światy równoległe II

[Irys]

idą chodnikiem
osoby które kochają
miedzy nimi
osoba kochana

mały chłopczyk
w czapce z daszkiem
biega tam i z powrotem
wszyscy uśmiechnięci
idą i się kochają

przez zamknięte okno
patrzą na nich
opuchnięte oczy
z tyłu słychać
lekko skrzypiące drzwi

po cichu wchodzi
osoba która krzywdzi
jeszcze nikt nie wie
z tym uczuciem
nie wychodzi się na ulicę

każdy dzień zlewa się w jedno
dzisiaj dzisiaj dzisiaj…

[jaga]

każdy dzień zlewa się w jedno
dzisiaj dzisiaj dzisiaj… - ciekawie

[elafel]

To co za oknem, to wielkie pragnienie dla obserwatora. Smutkiem powiało.
Dobry wiersz.

[Irys]

Dzięki za komentarze.

[Dany]

wszyscy uśmiechnięci
idą i się kochają

przez zamknięte okno
patrzą na nich
opuchnięte oczy

Jakie to smutne i niesprawiedliwe. Jest tyle osób krzywdzonych psychicznie i fizycznie, a otoczenie nic nie podejrzewa, bo na zewnątrz, "kat" jest miłym człowiekiem.

[Irys]

No niestety tak to już jest, psychopata się nie zmieni, chodzi o to by reszta nie była obojętna.

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam