Wahadło

[Owsianko]

Kostropatym świtem
w rozkwaszony zmierzch
na oślep
do przodu
do głupiego wciąż
nieżwawymi sprintami
wciąż idzie i idzie
i po gongu też
kreator niedzielny
łachmyta pod wiatr
fachura na stos

wybitny powszedni
za mało na schwał
jak zwykle nie to
i nigdy w sam gust
i znowu nie tak

Więc się wpędza w sen
dudami co w miech
więc ciągle i stale
opada na wznak
więc nadal i niemal
omija swój czas

[fileo]

Ano bywa tak - "na życie za młody, a na śmierć za stary" Pozdrawiam!

[Dany]

Czasami daremne są starania, by naprawić, poruszyć, obudzić i wzbudzić, by przekazać coś drugiemu człowiekowi.
Wiersz zatrzymuje, zmusza do przemyśleń.

• Zmieniłabym inwersję- Więc się wpędza w sen , na "Więc wpędza się w sen"

Pozdrawiam Autora

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do Poezji. Tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.

[elafel]

Nawet w dzień, który zaczyna się niezbyt przyjaźnie, to i tak trzeba w niego wejść i ruszyć, zbierając po drodze to co przynosi, a wahadło czasu obija się o jego brzegi. Wiersz nietuzinkowy, zmusza do przemyśleń.
Podobasia zostawiam.