epoka ciszy

[KatarzynaKoziorowska]

nikt nie pomyli się w oddychaniu
nie wzejdzie przed śmiercią
księżyca

jątrzę pod lewym skrzydłem
święty ochłap konstelacji
nie zdoła ujarzmić
roztrzepanych naczyń krwionośnych

zdrap z policzków opatrzności
odciski słów
nie ubrudź się
posoką zmarłych ptaków
w locie

zanim zmyślę rozwiązanie
dla niewiadomego rozrachunku
uczcijmy nieuniknioną śmierć Stwórcy
epoką ciszy

[elafel]

Żyjemy w czasach, gdy zbieramy owoce swojej własnej głupoty.
Dobry wiersz, ciekawa puenta.

[jaga]

realne problemy naszej epoki ni jak się mają do wizji - refleksyjnie zatrzymał

[Dany]

Koniec miesiąca, wiersz przenoszę do Poezji. Tam też można komentować i odpowiadać na komentarze.

Pozdrawiam