Polski to trudna język, cz. 4 - Ptaszki (Zabawy słowem)

[Zdzisław]

Przez Grzegrzółki gnałem w cwale...
w karczmie trzosem zabrzęczałem,
wnet z gżegżółki, oprócz czystej,
karczmarz przyniósł mi pieczyste,

i trzcinniczka, na dokładkę,
spróbowałem nie ukradkiem.
Dżdżownik też niczego sobie…
byle nie legł na wątrobie.

Jeszcze głodnym, więc z warzęchy
mięsko wcisnąłem w bebechy.
Ścierwnik nie był ku ozdobie…
zjadłem, wypiwszy na zdrowie.

Ogorzałka, pod gorzałkę,
smakowała całkiem, całkiem,
lecz z orzechów orzechówki
nie miał karczmarz ni połówki.

Miast nalewki więc zechciałem
orzechówkę – ptaszę małe,
i do tego uhlę z żołną…
swym posiłkiem gawiedź ściągnął.

Podgorzałka i jarząbek
w kolejności – gdyż porządek
i w żarełku trza zachować,
póki trzeźwa jeszcze głowa.

Lekko rzężę, gdyż z obżarstwa
już żołądek mówi „basta!”.
Lecz na pluszcza mam ochotę…
podróżniczka wcisnę potem.

Dobrze, żem w sakiewce złota
miał dostatek, gdyż hołota –
powsinogi, te hultaje
nie czekali, aż się najem,

tylko stół mój już obsiedli
żebrząc, że też by coś zjedli,
więc głuptaków i szlamików,
i pełzaczy, pomurników

im kupiłem. Niech się nażrą.
W końcu żem postacią ważną.
Pan im stawia! Zamiast śledzi
dzisiaj ptaszki żarłem kmieci.

Jakie kmiecie? Gołodupce!
Gdy wypili, rżną hołubce,
skry krzesają, wrzeszczą pieśni…
Jak w Wytrzyszczce, gdziem był wcześniej.

Czułem – w trzewiach zżarte krąży,
od gorzałki łeb też ciążył...
Zamiast z łoża wstawać rano,
noc na ławie miałem spaną.

[tcz]

Zdzisław,
A za ten wiersz o ptaszkach,
należy Ci się flaszka.

[Zdzisław]

Może być dobra whisky,
do tego pepsi...
i śmiech perlisty.

Nalejmy więc w szklanice
i, jak to chłopy -
wywnętrzmy się na nice

[grazyna]

ciekawie o ptaszkach, świetnie:):)

[grazyna]

nie wspomnę o tych flaszkach:)

[Zdzisław]

Widzisz, Grażyno...
jak jest dobre pieczyste,
to czasem też dobrze

posmakować to... perliste.
Oczywiście z umiarem
cieszyć się Natury darem

...a ptaszki niech sobie fruwają,
(tylko w wierszyku je nazwałem).
Tak już "piszący" mają.

[Dany]

Dobrze, żem w sakiewce złota
miał dostatek, gdyż hołota –
powsinogi, te hultaje
nie czekali, aż się najem,
...
Czułem – w trzewiach zżarte krąży,
od gorzałki łeb też ciążył...
Zamiast z łoża wstawać rano,
noc na ławie miałem spaną.

Kiedy z ławy wstawał rano,
uniósł głowę niewyspaną.
Ona wprawdzie mu ciążyła,
kieszeń za to lekką była.

[Lotta]

Nie wiem, jakim cudem przeoczyłam ten utwór.... No ale znalazłam. I bardzo się cieszę, że napisałeś kolejną część. Pisz, proszę, więcej takich tekstów, z humorem, dopracowanych. A zwłaszcza takich z zabawą słowną. Bardzo lubię takie zabiegi, no ale o tym już chyba wiesz.
Chociaż trochę tęsknię do jeżyka...

[Zdzisław]

Dany
...i tak udał się znów w drogę
pieszo... pusty trzos powodem,
bez konika, gdyż mu brykał.
Sprzedał go za stakanika.
--------------------------------------------------------
Lotta, liczy się tu i teraz. Nie przeoczyłaś więc, gdyż znalazłaś Na pisanie fraszek musi mnie najść... i czasem, na szczęście, nachodzi. Nie mogę jednak zapominać o mojej prozie. Jeszcze trochę ze wspomnień pozostało do opisania.
...a jeżyk... mam sentyment Jeden z moich pierwszych w miarę udanych. Tylko ile można wymyślać o jeżyku, a powtarzać się to nie za bardzo.

[elafel]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam