Marysia XVIII

[elafel]

Kolejne dni mijały i robiło się coraz zimniej. Opustoszały bocianie gniazda. Z drzew zaczęły opadać liście, ścieląc ziemię kolorowym dywanem. Na polach jeszcze niektórzy gospodarze orali ziemię, przygotowując ją do zimowego snu. Na rżyskach ciągle widać stada kruków, wron i cukrówek. Dni słonecznych jest mniej, a deszczowych więcej. Wiatr hula po polach i ścieżkach, zagląda do domowych ogródków, zawraca na pola, by na chwilę zatrzymać się w pobliskim lesie. Czasami gwiżdże w kominie i przypomina o nadchodzącej zimie. Wszystko jakby zwalniało. Nikt się nie śpieszy.
Staszek i Samek pojechali na targ, żeby sprzedać nadmiar swoich płodów rolnych, oraz wyplecione kosze. W powrotnej drodze odebrali z młyna zmieloną mąkę, a potem pojechali do kowala.
Koń został podkuty, już prawie mieli odjeżdżać, gdy podszedł do nich syn kowala Władek i spytał:
- Co to za panienka była zez uczycielkom? Siedziała kole Marysi.
- Kiedy? – spytał Samek.
- No na kuniec wykopków, jak buło ognisko.
- A, to siora uczycielki. Cheba jej Weronika – odpowiedział mu Staszek.
- Ładna. Pirwszy roz żem jom widzioł – powiedział Władek i uśmiechnął się.
- Bo ona ino co przyjechała. Pracuje we dworze – wyjaśnił Staszek.
- Po świętach, ma być darcie pierza – odezwał się Samek.
- No wim, jak każdygu roku. No i zez tegu? - przerwał mu Władek.
- Marysia mówiła, że nauczycielka jest ciekawa, jak to wygląda. Gdy kobiety będą darły pierze u nas, to ona przyjdzie - dokończył wypowiedz Samek.
- A przyńdzie zez siorom – dopytywał.
- Pewnie tak.
- Przyńdz, popsocymy sie, pośpiwomy, bydzie wesoło. Przyńdz. – Namawiał Staszek.
- Jak matka bydzie, to przyńde tyż - odpowiedział zadowolony z zaproszenia Władek.

Zbliżały się święta bożonarodzeniowe. Marysia rozpoczęła wielkie sprzątanie: wymiatanie kurzu ze wszystkich kątów i szorowanie podłóg, trzepanie kobierców i pranie pościeli. Gdy było posprzątane, następował, bodaj najbardziej oczekiwany etap prac - zdobienie domostw na święta.

Pani Ania przyszła do domu państwa Robaków, by zobaczyć, jak wygląda robienie tych ozdób. Przyszło więcej kobiet i wspólnie przygotowywały pająki, by potem te przestrzenne konstrukcje podwiesić pod sufitem. Podczas wykonywania ozdób, śpiewały: Już mi się doprawdy panieństwo sprzykrzyło. Wyszłabym za dziada, żeby się trafiło. Już mi się doprawdy panieństwo sprzykrzyło. Wyszłabym za dziada, żeby się trafiło.
Oj, córuś, oj, córuś, nie wychodź za dziada. Ni na dzień, ni na noc on ci się nie nada. Oj córuś, oj córuś, nie wychodź za dziada. Ni na dzień, ni na noc on ci się nie nada.

Weronika bardzo się zaangażowała i przy pomocy innych kobiet, zrobiła swojego pajączka. Nawlekała na kolorową włóczkę, kawałki słomy, kolorowego papieru, szklanych koralików i gęsich piór. Po skończonej pracy uśmiechnęła się z zadowolenia.
- Bardzo ładnie zrobiłaś – pochwaliła siostrę pani Ania. – Uśmiechnęła się i dodała: - Takiej ozdoby nie miałyśmy nigdy.
- A kto popooowiesi? – spytała Weronika.
- Powim Samkowi, to zawisi – odpowiedziała jej Marysia.

Na Boże Narodzenie wszystko powinno lśnić i pachnieć, by w ten świąteczny czas było uroczyście i wyjątkowo. Na wigilię przygotowywano proste dania: barszcz, zupę grzybową, kompot z suszonych owoców, groch z kapustą albo kapustę z grzybami, pierogi z grzybami lub makiem. Na kolejne dni szynki i kiełbasy. Duża ilość ciast i pierniki.

***

Święta minęły i nastały długie zimowe wieczory, które wykorzystywano na naprawę sprzętu, wyplatanie koszyków i darcie pierza.

Do domu państwa Robaków zeszło się wiele ludzi. Było bardzo gwarno. Nauczycielka siedziała z innymi kobietami przy stole i usiłowała nauczyć się skubania. Nie bardzo jej to wychodziło, ale nie poddawała się. Natomiast Weronika tylko się przyglądała.
- Co tako smutno? – spytała ją Marysia
- Trza pośpiwać, bydzie weselij – powiedziała Maciejowa.
Pan Franek i Staszek, wyplatali kosze. Przyszedł również Władek. Udając, że się przygląda wyplataniu koszy, kątem oka patrzył w stronę, gdzie siedziała Weronika.
Pani Gryska zaśpiewała: Pirzom się pióreczka, na wilgom pierzynę. Ej bydzie wni cieplućko bez calutkom zime.

Wtedy Władek nie wytrzymał i zaśpiewał: - Co żeś Maryniu robiuła. Coś całum nocke świciła.
Oj dana dana dana coś całum nocke świciła.
Kobiety odpowiedziały : - Groch do kapusty siekała, na ciebie Jaśku czekała. Oj dana dana dana na ciebie Jaśku czekała.
- Ale tu wesoło. Wprosiłam się i nie żałuję – odezwała się Pani Ania.
- A siostra, co tako smutno i się nie odzywo? – spytała sołtysowa.
- Ona nie smutna, tylko nieśmiała – odpowiedziała pani Ania i uśmiechnęła się do siostry.
- A ile mo lot?– dopytywała Kowalowa.
- Na wiosnę skończyła siedemnaście.
- To już czas jej do chłopa – dodała Kowalowa.
- Młoda jeszcze. Ma czas.
- Władek chciał tu przyńś, żem nie wiedzioła czymu, tero już wim.
- Kowalowa sobie synowom rychtuje – zaśmiała się Maciejowa.
- Ano, ładna dziewucha, nadała by sie dla mojegu Władka.
- Jak już mówiłam, moja siostra jest jeszcze za młoda do założenia rodziny – mówiąc to, pani Ani uśmiechnęła się w stronę siostry.
- Mój Władek robotny i wpatrzony wew niom jak w łobrazek.
- Dejcie Kowalowa jej spokój, lepij zaśpiwej cosik.
Kobietę nie trzeba było długo prosić, bo zaraz zaśpiewała: - Jasiek szuła panna
pilna i staranna. Pracowała, nie ziwała, jasiek szyła i śpiwała.
Wtedy kobiety zawtórowały: W jaśku pióra, w jaśku puch, biołe pióra z gunsek dwóch.

Marysia wstała od stołu, i zwracając się w stronę męża, powiedziała: - Samek przyniś jakom butelke swoi nalywki. Już czas na poczynstunek.
Posprzątała ze stołu i postawiła na nim talerze z ciastem i szklaneczki do nalewki. Samek nalewał trunek, który bardzo był pomocny przy dalszej biesiadzie. Śpiewy i żarty trwały prawie do północy.

Cdn.

[Gelsomina]

No to może niedługo będzie weselicho.

[elafel]

Wszystko się okaże czy masz rację.
Dziękuję za czytanie.

[Gelsomina]

Wszystko się okaże czy masz rację.
Dziękuję za czytanie.

Jasne że się okaże. Pomysłów na fabułę może być tyle, na ile pozwala wyobraźnia, a ona przecież nie ma granic

[jaga]

poprzez pioseneczki zaczną się schadzki
nieśmiała panna z miasta i pracowity chłopak

może są oni sobie pisani?
zobaczymy

[Dany]

. Może będzie wesele, a może nie? Weronika się jąka, czy to Władkowi nie będzie przeszkadzało?

Koń został podkuty, już prawie mieli odjeżdżać gdy podszedł do nich syn kowala Władek i spytał:

- przecinek przed "gdy"
Gdy kobiety będą darły pierze u na, to ona przyjdzie - dokończył wypowiedz Samek.
- "u nas" (brakuje "s"

Gdy było posprzątane to bodaj najbardziej oczekiwany etap prac – zdobienie domostw na święta.

- przecinek przed "to"
Napisałabym tak:
Gdy było posprzątane, następował, bodaj najbardziej oczekiwany etap prac - zdobienie domostw na święta.

Pani Ania przyszła do domu państwa Robaków, by zobaczyć jak wygląda robienie tych ozdób.

- przecinek przed "jak"
Przyszło więcej kobiet i wspólnie przygotowywały pająki, by potem te przestrzenne konstrukcje podwiesić pod sufitem. Podczas wykonywania ozdób, śpiewały: J

uż mi się doprawdy panieństwo sprzykrzyło, Wyszłabym za dziada, żeby się trafiło. Już mi się doprawdy panieństwo sprzykrzyło, Wyszłabym za dziada, żeby się trafiło.

- przed obydwoma "Wyszłabym" zamiast przecinka - kropka

Oj, córuś, oj, córuś, nie wychodź za dziada, Ni na dzień, ni na noc on ci się nie nada. Oj córuś, oj córuś, nie wychodź za dziada, Ni na dzień, ni na noc on ci się nie nada.

- to samo z "Ni" albo kropka przed "Ni", albo "ni" małą literą

Nauczycielka siedziała z innymi kobietami przy stole i usiłowała się nauczyć skubania.

- lepiej brzmi: "nauczyć się"

- A siostra co tako smutno i się nie odzywo? – spytała sołtysowa.

- przecinek za "siostra"

Marysia wstała od stołu i zwracając się w stronę męża, powiedziała:

- przed "i" przecinek, jako dopowiedzenie

[elafel]

Ach te przecinki, dziękuję siostra

[bodek]

czytam Elu. pozdrawiam

[elafel]

Bodziu, skoro czytasz, to mi bardzo miło

[Dany]

Czekam na cd.

[sterta mysli]

Ale impreza

Bardzo mi się podoba opis jesieni na początku... No i całe opowiadanie ma swój świetny klimat.

Uśmiałem się : "Wyszłabym za dziada, żeby się trafiło.
Oj, córuś, oj, córuś, nie wychodź za dziada. Ni na dzień, ni na noc on ci się nie nada. " ;D

[elafel]

Danusiu, teraz tyle konkursów, wstawię za kilka dni

Ale impreza

Bardzo mi się podoba opis jesieni na początku... No i całe opowiadanie ma swój świetny klimat.

Uśmiałem się : "Wyszłabym za dziada, żeby się trafiło.
Oj, córuś, oj, córuś, nie wychodź za dziada. Ni na dzień, ni na noc on ci się nie nada. " ;D

Tak się cieszę z Twoich odwiedzin, że zaśpiewam.
Dziękuję za przemiły komentarz.

[tcz]

Fajne te przyśpiewki...

[elafel]

No fajne, a ile się ich naszukałam

[grazyna]

no to będzie się działo, wesele... być może:):) ciekawie piszesz Eliniu:)

[elafel]

Dziękuję Grażynko. Na wesele zapraszam w następnym odcinku