na przejściu dla pieszych

[Magda]

chłód i cisza na szybie
tunelem oddechu
prowokuje promień

gdzieś na wycieraczkach nierówno chodzących
rozpalonej nocy ulicznych latarni
teraz tonie w szczelinach piwnicznym zamysłem

tam gdzie plateau kusi
złapaną publicznie iluzję przechodnia
powstrzymuje oddech wszystkimi zębami


o błysku w oczach już nawet nie wspomnę
i tylko na krótko świadomość pozwala
z dociśniętym gazem by wyminąć gościa

[Morfeusz]

Niepokojący i mroczy klimat wiersza wręcz wyjęty ze skandynawskiego kryminału. Takie pierwsze odczucie.
Serdeczności Magdo

[Dany]

"plateau" - ma tyle znaczeń... nie wiem, które Ty wybrałaś.
Tytuł dałaś: " na przejściu dla pieszych", wiec nie może to być płaskowyż.
Może tu chodzi o problemy z koncentracją w związku z kresem wyprawy? Kierowca jest już zmęczony, czuć napięcie i zdenerwowania, na szczęście udało się "wyminąć gościa".

Jakiś mroczny temat podjęłaś, ale fajnie, bo można sobie pokombinować interpretację.

[Magda]

Morfeuszu, dziękuję za porównanie do skandynawskiego kryminału, a żeby taki napisać to nie lada wyzwanie.

[Magda]

Fajnie zauważyłaś plateau, tutaj... oczywiście wyobraźni, bo płaskowyż odpada. Kierowca zmęczony i mogło dojść do niezamierzonej tragedii. Pierwsza wersja wiersza miała takie zakończenie “docisnąć gazu i przejechać gościa” co wcale nie oznacza że celowo, bo mógłby to być odruch bezwarunkowy. Morfeusz pisze o podobieństwie do skandynawskiego kryminału i podoba mi się, przez takie postrzeganie wiersz zyskuje wielokierunkowości.

Dany, dziękuję pięknie za refleksję.

[jaga]

plateau - (nad) pobudliwość, rozkojarzony kierowca
który widzi ładną kobietkę, na chwilę może stracić czujność
mogłobyby dojść do tragedii

[Magda]

Jago, a więc wszystko jest kwestią przypadku.

[tcz]

Na przejściu dla pieszych zachowuję szczególną ostrożność. Zawsze może się trafić kierowca, jak ten opisany w wierszu.
Pozdrawiam autorkę.

[elafel]

Czytając wiersz pomyślałam, że nawet wycieraczki w samochodzie mogą być powodem do napisania wiersza. Kierowca zatrzymuje się przy przejściu dla pieszych, ogląda otoczenie. Gdzieś coś się dzieje i to zachowanie prowokuje, jednak on sam mija przechodnia i osiąga równy poziom, nasycenie.
Ciekawy wiersz, a ja tak go odbieram.

[Magda]

Tadeuszu i Elu dziękuję piękne za komentarze.

[Dany]

Koniec miesiąca, wiersz przenoszę do Poezji.
Pozdrawiam

[Morfeusz]

Wróciłem z rozkoszą do wiersza w klimacie skandynawskiego kryminału powodowany tęsknotą za kolejnymi wierszami spod Twojego pióra.
Serdeczności.