Wiara, nadzieja, ucieczka

[KasiaPe]

Mówili jej, spójrz w lustro i powiedz co widzisz. Czy tam jest jeszcze ta dziewczyna sprzed lat? Roześmiana, szczęśliwa? Czy te gasnące oczy potrafią jeszcze odrodzić się dawnym blaskiem i porazić świat swoim pięknem?
Wstań, otrzep kurz z kolan, wyprostuj przygarbione ciężarem bólu plecy ozdobione siatką rozcięć i pęknięć delikatnej skóry. Odrodź się jak feniks z popiołów. Albo może lepiej – powstań niczym żołnierz w okopach i walcz.
Obudź się.
Walcz.
Była przyzwyczajona do przyjmowania i słuchania rozkazów. Wykonywania poleceń bez zastanawiania się nad ich sensem. Bez sprzeciwów, machinalnie. Stała się pusta. Serce miała niezdolne do okazywania głębszych uczuć. Puste, jakby już nieżywe, tylko czasami budziło się kilkoma ukłuciami. Ale czego? Bólu czy żalu? A może jednak tęsknoty?
Nakazy stawania przed lustrem na baczność i szukania w odbiciu kogoś, kogo już dawno tam nie było wpisała na swoja listę obowiązkowych czynności. Oni kazali, ona robiła. Starała się ze wszystkich sił dojrzeć w szklanym tajemniczym świecie wszystko to, o czym podszeptywały najpierw głosy znad jej krzywego ramienia, a potem te budzące się w głowie ciemną nocą.
Patrz.
Dojrzyj.
Zauważ.
Ona tam jest, tylko ty nie chcesz jej widzieć. Puka do drzwi twojego serca, twojego rozumu. Odrygluj zamek. Pozwól jej wejść. Wpuść słońce do świata czerni, a wszystko się zmieni. Róże zakwitnął, ptaki zaśpiewają, liście młodych drzewek zaszumią na cieplutkim wietrze tysiącami opowieści o zapomnianych marzeniach. Serce-kamień umarłe przez niego słysząc śpiew i czując ciepło radosnych promieni niespodziewanie wyda dwa, a może nawet trzy ciche nieśmiałe piknięcia. Potem wystraszone swoją śmiałością znowu zastygnie w oczekiwaniu na to, co się stanie. Przyjdzie on i jego wielka dłoń, która spadnie ciężkim ciosem na twarz? A może nie usłyszy piknięcia? A kiedy przekona się, że jednak wreszcie kat głuchy jest na ciche piknięcia oznaczające, że gdzieś tam w otchłani żyje jeszcze dusza umiejąca pragnąć, zapika kolejny raz. A potem to już całkiem śmiało będzie współtworzyć radosną muzykę z ptakami, ciepłym słońcem i wiatrem co melodię życia wygrywać potrafi szczęśliwym ludziom niczym najzdolniejszy muzyk świata.

[jaga]

witaj - jak widzę to wstawiłaś dwa teksy jeden pod drugim.
Nie zasypuj nas tematami, daj czas na przeczytanie.
Miło by było jakbyś się przywitała z nami w dziale do tego przeznaczonym.

[Gelsomina]

witaj - jak widzę to wstawiłaś dwa teksy jeden pod drugim.
Nie zasypuj nas tematami, daj czas na przeczytanie.
Miło by było jakbyś się przywitała z nami w dziale do tego przeznaczonym.

Jago, dwa teksty to nie jest zasypywanie. W regulaminie nie ma wydzielonego czasu na czytanie, możesz czytać, kiedy chcesz i jak długo chcesz. Za to taki komentarz jak Twój mnie by zniechęcił na wejściu.

[Gelsomina]

Cześć, KasiuPe
Bardzo smutny tekst, dojrzały i emocjonalny. Współczuję bohaterce tekstu i mam nadzieję, że da radę zawalczyć o siebie.
Jest kilka potknięć interpunkcyjnych, ale to na pewno doszlifujesz.
Róże zakwitnął - ł* się zaplątało.
Pozdrawiam

[Irys]

Podoba się, smutny, taki w moim klimacie.

[Lotta]

Czytając, miałam przed oczami scenę ze "Zmierzchu", w której Bella przeglądając się w lustrze, myśli że widzi babcię, a potem zrozumiała że to ona sama i zdała sobie sprawę z własnej śmiertelności.
Może skojarzenie niezbyt adekwatne, ale co poradzić że miałam to przed oczami?

Sam tekst bardzo przypadł mi do gustu, masz ładny styl i jeszcze lepszy pomysł na taką treść. Wiesz, myślę sobie że byłby to ciekawy początek do jakiejś dłuższej formy literackiej.

[elafel]

Witaj KasiuPe.
Tekst smutny, pełen emocji. Oby bohaterce się udało i zawalczy.
Swoich błędów się nie widzi, ale jak już wspomniała Gelsomina, to tylko małe potknięcia, ja robię większe, więc nie będę się wymądrzać, a Ty z pewnością sobie poradzisz.
Mnie pomaga czytanie na głos, wtedy łatwiej wyłapać błędy.
Jeszcze raz serdecznie witam na portalu i pozdrawiam

[jaga]

Masz rację Gelsi, mój komentarz był nietaktowny,
ale już jedna osoba zasypuje Nas tekstami, a nie czyta innych.
Mam nadzieję, że w tym przypadku tak nie będzie.

Tekst o smutnej treści

[Dany]

To bardzo smutne, przejmujące opowiadanie, albo fragment opowiadania, o przemocy w domu.
Kto jest tym katem? - może mąż? Kiedyś była piękną dziewczyną, dzisiaj wylęknioną, zmaltretowaną kobietą, której coś, a może ktoś, każe walczyć i przeciwstawić się katowi.
Tytuł wskazuje, że jest jeszcze dla niej nadzieja, poprzez ucieczkę, ale czy się odważy na ten krok, autorka nam tu nie dopowiada.


Witaj KasiuPe na Piszemy. Rozgość się, pooglądaj strony naszego portalu i baw się razem z nami.

Nakazy stawania przed lustrem na baczność i szukania w odbiciu kogoś, kogo już dawno tam nie było wpisała na swoja listę obowiązkowych czynności.

- przecinek za "było"

Róże zakwitnął, ptaki zaśpiewają,

- zakwitną*

Serce-kamień umarłe przez niego słysząc śpiew i czując ciepło radosnych promieni niespodziewanie wyda dwa, a może nawet trzy ciche nieśmiałe piknięcia.

- przecinek za "niego" i za "promieni"

A potem to już całkiem śmiało będzie współtworzyć radosną muzykę z ptakami, ciepłym słońcem i wiatrem co melodię życia wygrywać potrafi szczęśliwym ludziom niczym najzdolniejszy muzyk świata.

- przecinek przed "co"

[KasiaPe]

Czytając, miałam przed oczami scenę ze "Zmierzchu", w której Bella przeglądając się w lustrze, myśli że widzi babcię, a potem zrozumiała że to ona sama i zdała sobie sprawę z własnej śmiertelności.
Może skojarzenie niezbyt adekwatne, ale co poradzić że miałam to przed oczami?

Sam tekst bardzo przypadł mi do gustu, masz ładny styl i jeszcze lepszy pomysł na taką treść. Wiesz, myślę sobie że byłby to ciekawy początek do jakiejś dłuższej formy literackiej.

Serdecznie dziękuję za komentarz i komplement To faktycznie (w pierwotnym założeniu) miał być dłuższy tekst. Finalnie pozostał jednak taki. Kto wie? Być może kiedyś...

[KasiaPe]

Dany
Dziękuję Ci bardzo za powitanie. Rozgoszczę się, poczytam Was z pewnością. Bardzo proszę, abyście jednak dali mi wszyscy chwilę Zajęłam się wydaniem mojej pierwszej książki, korekty pochłaniają mnie całkowicie.
PS za uwagi dziękuję. Z czasem przywykniecie do tego, że kiedy piszę szybko nie zauważam malutkich błędów. Całe szczęście będę miała Was do zwracania uwagi :-*

Pozdrawiam Was wszystkich ciepło,
Kasia

[Lotta]

Czas na pewno Ci damy. A przynajmniej ja. Mam nadzieję, że z czasem, gdy będziesz się tu czuć pewniej, rozgościsz się na dobre. Tego Ci z całego serducha życzę:)

[Autsajder1303]

Zastanawiający tekst, dużo w nim emocji i zwątpienia. Smutno, ale to nie przeszkadza. Witam na Piszemy.pl

"Róże zakwitnął" znalazłem literówkę.
Pozdrawiam.

[Dany]

Utwór należy poprawić. Masz błędy interpunkcyjne i literówkę.
Nie poprawiony trafi do Archiwum Wersji roboczych.

[Gelsomina]

Zajęłam się wydaniem mojej pierwszej książki, korekty pochłaniają mnie całkowicie.
PS za uwagi dziękuję. Z czasem przywykniecie do tego, że kiedy piszę szybko nie zauważam malutkich błędów. Całe szczęście będę miała Was do zwracania uwagi :-*

Gratuluję i chętnie przeczytam Twoją pierwszą i kolejne książki.
Korekta to żmudna i czasochłonna praca. Szkoda, że wstąpiłaś na. Piszemy akurat w jej trakcie. Zły moment na uczestniczenie w portalowym życiu. Sama więc wiesz, że zwracanie przez nas uwagi na błędy, małe czy duże w tekstach, które tu goszczą, też wymaga czasu i uwagi.
Mam nadzieję, że zostaniesz Piszemkiem i będę się mogła od Ciebie dużo nauczyć.

[Dany]

Utwór niepoprawiony, nie może być przeniesiony do odpowiedniego działu, a i w roboczych nie może już dłużej wisieć. Przenoszę go do Archiwum wersji roboczych i tam będzie czekał, aż autorka zechce go poprawić.
Wystarczy zgłosić taką chęć, tu w komentarzu, a zaraz zostanie przywrócony do roboczych.
Pozdrawiam