Kariatyda – dwuznaczność

[jaga]

posągowa dama
ugina się pod natłokiem
przeżyć

trudno utrzymać pion
i zerkać w błękity

pomimo chwiejności
dojrzewa

wydaje plon

[Gelsomina]

Kiedyś czytałam Kaśkę Kariatydę autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Pamiętam, że wstrząsnęła ona moim młodym wówczas umysłem. Muszę do niej wrócić.
Twój wiersz mi o niej przypomniał. Rzeczywiście dwuznaczność. Silna powierzchowność, a w środku krucha istota.

[jaga]

Dzięki Gelsi
Również dawno temu czytałam o tragicznych losach służącej Kaśki Olejarek
Powieść podobnie jak Ciebie wstrząsnęła mnie.Mocna, naturalistyczna powieść

[elafel]

ugina się się pod natłokiem

Chyba jedno "się" zbyteczne.
To, że posąg się chwieje, nie oznacza, że nie może zaznaczyć swojej powagi.
Znajduję tu drugie dno.

[Melibea]

trudno utrzymać pion
i zerkać w błękity

Piękna metafora...

Życie czasem nas przytłacza, czasem ciągnie ku ziemi. Jak to życie...

[Filidia]

Maksymalny przekaz w minimalnej ilości słów.
Bohaterka twarda na zewnątrz a ledwo trzymająca się w środku.
Wiersz bardzo ciekawy.
Pozdrawiam

[Dany]

trudno utrzymać pion
i zerkać w błękity

pomimo chwiejności
dojrzewa

wydaje plon

A ja słyszałam o takiej pszenicy (kariatyda), która pomimo, że rośnie na słabszych glebach, wydaje wysoki plon.

Ciekawy wiersz

[grazyna]

ciekawie u Ciebie Jadziu:):)

[bodek]

posąg jak kokon skrywa motyla

[Irys]

Dobry wiersz, jakby to powiedzieć, trzeba iść do przodu, mimo wszystko...

[jaga]

dziękuję wszystkim za pozostawiony ślad

[Przemysław Piotrowicz]

Minimum treści, maksimum przekazu.
Przeczytałem. Lubię go.

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu. Tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam