Prosto w twarz

KatarzynaKoziorowska

Odnalazłam pustkę pośród słów.
Odszukałam ciszę tam, gdzie męczennicy
wołają o śmierć.
Teraz, kiedy brakuje nam światła,
nie znamy dalszej drogi - stoimy
na baczność, całujemy życie
prosto w twarz.

Wolałabym nie pogrążać się w tej tajemnicy,
której początku nie zna nawet Bóg.
Zamyślona, czekam na ciebie
na skraju wspomnień, oglądam się z nadzieją,
że dogonisz moje łzy, podarujesz krzynę
łaskawego pocałunku.

Twoja tęsknota pieści napiętą skórę,
zmysły dopasowują się do natrętnych palców.
Wielokrotnie usiłowałam zatrzymać
samotność, ale znów popełniłam literówkę
w autobiografii.

Sądziłam, że zasługuję na ochłap gwiazdy,
na pożegnanie, w którym zanurzam się po szyję.
Wyrwana ze snu,
odnajduję cię pogrążonego w tej samej grze,
pośród łask, na które wciąż liczymy,
na jakie stale oczekujemy...