bezdecyzyjna

[Tigerowa]

stoję w miejscu
bardziej niż kiedykolwiek
sztywno w bezruchu

w płytkim oddechu

szczątki zdań
dotykają mnie całą
już nie tylko od środka

nie umiem odwrócić
głuchej pretensji
z cyklicznym bełkotem

nie ucichnie jak echo

w mojej przestrzeni
tak tkwię
i wciąż nie rozumiem

gdzie się zgubiłam

[jaga]

czasami gubimy się w miejscu

ciekawie

[Autsajder1303]

Niedobrze stać w miejscu, zwłaszcza kiedy jest się na rozstaju dróg, decyzje bywają ciężkie, ale czasami trzeba twardo bronić swoich zasad i to się ceni. Gorzki wiersz, ale ładny.

[Gelsomina]

Czasem sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy, wydaje nam się bez wyjścia. A czasem jest tak naprawdę...
Przypomniał mi się film Jesień we Francji.

[Dany]

nie umiem odwrócić
głuchej pretensji
z cyklicznym bełkotem

Ta strofa jest najfajniejsza, a zarazem najtragiczniejsza, w swoim wyznaniu o bezdecyzyjności.
Pozdrawiam

[tcz]

Dalszy ciąg rozsterek, z poprzedniego wiersza, "Prawdzie w oczy".
Można się pogubić w nadmiarze naszych problemów. Odnajdziemy się, gdy już poukładamy sobie wszystko.

[Tigerowa]

czasami gubimy się w miejscu

ciekawie

A czasami ciężko jest się nie pogubić.

Niedobrze stać w miejscu, zwłaszcza kiedy jest się na rozstaju dróg, decyzje bywają ciężkie, ale czasami trzeba twardo bronić swoich zasad i to się ceni. Gorzki wiersz, ale ładny.

W szoku, to dużo osób tak stoi w bezruchu, dopiero jak opadną emocje, to zaczyna się działanie.

Czasem sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy, wydaje nam się bez wyjścia. A czasem jest tak naprawdę...
Przypomniał mi się film Jesień we Francji.

Zawsze powtarzam córce, że nie ma sytuacji bez wyjścia, i co by się nie działo, to ze wszystkim sobie poradzimy. Łatwo powiedzieć komuś.

nie umiem odwrócić
głuchej pretensji
z cyklicznym bełkotem

Ta strofa jest najfajniejsza, a zarazem najtragiczniejsza, w swoim wyznaniu o bezdecyzyjności.
Pozdrawiam

Dziękuję Dany. Cieszę się, że coś mi się udało w wierszu przekazać.

Dalszy ciąg rozsterek, z poprzedniego wiersza, "Prawdzie w oczy".
Można się pogubić w nadmiarze naszych problemów. Odnajdziemy się, gdy już poukładamy sobie wszystko.

Masz rację Tadeusz. Wydaje mi się, że w białym wierszu potrafię mocniej wyrazić emocje.

Zawsze śmieję się, że jestem "puchem marnym" i mimo, że twardo stąpam po ziemi, i jestem optymistką, to wrażliwości nie potrafię ukryć. Za każdym razem szokują mnie przykre słowa, szczegolnie, te nieadekwatne do sytuacji. To najbardziej chciałam ująć w wierszu.

Dziękuję ślicznie za komentarze.

[elafel]

nie umiem odwrócić
głuchej pretensji
z cyklicznym bełkotem

To źle gdy zatrzymuje nas coś w takiej sytuacji. Zacytowałam, ten urywek, bo bardzo wymowny.
Pozdrawiam

[Zdzisław]

Ciężki wiersz. "Życie nie jest bajką" i zdarzają się sytuacje, iż już myślimy, że nie ma wyjścia.
Czasem jednak się znajduje... a i "czas leczy rany".

[Tigerowa]

To źle gdy zatrzymuje nas coś w takiej sytuacji. Zacytowałam, ten urywek, bo bardzo wymowny.
Pozdrawiam

Strach i szok, to są główne przyczyny takiego osłupiałego stanu.
Dużo osób tak ma. Dopiero po czasie... mogłam/em coś powiedzieć, albo coś zrobić.
Nie każdy ma dar typu - "akcja - reakcja".
Dziękuję Elu.

Ciężki wiersz. "Życie nie jest bajką" i zdarzają się sytuacje, iż już myślimy, że nie ma wyjścia.
Czasem jednak się znajduje... a i "czas leczy rany".

Masz rację Zdzisławie, trzeba znajdować wyjścia, z nawet najbardziej beznadziejnych sytuacji.

Dziękuję za komentarze.

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam