba umieć patrzeć, widzieć, poszukiwać, nawet trochę pobłądzić, ale iść jakąś swoją drogą. Czerpać ze wszystkiego i kierować się swoim rozumem, intuicją, wiedzą i nie wiem czym jeszcze. Kontakt z ludźmi rozwija i daje inspiracje.