Wojenny dialog

[Motysia]

I nie przyszła wiosna w skowronkach.
- Zobacz mamo, motyl nam krwawi
i nie słyszę mamusiu dzwonka,
chodź się ze mną trochę pobawić.

- A gdzie tatuś? Wyszedł w mundurze,
tak się żegnał z nami, z czułością.
Mamuś, mamuś! zobacz na górze
ktoś nam niebo sztyletem rozciął.

A dlaczego słone policzki?
Mamo powiedz, ty znowu płaczesz?
- Synu chodźmy dziś do kapliczki,
odmówimy za naród pacierz.

Tatuś poszedł właśnie na wojnę.
- Mamo powiedz, a czym jest wojna?
- Tam o wolność walczy wciąż żołnierz,
gdy wróg mierzy i armia zbrojna.

Tam oddaje krew Ukrainie
każdy, który broni ojczyznę.
- Mamuś? Może ja jestem winien,
bo krzyczałem, więcej nie pisnę.

Może chodźmy już do piwnicy
mój aniołku, jesteś okazem,
nie ma przecież naszej kaplicy,
tam będziemy bezpieczni, razem.

Przeczekamy ten czas, nim tata
przyjdzie, żeby oznajmić sukces.
- Mamo, mamo, samolot lata
i ognistą opuszcza suknię.

- Cicho, cicho, synku kochany,
zaraz tatuś dołączy do nas,
zamknij oczka, wtul się do mamy
i w modlitwie Boga przywołaj.

- Będę grzeczny, posprzątam pokój,
tylko proszę oddaj nam wolność,
nie chcę śmierci, potworów, smoków,
odejdź szybko uparta wojno!

02.03.2022

[Dany]

Pięknie i wzruszająco.
Dzieci często myślą, że to ich wina, bo były niegrzeczne.

[elafel]

Motysiu, dawno tu nie byłaś, cieszę się, że znowu jesteś. Bardzo wzruszający wiersz. Rozmowa matki z synem, który myśli, że to wszystko przez niego, bo był niegrzeczny. Nie mogą iść nawet do kościoła się pomodlić, nic nie ma, wszystko zniszczone i została tylko piwnica. Wojna, to coś bardzo strasznego. Dobrze to opisałaś.

[jaga]

wzruszające wersy

[tcz]

Wojna widziana oczyma dziecka. Piękny, wzruszający wiersz. Jakbym czytał mickiewiczowską balladę.
Pozdrawiam,

[Morfeusz]

Wiersz przywodzi mi na myśl film Życie jest piękne. (Ojciec ubiera wojnę i wszystko wokół w zabawę chcąc oszczędzić traumy lub chociaż zminimalizować jej skutki) Lekka forma utworu nie umniejsza dramatu. Cieszę się, że mogę cię znów czytać tutaj.
Serdeczności

[Irys]

Bardzo wzruszający wiersz, to straszne, że znowu doczekaliśmy czegoś takiego.

[Dany]

Koniec miesiąca, wiersz przenoszę do Poezji.