Granice

Post autor: **Z. Antolski** » 11 lutego 2015, 21:51

Całkowity autentyzm, szczerość w literaturze są niemożliwe, bo kiedy się pisze, to automatycznie opowiadana historia staje się fikcją literacką. Nie wiem, jak to wytłumaczyć, to jakaś metafizyka, ale tak jest...
Każdy życiorys, pamiętnik zaczyna być, nawet czasem wbrew woli autora, fikcją, fabułą... Dlatego pamiętnikarze zaczynają zmyślać, nawet jak nie chcą...
Wielkie wrażenie wywarły na mnie kiedyś "Wyznania" Jana Jakuba Rousseau, czytane w liceum, a potem dowiedziałem się ze zdumieniem, że w dużej mierze zostały zmyślone.
Pisanie wierszy czy opowiadań, to dla mnie rodzaj spowiedzi.
Czy można wyznaczać granice spowiedzi przed Bogiem?
Przed Bogiem nie, ale przed ludźmi - tak.

Post autor: **sterta mysli** » 12 lutego 2015, 10:10

Mimo że mam małe doświadczenie myślę, że jest tak, jak to napisałeś. Mam kilka teorii, myśli, na potwierdzenie tego i pojedyncze na zaprzeczenie, ale nie będę się szarpał z czarodziejską fikcją.
Fajne przemyślenia.

Post autor: **Pola** » 12 lutego 2015, 10:29

Zgadzam się z Twoim wywodem. Współcześnie, nawet w życiorysach jest mnóstwo fikcji. Mamy książki, które od początku do końca są fikcją i biją rekordy poczytności.
Ciekawe zakończenie, ale z tego słyniesz...

to dla mnie to rodzaj spowiedzi
Myślę, że pierwsze "to" wystarczy

Pozdrawiam... :yes:

Post autor: **Antonella** » 12 lutego 2015, 12:28

Hmm, sam autentyzm byłby straszliwie nudny albo suchy w przekazie, dlatego trzeba go ubarwiać, koniecznie

Zastanawiające podsumowanie

Post autor: **Dany** » 12 lutego 2015, 23:09

Czy można wyznaczać granice spowiedzi przed Bogiem?
Przed Bogiem nie, ale przed ludźmi - tak.

Też tak myślę.
Przed Bogiem nie ma sensu wyznaczać jakichkolwiek granic, bo Bóg jest wszechwiedzący.
Przed ludźmi natomiast nie trzeba się całkowicie odsłaniać.

Post autor: **Rafał Bardzki** » 13 lutego 2015, 09:15

W tym co dotychczas napisałem sam fikcja.

Post autor: **Sobierad** » 16 lutego 2015, 13:19

Ja lubię mieszać fikcję z historią. Historia uwielbia fikcję i zmyślanie. Jak się zmyśla 1000 lat temu to jest oki, gorzej jak ktoś w historii najnowszej zmyśla. Ciekawe przemyślenia.

Post autor: **EwaL** » 16 lutego 2015, 15:24

Czy można wyznaczać granice spowiedzi przed Bogiem?
Przed Bogiem nie, ale przed ludźmi - tak.

Bo ludzie nie zrozumieją, a Bóg, mamy nadzieję, że tak

Post autor: **elafel** » 24 lutego 2015, 19:05

Z. Antolski pisze:
Pisanie wierszy czy opowiadań, to dla mnie rodzaj spowiedzi.

Masz rację

Post autor: **Gelsomina** » 24 lutego 2015, 19:42

Bardzo ciekawe są twoje przemyślenia. Życie przeplata się z fikcją, fantazjujemy, bo czasami prawdziwe życie jest takie zwyczajne:)

Post autor: **Capri** » 25 lutego 2015, 21:17

zwyczajne ale ciekawe, zależy od nas jak je postrzegamy...