U(ś)cisk

[Mawo]

Mamie

jeszcze przed chwilą byliśmy gotowi
na zmianę, potem już tylko na śmierć,
na dławienie się jogurcikiem,
tabletkami, powietrzem.

miasto zasypiało, ja nie mogłam,
czołgałam się do świtu.
lęki odbijały się od żeber
i zastygały jak frazy wzdłuż kości.

miejski szpital, brudne miejsce kresu.
marzec utrwala ślady i rani utratą.
teraz już nie wiem, czy przez
ośnieżone kartki usłyszysz mój głos,
czy wszystko przesypie się w popiół.

[Zdzisław]

Śnieg wiosną zsypie się z kart, przebije się głos...

[Irys]

Mocny tekst, bardzo na tak.

[grazyna]

oj rozumiem, miałam zupełnie to samo, pozdrawiam milutko.

[elafel]

Mroczny tekst.

[Mawo]

Tak, to rzeczywiście mroczny wiersz, napisany w rocznicę śmierci mojej mamy. Dziękuję za wizytę i słowa.

[Dany]

teraz już nie wiem, czy przez
ośnieżone kartki usłyszysz mój głos,
czy wszystko przesypie się w popiół.

Wzruszający wiersz. Myślę, że nie tylko usłyszy Twój głos, ale i Twoje myśli są Jej dobrze znane.

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam