coś w tym jest

[jaga]

mówią że poezja rodzi się wraz z nami
nieporadnie kroczy zanim dźwięk swój wyda
zachwycona pięknem kreśli epizody
nie wie jeszcze o tym ile trudu przed nią

chwyta palec weny by nie zranić baśki*
chwiejnym krokiem brodzi wokół balustrady
w anielskim muśnięciu wspina się na szczyty
dynda przy utworze czyta poematy

w subtelnym dotyku nie ma w sobie równych
gdy osiągnie sławę spoczywa na laurach
fraza jest jesienią niekoniecznie złotą
przy kubku herbaty ożywia wspomnienia

[grazyna]

tak przy herbatce wena powraca, ale musi być sama ze sobą:) bardzo ładnie o poezji Jadziu:)

[Dany]

Bardzo ładnie, ale nie pasuje mi "dynda", źle brzmi. Może "wisząc"?

[elafel]

Ja bym nawet zamieniła na "stoi".
Jadziu, bardzo ładny wiersz

[jaga]

Grażynko Dany Elu - dziękuję za pozostawiony komentarz.
Masz rację Dany dynda nieładnie brzmi,
ale czym go zastąpić. Musze pomyśleć

[Zdzisław]

Aha, dobrze napisane
Tak już jest z weną - nie wiadomo, kiedy człeka najdzie. Mnie pomysł często chwyta w różnych dziwnych miejscach... dobrze, jeśli w tym miejscu mogę zarys zanotować. Jak na złość - rzadko przy kompie
Reszta to już zwykły warsztat - szlifowanie.

[jaga]

Dziękuję Zdzisławie za miłe słowo, u mnie wena kuleje
nie zawsze idzie w paprze z moimi myślami

[tcz]

Niektórych wena nachodzi
tam, gdzie piechotą król chodzi.

[jaga]

dowcipniś z Ciebie tcz - dzięki że wpadłeś

[Gelsomina]

Zranić baśki? Czyli głowy? Bo przy baśce jest gwiazdka, ale nie ma przypisu. Jeśli może być baśka, to i dynda też niech zostanie.
Poezja chwyta wenę za palec? Poezja czyta poematy? Spoczywa na laurach, gdy osiągnie sławę? Przyznam, że mam mętlik.
To twórca ma wenę, a poezja jest jej konsekwencją, a tu jakby się sama pisała.
Zdecydowanie wolę kawę.

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam