Pieśń łączona powstająca na spotkaniu poetyckim. To tam powstawała renga, nosiło nazwę za , i mogła w nim uczestniczyć w zasadzie dowolna liczba poetów – nie było formalnych ograniczeń w tej kwestii, a dwóch poetów stanowiło już wystarczające gremium, by stworzyć rengę zgodnie z regułami sztuki.
Pierwsza strofa rengi nazywała się hokku (czyli po prostu „strofa rozpoczynająca” i składała się z trzech części, o rytmie 5-7-5 sylab (choć od tej
reguły zdarzały się czasem odstępstwa.
Hokku komponował główny gość – zaproszony poeta, mistrz. Rozpoczynająca strofa
rengi musiała pozostawić miejsce na dodatkową myśl, która miała zostać dodana w następnej strofie.
Tę drugą, wakiku, czyli „boczną strofę” (o rytmie 7-7) dopowiadał
gospodarz spotkania. Po niej następowała trzecia strofa, daisanku, która znów
powtarzała rytm 7-5-7 sylab. Po strofie trzeciej pojawiały się kolejne hiraku, czyli
„strofy zwykłe”, których uwieńczeniem była podniosła w nastroju ostatnia strofa,
czyli „strofa zamykająca”.