wszystko było nie tak

[grazyna]

nawet myśli nastroszyły kolce
umysł stanął do góry nogami
bolało ciało drętwiały słowa
serce rozkołatane i zatrzaśnięte
we własnej szufladzie

osoba analizuje zdarzenia
są realne tylko samobiczowanie
staje się chorobą bez zakończenia
aby przepracować kilka kart z przeszłości

nie rozdrapując zapamiętanych dat
smutnych kalendarzy
ciągłe drążenie to złe nawyki
czemuż analizować czas przeszły

umiera powoli ale umiera
wyrzucić balast z niesfornej głowy
spotkania z ludźmi dodają animuszu
w czterech ścianach życie ma szare kolory

na powierzchni jest zieleń a słońce budzi z letargu
zdjąć płaszcz przygnębienia
uśmiechać się do nieznajomego przechodnia
i natury która rozkwita różnobarwnymi kolorami

[jaga]

spotkania z ludźmi dodają animuszu
w czterech ścianach życie ma szare kolory - to prawda

[elafel]

zdjąć płaszcz przygnębienia
uśmiechać się do nieznajomego przechodnia
i natury która rozkwita różnobarwnymi kolorami

Grażynko, zdejmij płaszcz przygnębienia i uśmiechaj się.

[Autsajder1303]

Refleksyjnie, lubię takie wiersze, choć rzeczywiście troszkę smutno, troszkę nostalgicznie. Za Eli, uszki do góry

[Dany]

Koniec miesiąca, przenoszę utwór do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam