Macocha (anonimowe opowiadanie) - Autor nr 9

[elafel]

***
Wakacje postanowiłem spędzić w malowniczych terenach, w pobliżu Brna. Wędrując przez przepiękny Morawski Kras, zachwyciłem się rzeczką, która raz płynie przez zbocza, a raz chowa się pod ziemią, w licznych zapierających dech jaskiniach. Jest również przepaść, o której są opowiadane legendy. Istnieją dwie wersje, jedna z nich, wydała mi się bardziej prawdziwa.
***
Niedaleko wsi Vilenowice, mieszkał młody chłop imieniem Halek. Bardzo wcześnie owdowiał. Jego zmarła żona pozostawiła mu synka Martina.
Zamożny wdowiec, nie chciał sam wychowywać swojego synka, szybko znalazł nową kandydatkę na małżonkę. Nie minął jeszcze rok, a po raz drugi stanął na ślubnym kobiercu. Na świat przyszedł ich syn.
Macocha zdawała sobie sprawę, że pierworodny syn, a nie jej dziecko, odziedziczy całe gospodarstwo. Złe czasy przyszły na małego Martinka. Macocha starała się uprzykrzyć mu życie jak tylko mogła. Ojciec szybko to zauważył i po cichu próbował nagrodzić to synowi, głośno jednak nie protestował. Bo po co robić awantury? – twierdził. Kochał swoje dzieci jednakowo. Mijały lata, macocha rozpieszczała swojego synka, a Martinkowi dokuczała.
Pewnego dnia, chłop pojechał z młodszym dzieckiem do miasta na targ. Martin został z Macochą. Kobieta długo się nie zastanawiała i powiedziała - Chodźmy do lasu nazbierać poziomek.
Chłopiec zdziwił się, że nagle macocha jest taka miła dla niego, jednak niczego złego nie podejrzewał, więc poszedł. Odeszli z nieuczęszczanych ścieżek i wkrótce dotarli do krawędzi wąwozu. Spojrzeli w dół, który zdawał się nie mieć dna.
Na początku obydwoje się zlękli. Chcieli nawet zawrócić. Macocha jednak zauważyła rosnący na zboczu przepaści, krzaczek pięknych poziomek. Przyszedł jej do głowy upiorny pomysł.
- Spójrz jakie piękne poziomki, szkoda byłaby zostawić je tu innym – powiedziała.
Martin się bał, ale jeszcze bardziej, bał się odmówić macosze. Pochylił się nad krawędzią, a wtedy kobieta pchnęła go prosto w głębiny. Potem uciekła w las, lecz ciągle w jej uszach dźwięczał rozpaczliwy krzyk upadającego dziecka. Dręczona sumieniem, przez jakiś czas błąkała się po lesie. – Czy mąż jej wybaczy, gdy dowie się co zrobiła? - Wróciła na skraj przepaści i zdruzgotana, rzuciła się głową w dół.
Kiedy gospodarz wrócił do domu, zdziwił się, że nikogo w nim nie ma. Spytał sąsiadów, którzy powiedzieli, że jego żona i syn poszli do lasu. Halek miał złe przeczucia. Długo szukał w lesie i nawoływał, aż w końcu usłyszał płacz dziecka dochodzący prosto z przerażającej otchłani. Znalazł Martina, kurczowo trzymającego się gałęzi, rosnącego nieco niżej krzaku.
- Trzymaj się, biegnę po pomoc – krzyknął i pobiegł. Po kilku chwilach wrócił z sąsiadami, którzy pomogli mu uratować dziecko. Dopiero wtedy Martin mógł opowiedzieć o tym, co się stało. Porwany kawałek spódnicy powiewający na skale w dole, dopowiedział dalszy ciąg historii.
Od tego czasu przepaść nazywa się „Macocha”. Ponoć w burzliwe dni, słychać tam płacz i narzekania nieszczęśliwej kobiety.

[Autsajder1303]

O rany! Ale tragiczna historia. Nie wiem kto może być autorem. Może Eli?

[Gelsomina]

Ciarki przechodzą po plecach w trakcie czytania, ale autora nie wyczaiłam.

[jaga]

czytałam wczoraj i dzisiaj raniutko. Wróciłam z komentarzem
Macocha z wyrzutami sumienia - obstawiam Elę

[Dany]

Macocha miała jednak wyrzuty sumienia.
A autor - wiem, ale nie powiem

[elafel]

Ciekawa nazwa dla przepaści. Przepaść w Czechach, o których lubi pisać Sebastian.
Wrócę.

[Zdzisław]

Uff, opowieść z przeszłości. Aż mną wstrząsnęło... ale i tak drzewiej bywało.

[grazyna]

myślę, że to Sebastian, ale pewna nie jestem:)

[Gelsomina]

Tu nie wiem.
Powodzenia

[tcz]

Nie znałem tej legendy.
Nie wiem kto jest autorem. Gelsominę wykluczam.

[Tigerowa]

Mroczna opowieść, ale ciekawa. Nie wiem kto mógłby być autorem, może faktycznie Ela.

Powodzenia w konkursie.

[sterta mysli]

Taka tragiczna legenda dobrze się czyta.
Nic mnie nie kosztuje te obstawianie, więc bez ryzyka dla mnie Autorem jest "Tcz"

[Dany]

Opowiadanie zdobyło III miejsce w konkursie "zasłyszane opowieści".
Gratuluję i pozdrawiam

[Gelsomina]

Gratuluję

[jaga]

Gratuluję
Wiedziałam Elu

[elafel]

Serdecznie dziękuję za oddane głosy, a nagrodzony utwór zamieszczam na naszej stronie na Facebooku. Można klikać polubienia.
https://www.facebook.com/Serwis.literacko.edukacyjny

[tcz]

Gratulacje.

[grazyna]

Gratuluję Elu III miejsca, buziaczek:)

[Dany]

Opowiadanie przenoszę do Prozy, na Górną półkę, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam Autorkę

[elafel]

Dziękuję