Odkąd rudzenie świata

[Morfeusz]

odkąd rudzenie świata
wprawia wiersze w modlitewność
ośmielam się niepokoić los
nie w swojej sprawie

niech troska weźmie przykład z troski
po drugiej stronie rozmyślań
zechce odstąpić prym szczęściu na dłużej

niech rozgości się w życiach
najbliższych

zamiast puenty uśmiech oczko
i garść mąki dmuchniętej w twarz

[elafel]

zamiast puenty uśmiech oczko

i garść mąki dmuchniętej w twarz

Uśmiech i puszczone oczko, to miłe przekazy
natomiast dmuchnięta w twarz mąka, nie należny do przyjemnych, czyli jak to w życiu, trochę dobrych zdarzeń i trochę złych.

Jesienią świat rudzieje, a potem przychodzi zima z białym puchem - to druga moja refleksja, po przeczytaniu wiersza.
Pozdrawiam autora

[Rafał Bardzki]

Jesień to czas dla poetów. Delekitnych, zwiewnych myśli i melancholi.

[Morfeusz]

Wręcz przeciwnie mąka dmuchnięta w twarz przypomina przesłanie całusa w zamyśle

[grazyna]

bardzo ładny wiersz, aż do mąki , nie zrozumiałam puenty z mąką,

[elafel]

Wręcz przeciwnie mąka dmuchnięta w twarz przypomina przesłanie całusa w zamyśle

Nigdy bym się nie domyśliła.

[Morfeusz]

Pozdrawiam wszystkich.

[jaga]

zamiast puenty uśmiech oczko
i garść mąki dmuchniętej w twarz - niech i tak będzie

[Morfeusz]

Dziękuję za odwiedziny Jago

[jaceksenior]

Ciekawe rozmyślanie

Podobaś

Pozdrawiam Jacek

[Dany]

Koniec miesiąca, wiersz przenoszę do Poezji. Tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.

[Morfeusz]

Jaceksenior - Przepraszam Jacku że dziękuję za czytanie z opóźnieniem
Pozdrawiam ciepło