prawdzie w oczy

[Tigerowa]

nie poskładasz mnie całkiem
choćbyś zbierał po ziarnku
co ucieka przez palce
będziesz scalał na darmo

dzień nie równa się z nocą
to co szczęściem nazywasz
mgłą jest tylko ulotną
bo dusz w oczach nie widać

tyle trosk mam co dobra
to się wciąż równoważy
tworzą w pragnieniach rozłam
więcej nie chcę już marzyć

mogę mówić co zechcesz
a częściowo zataję
niepotrzebne ciśnienie
też nam szkodzi nawzajem

te obawy jak bagaż
który ciąży stokrotnie
nikt mnie więc nie poskłada
zapomniałam o sobie

[Zdzisław]

Cóż, człek to zbiór wielu cech charakterologicznych... i nie wszystkie dadzą się szybko odkryć przez drugiego człeka.

[tcz]

A może tu chodzi o nagromadzone, spiętrzone sprawy, wymagające uporządkowania, poukładania w głowie?

[Gelsomina]

Cześć, Tigi
Podmiot liryczny jest nastawiony pesymistycznie do życia, choć jest przy nim ktoś, kto próbuje przekonać go, że szczęście jest w zasięgu, nawet jeśli ulotne, warto spróbować je przeżyć. A tu obawy, bo już wystarczy rozczarowań, bo znów nie wyjdzie, więc po co się łudzić, po co marzyć?...
Przekaz do mnie trafia, ładnie to ujęłaś.
Widzę rymy w wierszu, choć nie w każdej klauzuli. I miejscami gubi się rytm.

[Dany]

Trudno mówić "prawdzie w oczy", bo nie zawsze to wychodzi na dobre obu stronom.
Ciekawy wiersz o własnych przemyśleniach.
Pozdrawiam

[Tigerowa]

Cóż, człek to zbiór wielu cech charakterologicznych... i nie wszystkie dadzą się szybko odkryć przez drugiego człeka.

Ba, czasami jest, to po prostu niemożliwe. Dopóki ma się wewnętrzną blokadę.

A może tu chodzi o nagromadzone, spiętrzone sprawy, wymagające uporządkowania, poukładania w głowie?

Dokładnie tak, Tadeuszu. Nikt za nas tego nie zrobi. Trzeba samemu wziąć się za ułkadanie spraw, a nie oglądać na innych.

Cześć, Tigi
Podmiot liryczny jest nastawiony pesymistycznie do życia, choć jest przy nim ktoś, kto próbuje przekonać go, że szczęście jest w zasięgu, nawet jeśli ulotne, warto spróbować je przeżyć. A tu obawy, bo już wystarczy rozczarowań, bo znów nie wyjdzie, więc po co się łudzić, po co marzyć?...
Przekaz do mnie trafia, ładnie to ujęłaś.
Widzę rymy w wierszu, choć nie w każdej klauzuli. I miejscami gubi się rytm.

Bardzo się starałam, a wyszło, to co wyszło "ni do rymu, ni do taktu". Powinnam pozostać przy białych, ale tak jakoś mnie korciło, żeby napisać inaczej. Cieszę się, że chociaż przekaz przyswajalny.

Trudno mówić "prawdzie w oczy", bo nie zawsze to wychodzi na dobre obu stronom.
Ciekawy wiersz o własnych przemyśleniach.
Pozdrawiam

Podobno, jak już się w głowie porządek zrobi, to wtedy łatwiej jest "spojrzeć prawdzie w oczy". I jakby nie patrzeć "jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził."

Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze.

[Gelsomina]

"Bardzo się starałam, a wyszło, to co wyszło "ni do rymu, ni do taktu". Powinnam pozostać przy białych, ale tak jakoś mnie korciło, żeby napisać inaczej. Cieszę się, że chociaż przekaz przyswajalny"

Jeśli korciło to dobrze. Nikt nie napisał od razu idealnie. Trzymam kciuki. Pomogę

[Tigerowa]

"Bardzo się starałam, a wyszło, to co wyszło "ni do rymu, ni do taktu". Powinnam pozostać przy białych, ale tak jakoś mnie korciło, żeby napisać inaczej. Cieszę się, że chociaż przekaz przyswajalny"

Jeśli korciło to dobrze. Nikt nie napisał od razu idealnie. Trzymam kciuki. Pomogę

Serio? W takim razie, z góry dziękuję.

[jaga]

czasami lepiej ugryźć się w język

[Autsajder1303]

Fakt, przed prawdą nikt nie ucieknie.

[Tigerowa]

czasami lepiej ugryźć się w język

A czasami trzeba wziąć się w garść.

Fakt, przed prawdą nikt nie ucieknie.

Dlatego lepiej nie uciekać.

Dziękuję za komentarze.


Poprawiłam wiersz, wg wskazówek Gelsominy, za co jej bardzo dziękuję. Teraz jest uczesany.

[Gelsomina]

Tigi, teraz już pójdzie z górki. Byle pisać, byle wiersze i teksty do nas przychodziły, pchały się po prostu drzwiami i oknami.

Czekam na kolejne, ale nie popędzam.