jingle bells

[Tomasz]

dzwonkiem autobusu
wyrwani ze snu zimowego
święta!

wychodzimy naprzeciw wierze
która przepycha nas łokciami
przez życie
nastrój świąteczny niesie
w reklamówkach

w całodobowym sprzedaje się ostatnie
kartki z życzeniami
w promocji na spełnienie

tylko sygnalizator puszcza czerwone oko
mcdonald przecież żywi trzy czwarte miasta
więc odpuść sobie dokarmianie żebraczki
jako i my odpuszczamy

pytamy o ulicę godzinę
cokolwiek
aby ogrzać się w ludzkim oddechu
gdzieś między bankomatem a cmentarzem

nie mogłem złapać twojego zasięgu

- czy my się znamy?

• w tę wigilię będę twym nieoczekiwanym gościem.
  czy przyjmiesz mnie pod swoją kołdrę?

[edikruger65]

Coś mi tu dzwoni troszkę na fałszywą nutkę już pierwszy wers

dzwonkiem autobusu

Hm raczej jeśli autobusu to klaksonem, a jeśli dzwonkiem to może tramwaju?

wychodzimy naprzeciw wierze
która przepycha nas łokciami

No cóż myślę, hmm jakoś nie leżą mi te wersy

nie mogłem złapać twojego zasięgu

Hmm ja też.
Z uszanowaniem.

[Tomasz]

Dzięki za poczytanie. Dzwonek dotyczył otwieranych drzwi, nie zaś kierownicy, a wiara to miało być ludzie/religia. Pozdrawiam.

[alchemik]

A mnie się podoba bardzo!
Jakże wszechobecna komercja oddala od nas prawdziwy sens tych nadchodzących świąt do tego, że musimy już poszukiwać:

aby ogrzać się w ludzkim oddechu
gdzieś między bankomatem a cmentarzem

no i to świetne odniesienie końcowe do pustego miejsca przy stole - pewnej świętości!
A dziś jakie to wszystko ma znaczenie?

Pozdrawiam serdecznie!

[rzorrz]

Co to byłyby za święta, bez karty kredytowej i wszechobecnych świątecznych wyprzedaży/promocji? Taka jest cena kapitalizmu, że niestety, wszystko jest do kupienia i na sprzedaż.

- czy my się znamy?

• w tę wigilię będę twym nieoczekiwanym gościem.
  czy przyjmiesz mnie pod swoją kołdrę?

no i to świetne odniesienie końcowe do pustego miejsca przy stole - pewnej świętości!
A dziś jakie to wszystko ma znaczenie?

- ma znaczenie, ale paradoksalnie troszku, bo właśnie zazwyczaj to miejsce pozostaje wolne/puste.

[Tomasz]

jingle bells
(druga wersja)

dzwonkiem drzwi autobusu
wyrwani z zimowego snu
to już święta?

wychodzimy naprzeciw wierze
która przepycha nas łokciami
przez sklepy
życzenia na papierze w promocji na spełnienie
nastrój świąteczny
wynosimy w reklamówkach
mcdonald wyżywi trzy czwarte społeczeństwa
więc odpuść sobie dokarmianie bezdomnej
jako i my odpuszczamy

perystaltyka miasta
znów nas wypróżni
na czerwonym (złapiemy oddech)
w zawieszeniu
gdzieś między bankomatem a cmentarzem

błąkałem się
jak uśmiech na twarzy. nie mogłem
złapać zasięgu. tej nocy. pragnąłem
twojego głosu
jak nigdy.

• my się znamy?
• w wigilię może będę nieoczekiwanym gościem.
  wpuścisz?[/i]

[alchemik]

Zdecydowanie bardziej podoba mi się pierwsza wersja bo druga spreparowana w myśl tej zasady "im bardziej się starasz tym czasem gorzej wychodzi" - poszukiwaniem bardziej ozdobnych myśli wśród których jednak razi mnie:

perystaltyka miasta
znów nas wypróżni

ale to oczywiscie moje osobiste zdanie!

Co to byłyby za święta, bez karty kredytowej i wszechobecnych świątecznych wyprzedaży/promocji? Taka jest cena kapitalizmu, że niestety, wszystko jest do kupienia i na sprzedaż.

Chciałeś powiedzieć rzorrzu - co to byłyby za DNI bez karty kredytowej aż trudno odróznić wśród nich wogóle święta? A jak wszystko jest do kupienia to kup nam trochę śniegu (i to nie tego przywiezionego z lodowca)! Chociaż śnieg to zawsze mozna jeszcze wymodlić ale i tu efekt nie jest gwarantowany :lmao:

[Tomasz]

To miłe, że tu mnie odnalazłeś Alchemiku. :music: Jednak ostateczna wersja /chyba bardziej jednak przemyślana - tak mi się zwiduje przynajmniej/ to wersja druga. I już tak niech lepiej zostanie. Pozdrawiam serdecznie .
t.

[alchemik]

Oczywiście!

Przeciez to Twój wiersz!

Pozdrawiam serdecznie!

[tomek]

Co to byłyby za święta, bez karty kredytowej i wszechobecnych świątecznych wyprzedaży/promocji? Taka jest cena kapitalizmu, że niestety, wszystko jest do kupienia i na sprzedaż.

Nie mam karty kredytowej.
Nie mam karty płatniczej.
Nie mam konta w banku.
Nigdzie nie podaję swoich danych (gdzie nie muszę),
nie ufam zerom i jedynkom.

Lubię kapitalizm w czystej formie - banknoty zwinięte w rulonik

[Tomasz]

nie mam karty kredytowej
nie mam karty płatniczej
nie mam konta w banku
nigdzie nie podaję swoich danych(gdzie nie muszę)
nie ufam zerom i jedynkom

lubię kapitalizm w czystej formie - banknoty zwinięte w rulonik

Chwali się, tylko proszę nie offtopować pod moim tekstem.

[Przemysław Piotrowicz]

Wiersz przenoszę do działu 'Poezja'. Myślę że wart jest swojej drugiej młodości.

[Marek Ken]

Ponieważ nie miałem jeszcze okazji złożyć Autorowi wiersza szczerych wyrazów uznania, więc czynię to niniejszym.

[ Dodano: 18 Luty 2009, 08:38 ]
A swoją drogą nie wiem, dlaczego Autor tak przepadł bez śladu? Jako autor i komentator był niezwykle cenny.