Zamknij oczy

[Mawo]

Nie wierzyłam, kiedy szeptałaś,
że lepiej udawać martwą.
Chorobliwie chude ręce zagarniały
mrok klejący się do szyb.

Cała byłaś niedokończona,
jakby wyjęta z mgły,
jeszcze zimowa, skrzypiąca
od świątecznych impulsów.

Nie przestawałaś mówić,
słowa kiełkowały w białej zawiei,
rozsypywały się jak śnieg
po płaskowzgórzu ciała.

Rozmowy przymarzały do warg,
pod ziemią kłębiła się plątanina korytarzy
i przejść do miasta zimniejszego od ciebie.

[Irys]

Bardzo dobry wiersz, acz przeszywający, śmiertelnym chłodem.

[Autsajder1303]

Za Irysem. Ale zrobiłaś mrok. Jest klimat. Dwie pierwsze strofy rewelka moim zdaniem.

[elafel]

Dobry wiersz, choć temat mroczny. Skojarzeń może być wiele i to jego dodatkowy atut.

[Tigerowa]

Bardzo smutny wiersz, ale świetnie napisany.

[Mawo]

Irys, Autsajder, elafel, Tigerowa, bardzo dziękuję za opinie

[Dany]

Nie wiem, czy dobrze odczytuję myśli autorki...
Jakaś kobieta umiera, chyba krótko po świętach gwiazdkowych. Towarzyszy jej druga kobieta.
Mroczny wiersz, do końca niezrozumiały, bo np.
Nie wierzyłam, kiedy szeptałaś,
że lepiej udawać martwą.

- Szepce, by udawać martwą, a później dalej piszesz: Nie przestawałaś mówić, to przed kim wolała udawać martwą?

Zaciekawiłaś i zatrzymałaś na dłużej, tym swoim wierszem.
Pozdrawiam

[Mawo]

Dziękuję za wizytę. Każda interpretacja czytelnika jest uprawniona, ale ty, jesteś bardzo blisko moich intencji.

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam

[Mawo]

Pozdrawiam