ucieczka w Bieszczady, bomby, miny, karabiny

[bodek]

Następny dzień wyglądał jak poprzedni. Z tym że ubywało powalonych i połamanych drzew. Dobrze, że nawet na kacu zachowywali resztki czujności. Tak jakby wykrakali, trafiały im się niespodzianki. Zamiast grzybów ze ściółki wyrastały niewybuchy bomb i pocisków moździerzowych. Musiały być tu tereny skomasowanych ataków. Po oznakowaniu i rodzaju złomu, można było poznać, że walczyli tu Niemcy, Rosjanie i Polacy. Nie bawili się w zawiadamianie wojska. Gdyby przyjechali tu saperzy, przerwaliby im pracę na wiele dni i tygodni. Nie było to im na rękę. Dobrze, że mieli Chlorka. Jako były zawodowy podoficer z brygady sapersko minerskiej posiadał odpowiednie kwalifikacje. Fakt, że przed każdą akcją musiał sobie golnąć zajzajeru, nie przeszkadzało im absolutnie. Sami też pociągali z manierek dla towarzystwa. Do piątku wieczorem, Józwa poukładał niezły stosik z wybuchowego żelastwa, przy kamiennym zawalisku, przy wyjściu z wąwozu. Z odpaleniem chcieli poczekać na Mandaryna. Zabezpieczyli prowizoryczną wiatą, aby jakiś zwierz nie spowodował wybuchu. Ludzi raczej się tu nie spodziewali. Miejsce było poza trasami turystycznymi. W obozowisku przygotowali się na sobotnią imprezkę. Ducha puszczy nakapało całkiem sporo. Mięsiwo z suszoną śliwką, polewane syconym miodem, pachniało tak, że dziw, że drapieżniki jeszcze nie zeszły się na kolację. Bogdan coraz bardziej dopasowywał się do brygady straceńców. Nie wiedział tylko czy to dobrze. Wyglądał prawie jak czwarty muszkieter, a pachnieć zaczynał tak samo. Co gorsza pasowało mu to. Bimberek, blanty, tylko babeczek nie było. Musiał poczekać na leśnika, żeby to przedyskutować. Mandaryn przyjechał jak zwykle. Samochód pełen zaopatrzenia.
– Witaj szefuńciu! – przywitał się Jasiu, zaglądając do paczek w aucie.
– Jasiu, landrynki owocowe na przednim siedzeniu – wyprzedzająco oznajmił Mandaryn.
Po pół godziny cały towar był wyładowany. Cała brygada, razem z leśnikiem udała się na miejsce wiatrołomów. Szef był zadowolony z ich pracy. Ze zdziwieniem przyglądał się wąwozowi i znikającemu strumieniowi. Wystraszył się trochę stosu materiałów wybuchowych. Próbował ich namówić, żeby jednak wezwać wojsko.
– Szefie! Chcesz nam całą frajdę zepsuć? Specjalnie na ciebie czekaliśmy żebyś też popatrzył jak pierdutnie – zapytał Chlorek – wiesz, że wszystko przygotowałem na tip- top. – dodał.
– No dobrze! Wziąłem aparat fotograficzny, to zrobię dokumentację dla saperów – udobruchał się Mandaryn.
Gdy już popstrykał fotki okolicy, chłopcy rozmontowali wiatę nad stosem. Potem wszyscy rozsiedli się po drugiej stronie wąwozu, tuż przy małym wodospadzie. Tylko Józwa wspiął się nad przygotowany do wysadzenia ładunek. Przyturlał duży głaz nad krawędź i zrzucił go. Wybuch ogłuszył ich na chwilę. Gdy tumany piachu i kurzu opadły, zapora z kamieni była tylko wspomnieniem.
– Szefuńciu! Może przeniesiemy tu obozowisko? Jest woda, cisza i spokój. – zapytał Lewus.
I kompocik można wstawić nowy – zaśmiał się leśnik. – Dobra w poniedziałek podjedzie ciągnik i przeciągnie barakowozy.
Gdy wrócili do obozowiska, nastawiono wodę na herbatkę. Podłożono drwa pod kocioł z obiadem. Nakrojono cebuli i czosnku. Opłukano musztardówki.
– Jak tam strażaku? Wszystko jest tak jak chciałeś? – zapytał Mandaryn odciągając Bogdana na bok.
– No nie wiem! Boję się, że następuje u mnie zezwierzęcenie. – wątpiąco odpowiedział chłopak.
– Nie obrażaj zwierząt! Jeśli już, to galopujące odczłowieczenie lub powrót do korzeni i jaskini. – zaśmiał się leśnik – A jak już mówimy o jaskini, to mogę was za tydzień zabrać do cywilizacji. O Jasia już dopytywała sklepowa.
– No kobitki dobra rzecz! – ochoczo potwierdził Bogdan – Ale czemu dopiero za tydzień.
– Nawet te mało wymagające kobietki mają zmysł węchu i estetyki – zaśmiał się Mandaryn – mówię o tych które warto przytulić.
– Ok! Za tydzień się wyrychtujemy, wyglansujemy i będziemy czekać – zgodził się chłopak.
– Acha! Pamiętaj, pal papierosy które ci przywiozłem, a bimberek pij ze swojej manierki – ostrzegł Mandaryn – nie wiadomo, ile zioła dosypie muszkieter do tytoniu, a Chlorek potrafi dolać sobie do bimberku nalewki z grzybków.
Czyli znowu męska impreza. Śpiewy i tańce do upadłego na łonie natury. No git. Bez pompy, gierek i oczu dookoła głowy.
– Dobra! Spadam! Będziecie zdolni pomóc jutro przy przenosinach? – zapytał brygadę leśnik.
– Tylko nieskoro świt! Lepiej kole południa! – zawołał Lewus
– Dobra! Spadam! – Mandaryn pomachał ręką i wsiadł do samochodu.
Gdy tylko samochód zniknął za horyzontem, Lewus ponakładał do misek duże porcje strawy. Polał szklaneczkę i podał najpierw Bogdanowi. Ten wypił i zapodał cebulkę. Następnie nalał dla Chlorka. Utarte gesty i schematy, aż do rozluźnienia, gdy moc ducha puszczy i zioła zawładnęły ciałem i duszą. Znowu tańczyli w kręgu drąc mordy. Wydawało się im, że są wolni.

[tcz]

Wyjątkowo zgrana paczka.

Dobry duch (puszczy)
ich nie opuszcza.

Pozdrawiam.

[bodek]

ale wszystko kiedyś się kończy

[Dany]

Zaciekawiłeś mnie. Czy będzie cd. w Bieszczadach?

Gdyby przyjechali tu saperzy przerwaliby im pracę na wiele dni i tygodni.

przecinek po "saperzy"

Fakt, że przed każdą akcją musiał sobie golnąć zajzajeru nie przeszkadzało im absolutnie.

przecinek za "zajzajeru"

Do piątku wieczorem Józwa poukładał niezły stosik z wybuchowego żelastwa przy kamiennym zawalisku przy wyjściu z wąwozu.

- przecinek za "wieczorem"
- przecinek za "żelastwa"
- za "zwalisku" przecinek

Mięsiwo z suszoną śliwką, polewane syconym miodem pachniało tak że dziw, że drapieżniki jeszcze nie zeszły się na kolację.

- przecinek za "miodem"
- przecinek za "tak"
–

Witaj szefunciu! – przywitał się Jasiu, zaglądając do paczek w aucie.

- "szefunciu" brakuje kreski nad "ń", chyba że O Jasiu tak mówił?

– No dobrze! Wziąłem aparat fotograficzny to zrobię dokumentację dla saperów. – udobruchał się Mandaryn.

- przecinek przed "to"
- niepotrzebna kropka za "saperów"

Gdy tumany piachu i kurzu opadły zapora z kamieni była tylko wspomnieniem.

- przecinek za "opadły"

Gdy wrócili do obozowiska nastawiono wodę na herbatkę.

- przecinek za "obozowiska"

– No nie wiem! Boję się, że następuje u mnie zezwierzęcenie. – wątpiąco odpowiedział chłopak.
– Nie obrażaj zwierząt! Jeśli już, to galopujące odczłowieczenie lub powrót do korzeni i jaskini. – zaśmiał się leśnik – A jak już mówimy o jaskini, to mogę was za tydzień zabrać do cywilizacji. O Jasia już dopytywała sklepowa.

– No nie wiem! Boję się, że następuje u mnie zezwierzęcenie – wątpiąco odpowiedział chłopak.
– Nie obrażaj zwierząt! Jeśli już, to galopujące odczłowieczenie lub powrót do korzeni i jaskini – zaśmiał się leśnik – a jak już mówimy o jaskini, to mogę was za tydzień zabrać do cywilizacji. O Jasia już dopytywała sklepowa.

– Acha! Pamiętaj pal papierosy które ci przywiozłem a bimberek pij ze swojej manierki – ostrzegł Mandaryn

- przecinek po "Pamiętaj"
- przecinek przed "a"
– Dobra! Spadam! Będziecie zdolni pomóc jutro przy przenosinach? – zapytał brygadę leśnik.
– Tylko nieskoro świt! Lepiej kole południa! – zawołał Lewus
– Dobra! Spadam! – Mandaryn pomachał ręką i wsiadł do samochodu.
Gdy tylko samochód zniknął za horyzontem, Lewus ponakładał do misek duże porcje strawy. Polał szklaneczkę i podał najpierw Bogdanowi. Ten wypił i zapodał cebulkę. Następnie nalał dla Chlorka.

Utarte gesty i schematy, aż do rozluźnienia. Gdy moc ducha puszczy i zioła zawładnęła ciałem i duszą. Znowu tańczyli w kręgu drąc mordy.

- przed Gdy" postawiłabym przecinek, a "gdy" małą literą
- "zioła zawładnęły"

[bodek]

tak Danusiu, pracuję nad tym

poprawiłem

[jaga]

powtórzę za Tadeuszem "Wyjątkowo zgrana paczka."

[bodek]

tak ekipa była niezla

[elafel]

Wydawało się im, że są wolni.

Wolność ma różne oblicza.

[bodek]

tak, wszystko zależy od punktu widzenia

[Z. Antolski]

Fajne opowiadanie,
pozdrawiam

[bodek]

dzięki Z.A., pozdrawiam

[Gelsomina]

Cześć, Bodziu
Podejrzewam, że mam wiele zaległości, jeśli chodzi o spisane przez Ciebie przygody Bogdana. Mam nadzieję, że powolutku to nadrobię, a może do tej pory zdążysz już wydać książkę.
Umiesz zaciekawić czytelnika, ale korekta też by się przydała. Nie będę jednak narzekać, bo pisanie jest najważniejsze, a na poprawki przyjdzie czas. Powodzenia

[bodek]

witaj Gelso, gdy skończę zapiski do I części zrobię korektę i redakcję

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do Prozy. Tam też można czytać i komentować, i odpowiadać na komentarze.

[bodek]

dzięki Dany, pozdrawiam