Otwórz oczy

[Z. Antolski]

Kochana Popielico. Wiersz bardzo fajny. Mnie się kojarzy z Charlesem Bukowskim, ale pewnie dlatego, że go właśnie czytam

Witam i

Pozdrawiam

[Z. Antolski]

No trudno, namawiam innych do wzięcia udziału w konkursie

Zdzisław Antolski

[Z. Antolski]

Musi być zgodne z regulaminem portalu, Poczekajmy, aż się Szefowa wypowie.

[Z. Antolski]

no to Chwała Bogu, bo już się bałem, że oberwę po głowie

[tcz]

Może jakaś podpowiedź. Ta książka, to Twój ulubiony gatunek - thriller psychologiczny?

[elafel]

Czy te wielkie litery na początku każdego wersu, to efekt pisania w Wordzie?
Nie rozwikłałam, jaka książka była dla ciebie inspiracją.

[Dany]

Witaj na portalu.
W Wersjach roboczych, wstawiamy tylko utwór, bez emotikonów i słów powitalnych.
To tyle w kwestii porządkowej.

Co do wiersza, podoba mi się, sposób przekazania myśli.
Budzę się
Otwieram oczy
Ciało zatopione w rurkach
Biel oślepia
Błękit uspokaja
Co to za książka, która Cię zainspirowała, nie zgadnę, a treść:
Dziewczyna, możliwe że po wypadku, budzi się w szpitalu i próbuje zebrać myśli...

[komisarz]

Witaj na portalu.
Co do książki, również nie wiem o której mowa.
Jeśli chodzi o tekst, jeśli miałbym zgadywać opis zdarzenia, to jest prawie o mnie, kiedy się budzę każdego ranka. Prawie, bo w rurkach oczywiście byłbym obiektem zbyt atrakcyjnym . Pozdrawiam, życzę miłych chwil z portalem i zachęcam również do udziału w konkursach.

[Antonella]

No, wiersz fajoski, tylko te wielkie bukwy niepotrzebne. Niestety, ale nie zgadnę, bo nie czytam polskich autorów thrillerów psychologicznych. Ostatnio przeczytałam 'Londyński bulwar' Kena Bruena, polecam Film powstał na podstawie książki z Farrelem i Keirą Knightley, ale nie ogladałam, zatem nie mogę polecić.

[komisarz]

Zasięgnąłem wiedzy ukrytej w internecie i tą książką, jestem prawie całkowicie przekonany, jest "Druga szansa" Katarzyny Baraniki Miszczuk. Zekranizowana została też w serialu pod tytułem " Otwórz oczy".

[Gelsomina]

Obudź się
Otwórz oczy
Powieki sklejone resztką snu
Otworzone przez żądzę
Współistnienia
Budzę się
Otwieram oczy

Jak dla mnie za dużo otwierania i dość niezrozumiałe, bo kto właściwie mówi? Najpierw polecenie - otwórz oczy, później bezosobowa informacja, a później w pierwszej osobie - budzę się... Poza tym jeśli powieki otworzone, to otwieram oczy jest już zbędne.

Ciało zatopione w rurkach
Biel oślepia
Błękit uspokaja
Wychodzę z wody
Czerwone rumieńce na twarzy
Szkarłat, czerwień
Krew
Nie lubię krwi
Dziewczyna, która nigdy nie krwawi
Kwiaty na rękach już nie zakwitną czerwienią
Nikt jej już niczego nie wmówi
Oprócz tego, że
Wróciłam
Powróciłam do ognistych, miękkich włosów
Otworzyłam na nie oczy
Obudziłam się na jej wezwanie.

Krew, a jednak nie krwawi? Powróciła na wezwanie dziewczyny, która nigdy nie krwawi? Kwiaty, włosy... Nie potrafię wejść w Twój wiersz i rozumiem z niego jedynie tyle, że kobieta budzi się w szpitalu, wraca do świata żywych.
Jeszcze raz witaj na Piszemy, baw się dobrze, krytykuj, komentuj do woli

[jaga]

Widać? Zero oburzenia się. Pewna osoba powinna się tego nauczyć.

do kogo pijesz?

[komisarz]

Ciało zatopione w rurkach

Tak jeszcze rozmyślam tym wersem i zastanawiam się, że skoro to szpital, czy to oby nie rurki w ciele?

[elafel]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu. Tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam