Belle époque

[Z. Antolski]

To było przed Sarajewem, gazami pod Ypres i angielskimi tankami. Świat poczciwych filistrów i artystów w pelerynach. W towarzystwie nie mówiono o Darwinie i Marksie - nie wypadało!
Każdy znał swoje właściwe miejsce i nawet pani Dulska wiedziała, co to moralność.

[Rafał Bardzki]

Każdy znał swoje miejsce ale czy ono było właściwe? "Znal(ł)".

Z tego co pamiętam, Dulska była mistrzynią interpretacji na temat.

[Z. Antolski]

Ale liczyła się z opinią ludzi i to była jej moralność.
Dziś nawet tego nie ma...

Właściwe dla niego, czy był chłopem, czy mieszczaninem, czy szlachcicem, istniały pewne granice... jeszcze nie było chłoporobotników na przykład, których znów zdaje się nie ma...

[Rafał Bardzki]

Jest jednak różnica. Co prawda dziś o zmianie swojego miejsca często decydują pieniądze, ale nikt nie mówi, że o tym kim jesteś decyduje boży porządek i uświęcona tradycja.

Dulska od początku do końca liczyła się z ludźmi, którzy wyrażali opinie, ale gdzie tu moralność?

Ale masz racje Zbigniewie. Epoka była piękna pod warunkiem, że przyjrzymy się jej pobieżnie.

[Z. Antolski]

No wiesz, to ironia... że wiedziała co to moralność.
ale przynajmniej znała słowo "moralność", jak mniemam.

[elafel]

Piękna epoka, piękny okres, piękny czas, a potem wojna i płacz.
Niby kilka słów, a sprowokowały mnie do przemyśleń.

[irena otolska]

To już nie wróci...? Wróci, wróci, ale z innymi bohaterami... I znajdzie się kolejny Z.A. i wspomni początek XXIw. Jak? Pożyjemy, zobaczymy...

[Dany]

Piękna ironia z "pięknej epoki".
Ostatnie zdanie jest tak trafione, że mogłoby stanowić odrębną całość.