Zapraszamy do głosowania na Wiersz Miesiąca II/24

Rozpoczynamy anonimowo konkurs - opowiadanie w temacie: "Zasłyszane opowieści"

Rozpoczynamy anonimowo konkurs- DRABBLE - w temacie "Telefon"

Obrońca granic nie płaci za nic

Moderator: Redakcja

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Obrońca granic nie płaci za nic

Post autor: bodek »

Bogdan siedział na korytarzu. Pociąg był jak zwykle napakowany, tak że palca nie było gdzie wcisnąć. Nawet kibel był okupowany przez jakąś migdalącą się parkę.
W przedziale konduktora siedzieli uprzywilejowywani pasażerowie. Dwóch garniturowców, ksiądz z zakonnicą, niewidomy z przewodniczką. Ostatnie miejsce zajęła konduktorka z wagonu sypialnego, która przyszła na plotki z kolegą. Pociąg zwany był Włóczęgą Północy, jechał nad samo morze, do Gdyni. Z zawrotną szybkością miał zawieść Bogdana do Olsztyna, w niecałe dwanaście godzin. Dwa miesiące temu już pokonał tę trasę. Wyniki egzaminu do szkoły wojskowej przyszły dwa tygodnie temu, razem z rozkazem wyjazdu. W ciągu tego czasu skończył przyspieszony kurs na prawo jazdy i pozamykał wszystkie swoje cywilne sprawy. Na dworzec nikt go nie odprowadził, nikt nie machał na peronie za odjeżdżającym pociągiem.
Kiedy podjął decyzję? Kto sprowokował go do takiego kroku. Długo dojrzewał do tej decyzji. Po zakończeniu szkoły zawodowej w Hucie Warszawa Ojciec przeprowadził z nim męską rozmowę.
– Po wakacjach zaczniesz pracę, więc stać cię będzie na wynajęcie mieszkania. Zakładam nową rodzinę i nie będzie w niej miejsca dla ciebie – ojciec wyłożył kawę na ławę.
– Ok, od dawna nie jesteśmy rodziną, a ten dom to tylko miejsce spędzania nocy. – Bogdan wyszedł trzaskając drzwiami.
Tego samego dnia złożył papiery do Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Uzbrojenia i Elektroniki w Olsztynie. Wywiad środowiskowy z WKU i Milicji przeszedł pozytywnie, nie miał żadnej białej plamy na sumieniu. Okresu przynależności do subkultur nie prześwietlano zbyt dokładnie. Na egzaminach, oprócz przedmiotów ogólnokształcących, które odbyły się pierwszego dnia, ważniejsze były testy sprawnościowe i opinia oficera politycznego przeprowadzającego rozmowy ze wszystkimi kandydatami, następnego dnia. Potem, po wysiłku mózgowym i zwiedzeniu koszar, pełni wrażeń kandydaci zostali zapakowani do namiotów na boisku. Po godzinie większość już chrapała donośnie. Bogdan wyszedł się przewietrzyć i popatrzeć na gwiazdy. Już miał wracać na polówkę, gdy zauważył przemykające pomiędzy namiotami postacie. Zainteresowany zaczął je obserwować. Gdy dobiegały do parkanu odgradzającego teren jednostki od świata cywilnego, następował tak zwany przerzutowiec i byli już po drugiej stronie.
– Co jest kandydacie? – Dyżurny obozowiska podszedł go bezszelestnie.
– Nic nie widziałem, nic nie słyszałem. – Szybko odpowiedział.
– Czy aby na pewno ?– drążył temat kadet.
– Interesują mnie tylko te światła za drzewami – odparł polubownie.
– To miasteczko studenckie na Kortowie. – Chyba z nudów udzielił informacji dyżurny.
– Czyli panienki wino i śpiew – tęsknie westchnął Bogdan.
– Nawet o tym nie myśl – uciął krótko kadet.
– A tamci? – zapytał Bogdan.
– To kadeci, mają uprawnienia do P i L, a to jest L jak Lewizna. – Uśmiechnął się kadet. – Zmiataj spać. – Prawie wepchnął go do namiotu.

Poranna rozmowa z tak zwanym Arbuzem, była dość ciekawa, okazało się, że wiedział więcej o nim i jego rodzinie niż on sam.
– Czy utrzymujesz kontakty z rodziną z Australii? – pytał nie unosząc głowy znad teczki z aktami.
– Nawet nie wiedziałem, że taką mam – odpowiedział zgodnie z prawdą.
– Nie słyszałeś nigdy o stryjecznym wujku który przed wojną wyjechał za chlebem – raczej stwierdził niż zapytał.
– Chyba nikt z rodziny nie wie, a jak wiedzą to mi nic nie powiedzieli – potwierdził Bogdan.
– Widzę że należałeś do harcerstwa, ze szkoły i miejsca praktyk wydziału W-47 HW opinia dobra. Dzielnicowy nie zgłaszał żadnych problemów, to tyle odezwiemy się ¬ pożegnał się oficer.
Test sprawnościowy nie był zbyt wyśrubowany albo jemu tak się zdawało. Lata treningów zaprocentowały. Bieg na 3000 m, sprint w kopercie, piłka lekarska, podciąganie na drążku i parę innych nieistotnych ćwiczeń. Potem już tylko prysznic, obiad i do pociągu. Dali im nawet suchy prowiant na drogę. Mokry zakupili przed dworcem.
Teraz znowu Bogdan ruszał w drogę do Olsztyna, tym razem na dłużej. Dołączyli do niego Generał i Marchewa, których poznał na egzaminach. Mieli cały plecak królewskiego i po flaszce wódki na głowę. Szybko nawiązali znajomości ze współpodróżnymi. Wody rozmownej starczyło tylko do Nasielska. Tam był postój 45 minut, na zamianę lokomotywy elektrycznej na spalinową. Wykorzystali tę przerwę, skoczyli do knajpy przy dworcu po zakupy.
– Trzy lunety i dużą meduzę na wynos poproszę – zamówił Marchewa.
– Macie jakieś szlugi ?– zapytał Generał.
– O papierosy zapytajcie szatniarza, resztę zaraz zapakuję – odpowiedziała barmanka.
– Szefie, jakie masz smrodziuchy ?– Bodek kiwał się nad ladą z wystawionymi barwnymi paczkami zagranicznych papierosów.
– To co widać – odparł szatniarz a zarazem wykidajło.
– To poprosimy Extra Mocne – zażartowali, wzięli co dał, zapłacili i wyszli.
Zdążyli usadowić się w pociągu, gdy gwizdek dał sygnał do odjazdu i ruszyli w dalszą drogę. Już mieli się rozkładać na podłodze korytarza i rozlewać wódeczkę do musztardówek, a tu nagle:
– Pszzz, chodźcie – konduktorka z sypialnego machała do nich zza drzwi sypialnego przedziału.
– Dzięki królowo – zaryczeli chórem.
Szybko wtłoczyli się do małej klitki służbowej, na stoliku zagościła galaretka, kiełbasa i wódka. Małe radyjko tranzystorowe sączyło muzyczkę, oni rozmawiali o wszystkim i o niczym. Ona kleiła się po kolei do każdego z nich. Była dojrzałą blondynką, nieźle skonstruowaną. Ostatecznie Bogdan z Marchewą wyszli z ostatnią flaszką na korytarz, a Generał nigdy nie żałował, że został. Tak przynajmniej nadawał na dworcu w Olsztynie. Zanim dotarli do jednostki, zahaczyli jeszcze o jakąś mordownie, nazywała się chyba „ Pod Kogutem”. Po ich wejściu atmosfera stała się gęsta i to wcale nie od dymu papierosowego, chociaż było nakopcone jakby kopę siana zajarano. Nie mieli chęci na rozróbę, więc zamówili po secie i śledziku na miejscu, flaszkę na wynos i ewakuowali się pod czujnym wzrokiem tubylców.
Za następnym skrzyżowaniem zauważyli główne wejście do jednostki. Rozpili pozostałość z butelki i wtoczyli się pokazując rozkazy stawienia się, wartownikowi przy bramie. Pomocnik oficera dyżurnego posadził ich w biurze przepustek i kazał grzecznie czekać:
– Nafazowaliście się, nie szkodzi, jutro wytrzeźwiejecie. Dzisiaj witamy was, jutro mamy was. – Zarechotał i wyszedł.
Gdy zebrało się ich dziesięciu, żołnierz z kompani zabezpieczenia zaprowadził zmęczonych kandydatów na kadetów do miejsca zakwaterowania. Tam na metalowych łóżkach leżały gołe sienniki, pierwsze miejsce spoczynku. Po chwili było słychać tylko chrapanie i puszczanie bąków.
Rano, na korytarzu, zabrzmiały dzikie dźwięki dzwonków alarmowych. Natężenie hałasu było takie, że umarłych by podniosło. W powietrzu unosił się odór przepoconych ciał, zmieszany z przetrawionym alkoholem i brudnymi skarpetami. Ponad to przebijał się kręcący w nosie i gardle, odcień pawia leżącego koło jednego z wyrek.
– Ojojoj ulało się dziecinie, szmata i wiadro z wodą w łazience. Macie piętnaście minut na doprowadzenie się do porządku, potem do magazynu mundurowego – dyżurny kompani wyrzucał z siebie krótkie słowa.
Trzej koledzy wyczuli wodopój przy stoliku podoficera dyżurnego. Jakże im smakowała ta zimna kawa bez cukru. Po drugim kubku, poszli do łazienki przemyli twarze i oddali nadmiar płynów.
Znowu odezwały się dzwony.
– Zbiórka na korytarzu, przygotowanie do wyjścia – ryknął dyżurny.
Osłabione towarzystwo zaczęło się powoli zbierać. Na daną chwilę jeszcze barwna cywilbanda, z przekrwionymi oczami i nieświeżym oddechu. Gdy już sprawdzono, czy w zakamarkach nie ma żadnych maruderów, wyprowadzono ich przed budynek. Tu stworzono kolumnę czwórkową i pomaszerowali do magazynu mundurowego. Tam czekał na nich szef kompani z pomocnikiem.
– Nazwisko imię – wołał znad stolika gość o gabarytach beczki z piwem.
Wodził paluchem po liście, aż znalazł delikwenta. Potem wykrzykiwał do swojego pomocnika.
– Spodenki gimnastyczne, koszulka, dres, trampki, komplet moro na 180, czapka 58, buty opinacze 8, onuce, skarpetki, ręczniki 2 szt, mydło mydelniczka, maszynka do golenia, worek na ubranie cywilne! – Dane każdego były zapisane jeszcze na egzaminach.
– Podpisz i zabieraj ten majdan, następny. – Wszystko jak w taśmociągu zakładu zbrojeniowego.
W dalszej części budynku była olbrzymia łaźnia z prysznicami i rzędem szafek.
– Cywilne ciuchy do worka, reszta do szafek i do kąpieli – służba dyżurna czatowała na nich na każdym kroku.
Na wieszakach wisiały świeże ręczniki, na ławeczkach leżały pełne mydelniczki. Po chwili stado nagich facetów buszowało między kroplami. Większość z nich skrępowanych, zakrywało swoją męskość i rozglądało bojaźliwie na boki. Inni bez względu na wszystko, zmywali z siebie wczorajsze pijaństwo, zostawiając za sobą cywilny świat.
– Szybciej panienki, nie macie całego dnia. – Znowu nadopiekuńczy głos w tle.
Szorstkimi ręcznikami wycierają się do sucha, zakładają granatowe spodenki gimnastyczne i białe podkoszulki na ramiączka. Na to zielone dresy, skarpetki i trampki.
– Worki z ciuchami podpisać, zabrać z ubrań tylko dokumenty i kasę. Potem czekać na zaplombowanie i do magazynu rzeczy cywilnych. – Padła następna komenda.
Gdy wrócili do pokoju, zauważyli leżące na łóżkach poszewki, koce i poduszki. Ledwo poupychali rzeczy do szafek nocnych, wparował żołnierz z pasem na jajach i dzwoniących opinaczach.
– No dobra futrzaki, patrzcie i słuchajcie, bo nie będę się powtarzał. Oto jak wygląda ścielenie łóżka po wojskowemu. – Powiedział i zaczął demonstrację.
Jego dłonie sprawnie podwijały prześcieradło pod siennik, poszewka i poszwa migiem znalazły się na poduszce i kocu. Na koniec wierzchni koc wyprasował odwróconym taboretem i stanął obok pościelonego łóżka.
– Dzisiejsze zadanie dla was to nauka szybkiego ścielenia, oczywiście to niejedyne zadanie – zarechotał.
– Trzydzieści minut do śniadania – ogłosił dyżurny.
Wszyscy lokatorzy pokoju zabrali się za ścielenie łóżek. Szło im to topornie, ale wyrobili się przed zbiórką. Ustawieni w dwuszeregu na korytarzu czekali na komendę wyjścia.
– Zbiórka plutonami przed budynkiem. No ruszać się, biegiem biegusiem. – Komendy mieszały się dźwiękiem dzwonów.
Po chwili przed budynkiem zaroiło się od zielonych ludzików w dresach. Depcząc się i obijając bokami, wyrównywali szeregi. Trzech dowódców plutonów stało przed frontem tej chmary i krzykiem dyscyplinowała cywilbandę.
Z ławeczki przy palarni wstał niepozorny człowiek, na pagonach miał trzy gwiazdki. Zwrócił się bezpośrednio do świeżo wcielonych do armii ochotników.
– Cisza, od tego pierwszego posiłku, możecie zapomnieć o daniach szykowanych przez mamusię. Wszystko będzie wam smakować albo będziecie chodzić głodni. – Zagrzmiało jak salwa armatnia.
– W prawo zwrot, na stołówkę biegiem marsz. – Padła komenda i zielony wąż skierował się do budynku oddalonego o jakieś dwieście metrów.
Stołówka była sterylnie czysta. Na stolikach nakrytych ceratowymi obrusami, stały koszyki z chlebem, talerze i dzbanki z herbatą. Jadłospis był prosty: biały serek, marmolada, margaryna. Chłopaki na kacu, jedzenie szło im niemrawo. Niektórzy nie zdążyli jeszcze popić pierwszych kęsów, gdy wszedł dyżurny.
– Koniec jedzenia, powstań wychodzić! – Krzyknął a żołnierze z niedowierzaniem zaczęli wstawać od stolików, napychając kieszenie suchym chlebem, wychodzili na zewnątrz.
Znów biegiem, tym razem w drogę powrotną na kompanię. Tam czekał dowódca kompanii, z jego przemowy mieli czerpać wiedzę na następne ciężkie dni:
– Nikt was nie zmuszał do tego, żebyście tu przyszli. Albo się dopasujecie do panujących tutaj zwyczajów, albo przeniosą was do jednostek służby zasadniczej. Swoje musicie odsłużyć, nie ważne gdzie. Tu dodatkowo możecie zdobyć wykształcenie i zapewnić sobie pracę, aż do emerytury.

Po wysłuchaniu tyrady udali się do pokoi, to co tam zastal,i można skwitować krótko – armagedon.
Wszystkie ich rzeczy, łącznie z pościelą, siennikami, leżało skłębione na środku sali. Łóżka powywracane do góry nogami i szafki tworzyły piramidę.

  • Co za debil to zrobił? – Generał ze wściekłości kopnął szafkę.
  • Ten debil stoi za tobą, a ty masz sprzątanie toalety poza kolejnością – burknął od niechcenia kapral, który stanął w drzwiach i wyszedł.
  • O ja pierdole, ale Sajgon – westchnął Marchewa i zabraliśmy się za porządkowanie rzeczy.
    Ledwo doprowadziliśmy pokój do jako takiego wyglądu, znowu zabrzmiały dzwony.
  • Całość kompani zbiórka przed budynkiem – dyżurny darł mordę na korytarzu.
    Wszyscy zaczęli powoli wychodzić na klatkę schodową. Zanim masa ludzi wylała się z koszar minęło trochę czasu.
    Tym razem to szef kompani stał i trzymając się za pas, ledwo opasujący jego brzucho i krzyczał:
  • Jak mówią wam zbiórka, to nie spotkanie paralityków. Wszystko macie robić z prędkością światła na wysokości lamperii. Gdy nie ma mnie lub służby dyżurnej, starszy rocznik się wami zajmie. Nie chce słuchać skarg i płaczu, macie stać się mężczyznami i ja tego dopilnuje. A teraz do rozładunku samochodu, przywieźli nowe krzesła na wyposażenie sali wykładowych – strasznie sapiąc wywrzeszczał szef - otwierał przy tym szeroko usta, a rozstaw szczęk sugerował, że kanapki robi z przepołowionego bochenka.
    Dwóch wskoczyło na pakę samochodu podniosło brezent i zaczęli podawać krzesła. Z początku chcieliśmy je nosić, ale przybiegli starzy i zrobili z nas żywy podajnik. Od ciężarówki, przez klatki schodowe, do sali wykładowych. Po zakończeniu pracy mieliśmy tylko chwilę, na umycie rąk i już był wymarsz na obiad.
    Nauczeni porannym posiłkiem, szybko stanęliśmy w kolejce do okienka, gdzie wydawano drugie danie. Zupa stała w wazach na stole i czekała, aż zjemy drugie. Ten plan powiódł się, ledwo popiliśmy zupą, główne danie, a już dyżurny stołówki wyganiał nas, robiąc miejsce dla następnych.
    Znowu biegiem przed koszary kompanii. Przed budynkiem, przy ławeczce stały popielniczki i znak „Tu wolno palić”. Oczywiście wszystkie miejsca zajęte przez starych żołnierzy. Na próbę wejścia nowego poboru ich reakcja była gwałtowna:
    – A wy co koty, futra zapchlone. Może tak najpierw zapytać o zgodę! – wrzasnął gościu z pasem na jajach i opinaczach brzęczących jak kastaniety.
    – Czy mogę z wami zapalić ?– bąknął jakiś młody.
    – A ty co, formułki nie znasz? – zacietrzewili się jeszcze bardziej.
    – Biegiem do dyżurnego kompani, niech ci wytłumaczy. – Wysłali go na górę.
    Po chwili wrócił zmachany i zaczął dukać:
    – Ja kita wzdęta, futro zapchlone, upraszam dziadków o zgodę wypalenia w ich towarzystwie papierosa – na jednym wydechu, aby tylko nie pomylić ,powiedział żołnierz.
    – Czy aby na pewno tak ci kapral powiedział? – upewnił się zakapior.
    – Tak zapamiętałem – wymamrotał młody.
    – Ok, chodź wypalisz całego papierosa. – Z uśmiechem wpuścili go do kręgu.
    Po kilku minutach, gdy chciał wyrzucić niedopałek popularnego parzącego go w palce, usłyszał:
    – Mówiłeś o całym papierosie, to teraz kombinuj – zarechotali.
    Biedny wziął dwie zapałki i trzymając jak pałeczkami kiepa, wypalił go do końca.
    – Teraz będziesz wiedział, że pali się trzy czwarte, a pije litra. – Poklepali go po plecach i odeszli do kantyny.
    Reszta młodych wykorzystała moment i wszyscy zaczęli palić. Po chwili chmura dymu zasłoniła całą ławkę i okolicę. Do kolacji mieli niby czas wolny, ale to tylko teoria. Znowu nauka ścielenia, składania mundurów, porządki w szafach i szafkach.
    Na kolacje była odsmażana kaszanka, nazywana czarnym szaleństwem. Do tego podano świeżutki chleb z piekarni wojskowej. Jak on smakował! Chłopcy ponapychali sobie na zapas kieszenie. Czarna kawa zbożowa, ponoć z bromkiem. Papieros zgodnie z formułką i apel wieczorny.
    O dziewiętnastej trzydzieści obowiązkowy dziennik telewizyjny. Arbuz potrafił wpaść na kontrolę, czy wszyscy oglądają. Oczywiście obowiązywała postawa radiotelegrafisty, czyli siad na baczność.
    Potem nastąpił podział kompanii na dwie części. Jedna część poszła do stołówki na obierak, druga do sprzątania kompanii. Bogdan z Wiewiórą i Generałem trafili do obróbki kibli z prysznicami. Dyżurny wysypał im wiadro piachu + wiadro proszku + worek trocin i poszedł w cholerę. O dwudziestej pierwszej trzydzieści doniósł im jeszcze butelkę z lizolem do dezynfekcji pisuarów i muszli klozetowych.
    – Kurde jarać mi się chce – westchnął Generał.
    – Na dół teraz nie zejdziemy, bo pogonią – Wiewióra był przewidujący.
    – Narożna kabina ma małe okienko – powiedział Bogdan.
    Chłopcy z lubością zapalili papierosy i wypuścili dym pod sufit, cug wyciągał go natychmiast na zewnątrz.
    – Kontrola czystości – wrzasnął podoficer dyżurny.
    Palacze spojrzeli po sobie, gdzie wyrzucić pety. Muszle dopiero co polane lizolem, w zlewach sitka. Wszyscy trzej jednocześnie wystrzelili pety daleko poza okno.
    – Co jest kurwa. – Głos z zewnątrz zmroził ich.
    Podoficer wszedł do łazienki w towarzystwie kaprala, z czerwoną ze złości twarzą i przypaloną czupryną.
    – Co jest pojeby, nie wiecie gdzie i jak palić ¬ warknął.
    – Biegiem po saperki i koc – podoficer popatrzył na nich z politowanie – a ten bajzel posprzątacie później.
    Po wskazaniu miejsca zbrodni, czyli gdzie dostał petem, kapral poszedł do siebie, a podoficer zadysponował dyżurnemu:
    – Przypilnuj, aby wykopali metr na metr na metr, potem zwłoki na koc i meldują się przy stoliku– uśmiechnął się zjadliwie.
    Po dwóch godzinach kopania dyżurny sprawdził wymiary dołu i kazał rozpostrzeć koc. Trzy pety, pozorujące zwłoki, spoczęły na materiale. Po przyjęciu meldunku o wykonaniu czynności podoficer zarządził zbiórkę kompanii. Z pokoi wychodzili zaspani wkurzeni koledzy chłopaków.
    – Żebyście zapamiętali, że na terenie kompanii się nie pali. Będziecie asystowali swoim rezolutnym kolesiom w ceremonii pogrzebowej petów – przekazał kompanii.
    Generał z Wiewiórą szli z przodu, trzymając za rogi koca, z tyłu Bogdan, a za nimi reszta wkurwionej kompanii. Mowa pogrzebowa polegała na zapewnieniu przez pechową trójkę, że już nigdy nie będą sprawcami wypadku śmiertelnego. Gdy już wracali, usłyszeli, że dostaną odpowiednie podziękowania za to, że przerwano reszcie krótki sen. Na górze czekał podoficer z trzema czerwonymi cegłami.
    – Teraz dokończycie sprzątanie, te cegiełki mają być tak zeszlifowane, żeby zmieściły się w pudełku po zapałkach – uśmiech nie schodził mu z ust – będę zaglądał czy jesteście grzeczni.
    Już świtało, gdy trzy pudełka wylądowały na stoliku podoficera. Resztkami sił przyjaciele dowlekli do łóżek i padli jak neptki. Nie dane jednak im było zasnąć. Nagle nakryto ich kocami i zaczęli obrywać ciosy. Uderzenia zwiniętymi w marchewki ręczników bolały jak diabli.
    – Cieszcie się że nie pasami. – Usłyszeli na koniec.
    Obolali, nie usnęli nawet porządnie, gdy zabrzmiały dzwonki a dyżurny wydarł się:
    – Pobudka, zaprawa poranna. Temperatura dodatnia, czyli spodenki, koszulki, trampki i trzy kółka dookoła boiska. – Podał informacje.
    I tak minął dzień pierwszy i nastał drugi. Czyli jakieś siedemset dziewiętnaście do końca. Jak młodej k... do emerytury, powiedział kapral.
    Cdn.
Ostatnio zmieniony 27 stycznia 2019, 02:55 przez bodek, łącznie zmieniany 5 razy.
Awatar użytkownika
Tajfumerang
Autor/ka z pewnym stażem...
Posty: 429
Rejestracja: 27 marca 2016, 10:38
Najlepsza proza: 1

Post autor: Tajfumerang »

Z przyjemnością przeczytałam. Zwłaszcza początek przywołał wspomnienia. Jako dzieciak lubiłam jeździć pociągiem zapchanym towarzystwem poborowym i w miarę regularnie jeździłam.
Coś długo zmieniali lokomotywę.

Kto sprowokował go do takiego kroku.

?*

Ojciec Bogdana jakiś upośledzony.
Pozdrawiam :)

Myślę pozytywniej, działam efektywniej.

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

miło mi że się spodobało, pozdrawiam:)

Awatar użytkownika
Gelsomina
Autor/ka z pewnym stażem...
Posty: 5844
Rejestracja: 17 lipca 2014, 01:15
Lokalizacja: Łódź
Złotych Pietruch: 2
Srebrnych Pietruch: 4
Brązowych Pietruch: 1
Tematyczny Konkurs na Wiersz: 2
Kryształowych Dyń: 1
Honorowych Dyń: 1
Wierszy miesiąca: 9
Najlepsza proza: 0

Post autor: Gelsomina »

bodek pisze:

sypialnego która przyszła

przecinek przed która*

bodek pisze:

Bogdana do Olsztyna ,w niecałe

Niepotrzebna spacja przed przecinkiem.

bodek pisze:

Dwa miesiące temu już pokonał tą trasę.

tę trasę*

bodek pisze:

– ojciec wyłożył kawę na ławę.

Ojciec* wielką literą.

bodek pisze:

ogólnokształcących które odbyły się

przecinek przed które*

bodek pisze:

ficera politycznego który przeprowadzał

to samo:)

bodek pisze:

Potem po wysiłku mózgowym i zwiedzeniu koszar pełni wrażeń kandydaci zostali zapakowani do namiotów na boisku.

Przecinek za potemi za koszar

bodek pisze:

Po godzinie większość już chrapało donośnie.

większość to raczej chrapała.

bodek pisze:

na polówkę gdy zauważył przemykające pomiędzy namiotami postacie.

przecinek przed gdy*

bodek pisze:

– dyżurny obozowiska podszedł go bezszelestnie,
– Nic nie widziałem, nic nie słyszałem – szybko odpowiedział,

Dyżurny wielką*
odpowiedział szybko*

Jutro dokończę lekturę bodku :) Zaciekawiłeś. Warto przeczytać, tym bardziej, że to dla mnie nieznane klimaty.

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

dzięki jutro poprawię, pozdrawiam:)

Awatar użytkownika
Gelsomina
Autor/ka z pewnym stażem...
Posty: 5844
Rejestracja: 17 lipca 2014, 01:15
Lokalizacja: Łódź
Złotych Pietruch: 2
Srebrnych Pietruch: 4
Brązowych Pietruch: 1
Tematyczny Konkurs na Wiersz: 2
Kryształowych Dyń: 1
Honorowych Dyń: 1
Wierszy miesiąca: 9
Najlepsza proza: 0

Post autor: Gelsomina »

bodek pisze:

Na egzaminach oprócz przedmiotów ogólnokształcących które odbyły się pierwszego dnia, ważniejsze były testy sprawnościowe i opinia oficera politycznego który przeprowadzał rozmowy ze wszystkimi kandydatami, następnego dnia.

Po oprócz* przecinek i przed które* może zamiast który przeprowadzał* dać przeprowadzającego*

bodek pisze:

– Czy utrzymujesz kontakty z rodziną z Australii – pytał nie unosząc głowy znad teczki z aktami.

brakuje znaku zapytania.

bodek pisze:

– Nawet nie wiedziałem że taką mam

przecinek przed że* Ogólnie brakuje przecinków przed że, a, ale, gdy i tak dalej ;)

bodek pisze:

nie istotnych ćwiczeń

nieistotnych*

bodek pisze:

Dołączyli do niego Generał i Marchewa, których poznał się na egzaminach.

bez się*

bodek pisze:

Za następnym skrzyżowaniu

skrzyżowaniem*

bodek pisze:

Nie dane jednak im było zasnąć. Nagle nakryto ich kocami i zaczęli obrywać ciosy. Zwinięte w marchewki ręczniki bolały jak diabli.

Niedane* Ręczniki bolały? Może uderzenia, zwiniętymi...

bodek pisze:

Obolali, nie usnęli nawet porządnie jak zabrzmiały dzwonki a dyżurny wydarł się:

zamiast jak* dałabym gdy* i oddzieliła przecinkiem. I przecinek przed a*
Przyjrzyj się zapisom dialogowym, ponieważ sporo masz błędnie zapisanych. Zwróć uwagę na przecinki. Brakuje ich w wielu miejscach. Nie wszystko, co zauważyłam skopiowałam.
Może ten link pomoże http://www.jezykowedylematy.pl/2011/09/ ... ne-porady/
Potrafisz zainteresować, masz dobry styl :thumbup: . Niełatwy żołnierski los, oj niełatwy...
Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy. :)

[ Dodano: 2019-01-09, 21:25 ]
Właśnie byłam w trakcie lektury, kiedy napisałeś. Proszę :)

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

dzięki Gelso, poprawiłem:)

Awatar użytkownika
elafel
Młodszy administrator
Posty: 18138
Rejestracja: 16 listopada 2007, 20:56
Lokalizacja: Poznań
Złotych Pietruch: 15
Srebrnych Pietruch: 17
Brązowych Pietruch: 21
Tematyczny Konkurs na Wiersz: 2
Kryształowych Dyń: 3
Wierszy miesiąca: 15
Najlepsza proza: 7
Najciekawsza publicystyka: 1

Post autor: elafel »

Przecinków jeszcze trochę brakuje, ale dasz radę. Przeczytałam z przyjemnością. Opowiadanie ma swój specyficzny klimat i tak trzymać. Mnie się podoba :)

Ela

Awatar użytkownika
Dany
Administrator
Posty: 19640
Rejestracja: 21 kwietnia 2011, 16:54
Lokalizacja: Poznań
Złotych Pietruch: 4
Srebrnych Pietruch: 9
Brązowych Pietruch: 11
Kryształowych Dyń: 1
Wierszy miesiąca: 24

Post autor: Dany »

Dwa miesiące temu już pokonał tę trasę. Wyniki egzaminu do szkoły wojskowej przyszły dwa tygodnie temu, razem z rozkazem wyjazdu.

Żeby nie powtarzać "temu", może zmieniłbyś:
Przed dwoma miesiącami, pokonywał już tę trasę. Wyniki egzaminu do szkoły wojskowej przyszły dwa tygodnie temu, razem z rozkazem wyjazdu.

Po zakończeniu szkoły zawodowej w Hucie Warszawa Ojciec przeprowadził z nim męską rozmowę.

  • po "Warszawa", przecinek
  • ojciec- napisałabym małą literą

    – Co jest kandydacie? – Dyżurny obozowiska podszedł go bezszelestnie,
    – Nic nie widziałem, nic nie słyszałem – szybko odpowiedział,
    – Czy aby na pewno ?– drążył temat kadet,
    – Interesują mnie tylko te światła za drzewami – odparł polubownie,
    – To miasteczko studenckie na Kortowie – chyba z nudów udzielił informacji dyżurny,
    – Czyli panienki wino i śpiew – tęsknie westchnął Bogdan,
    – Nawet o tym nie myśl – uciął krótko,
    – A tamci? – zapytał,

  • zamiast przecinków, postawiłabym kropkę, jako koniec kwestii dialogowej.

    Poranna rozmowa z tak zwanym Arbuzem była dość ciekawa, okazało się że wiedział więcej o nim i jego rodzinie niż on sam.

  • przecinek przed "że"

    – Chyba nikt z rodziny nie wie, a jak wiedzą to mi nic nie powiedzieli – potwierdził Bogdan.

    - po "wiedzą", przecinek.

    Test sprawnościowy nie był zbyt wyśrubowany, albo jemu tak się zdawało.

    - przed "albo", nie stawiamy przecinka.

    współpodróżnikami.

  • napisałabym: współpodróżnymi

    Wykorzystują tą przerwę skoczyli do knajpy przy dworcu po zakupy.

  • Wykorzystując tę przerwę, skoczyli do knajpy przy dworcu, po zakupy.
    W bierniku jest- tę*

    – Trzy lunety i dużą meduzę na wynos poproszę – zamówił Marchewa,
    – Macie jakieś szlugi ?– zapytał Generał,
    – O papierosy zapytajcie szatniarza, resztę zaraz zapakuję – odpowiedziała barmanka,
    – Szefie, jakie masz smrodziuchy ?– Bodek kiwał się nad ladą z wystawionymi barwnymi paczkami zagranicznych papierosów,
    – To co widać – odparł szatniarz a zarazem wykidajło,

  • przecinki zamień na kropki.

    Zdążyli usadowić się w pociągu gdy gwizdek dał sygnał do odjazdu i ruszyli w dalszą drogę.

  • przecinek przed "gdy"

    Już mieli się rozkładać na podłodze korytarza i rozlewać wódeczkę do musztardówek a tu nagle

  • przecinek przed "a":

    – Dzięki królowo – zaryczeli chórem,

  • kropka na końcu.

    Ostatecznie Bogdan z Marchewą wyszli z ostatnią flaszką na korytarz, a Generał nigdy nie żałował że został.

  • przecinek przed "że".

    Nie mieli chęci na rozróbę więc zamówili po secie i śledziku na miejscu, flaszkę na wynos i ewakuowali się pod czujnym wzrokiem tubylców.

  • przecinek przed "więc"

    Rozpili pozostałość z butelki i wtoczyli się pokazując rozkazy stawienia się wartownikowi przy bramie.

    -za "wstawienia się", przecinek

    Pomocnik oficera dyżurnego posadził nas w biurze przepustek i kazał grzecznie czekać:

  • cały czas piszesz "oni": (wtłoczyli się, rozmawiali, wyszli...), a tu nagle- "posadził nas."

    Rano zabrzmiały dzikie dźwięki dzwonków alarmowych na korytarzu.

    - Lepiej brzmiałoby:
    : Rano, na korytarzu, zabrzmiały dzikie dźwięki dzwonków alarmowych.

    W powietrzu unosił się odór przepoconych ciał zmieszany z przetrawionym alkoholem i brudnymi skarpetami

    .
  • po "ciał", przecinek

    Ponad to przebijał się kręcący w nosie i gardle, odcień pawia leżącego koło jednego z wyrek.

  • ponadto

    Po drugim kubku, poszli do łazienki przemyli twarze i oddali nadmiar płynów.

  • po "łazienki", przecinek (przecinkiem oddzielamy czasowniki)

    Gdy już sprawdzono czy w zakamarkach nie ma żadnych maruderów, wyprowadzono ich przed budynek.

  • przecinek przed "czy"

    Wodził paluchem po liście aż znalazł delikwenta.

  • przed "aż", przecinek

    Inni bez względu na wszystko, zmywali z siebie wczorajsze pijaństwo zostawiając za sobą cywilny świat.

  • przed "zostawiając", przecinek

    Szorstkimi ręcznikami wycierają się do sucha, zakładają granatowe spodenki gimnastyczne i białe podkoszulki na ramiączka

    .
  • ramiączkach*

    No dobra futrzaki, patrzcie i słuchajcie bo nie będę się powtarzał.

  • przecinek przed "bo"

    Oto jak wygląda ścielenie łóżka po wojskowemu powiedział i zaczął demonstrację

    - po "oto", przecinek

    . No ruszać się, biegiem biegusiem

    -po "no", przecinek
  • po "biegiem", przecinek

    Wszystko będzie wam smakować, albo będziecie chodzić głodni. – zagrzmiało jak salwa armatnia.

  • przed "albo", nie stawiamy przecinka

    Niektórzy nie zdążyli jeszcze popić pierwszych kęsów gdy wszedł dyżurny.

  • przecinek przed "gdy"

    Koniec jedzenia, powstań wychodzić

  • po "powstań", przecinek

    Nikt was nie zmuszał do tego żebyście tu przyszli

    .
  • przed "żebyście", przecinek

    Po wysłuchaniu tyrady udali się do pokoi, to co tam zastali można skwitować krótko – armagedon.

  • po "zastali", przecinek
    -

    Ten debil stoi za tobą, a ty masz sprzątanie toalety poza kolejnością – burknął od niechcenia kapral który stanął w drzwiach i wyszedł.

  • przed "który", przecinek

    Zanim masa ludzi wylała się z koszar minęło trochę czasu.

    - po "koszar", przecinek

    A teraz do rozładunku samochodu przywieźli nowe krzesła na wyposażenie sali wykładowych.

    - po "samochodu", przecinek

    strasznie sapiąc wywrzeszczał szef


    po "sapiąc", przecinek-

    otwierał przy tym szeroko usta a rozstaw szczęk sugerował że kanapki robi z przepołowionego bochenka.

    - przed "a", przecinek

    Dwóch wskoczyło na pakę samochodu podniosło brezent i zaczęli podawać krzesła Z początku chcieliśmy je nosić ale przybiegli starzy i zrobili z nas żywy podajnik.

    - po "skoczyło", przecinek
  • po "krzesła", kropka
  • przed "ale", przecinek

    Od ciężarówki przez klatki schodowe do sali wykładowych.

    -Od ciężarówki, przez klatki schodowe, do sali wykładowych.

    Nauczeni porannym posiłkiem , szybko stanęliśmy w kolejce do okienka gdzie wydawano drugie danie. Zupa stała w wazach na stole i czekała aż zjemy drugie. Ten plan powiódł się, ledwo popiliśmy zupą główne danie a już dyżurny stołówki wyganiał nas robiąc miejsce dla następnych.

  • niepotrzebna spacja przed przecinkiem
  • przed "gdzie", przecinek
  • przed "aż", przecinek

    – Ok, chodź wypalisz całego papierosa –

  • po "chodź", przecinek

    Po kilku minutach gdy chciał wyrzucić niedopałek popularnego parzącego go w palce, usłyszał:

  • przed "gdy", przecinek

    Do kolacji mieli niby czas wolny ale to tylko teoria.

  • przed "ale", przecinek

    Znowu nauka ścielenia , składania mundurów, porządki w szafach i szafkach.

    - spacja przed przecinkiem, niepotrzebna

    Oczywiście obowiązywała postawa radiotelegrafisty, czy siad na baczność.

    - "czy siad", a nie powinno być: "czyli siad"?

    Biegiem po saperki i koc – podoficer popatrzył na nich z politowanie

    - politowaniem*

    Po wskazaniu miejsca zbrodni, czyli gdzie dostał petem, kapral poszedł do siebie a podoficer zadysponował dyżurnemu:

    - przd "a", przecinek
    &#8211

    ; Przypilnuj aby wykopali metr na metr na metr,

    - przed "aby", przecinek

    Po przyjęciu meldunku o wykonaniu czynności podoficer zarządził zbiórkę kompanii.

    - po "czynności", przecinek

    Z pokoi wychodzili zaspani wkurzeni koledzy chłopaków.

  • po "zaspani", przecinek

    Żebyście zapamiętali że na terenie kompanii się nie pali.

  • przed "że", przecinek

    Generał z Wiewiórą szli z przodu trzymając za rogi koca, z tyłu Bogdan a za nimi reszta wkurwionej kompanii. Mowa pogrzebowa polegała na zapewnieniu przez pechową trójkę że już nigdy nie będą sprawcami wypadku śmiertelnego. Gdy już wracali, usłyszeli że dostaną odpowiednie podziękowania za to że przerwano reszcie krótki sen.

  • przed "trzymając", przecinek
  • za "Bogdan", przecinek
  • przed "że", przecinek

    – Teraz dokończycie sprzątanie, te cegiełki mają być tak zeszlifowane żeby zmieściły się w pudełku po zapałkach – uśmiech nie schodził mu z ust – będę zaglądał czy jesteście grzeczni.

    - przed "żeby", przecinek
  • przed "czy", przecinek
  • przed "czy", przecinek

    Już świtało gdy trzy pudełka wylądowały na stoliku podoficera.

  • przed "gdy", przecinek

    Obolali, nie usnęli nawet porządnie, gdy zabrzmiały dzwonki a dyżurny wydarł się:

    - przed "a", przecinek

    Temperatura dodatnia czyli spodenki, koszulki, trampki i trzy kółka dookoła boiska

  • przed "czyli", przecinek

    CDN

  • Cdn.

ObrazekOczekujesz komentarza do swojego utworu - inni także oczekują tego od Ciebie.

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

dzięki Dany, Elu za wizytę, pozdrawiam :)

Awatar użytkownika
Dany
Administrator
Posty: 19640
Rejestracja: 21 kwietnia 2011, 16:54
Lokalizacja: Poznań
Złotych Pietruch: 4
Srebrnych Pietruch: 9
Brązowych Pietruch: 11
Kryształowych Dyń: 1
Wierszy miesiąca: 24

Post autor: Dany »

Bardzo proszę. Ale masz dużo do poprawiania hi hi...
Lektura bardzo ciekawa. Z przyjemnością przeczytałam.

ObrazekOczekujesz komentarza do swojego utworu - inni także oczekują tego od Ciebie.

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

sporo już poprawiłem:)

Awatar użytkownika
tcz
Autor/ka z pewnym stażem...
Posty: 3262
Rejestracja: 30 maja 2018, 22:34
Lokalizacja: Dolny Śląsk
Złotych Pietruch: 9
Srebrnych Pietruch: 3
Brązowych Pietruch: 6
Tematyczny Konkurs na Wiersz: 1

Post autor: tcz »

Ja też z przyjemnością przeczytałem, tym bardziej, że odżyły wspomnienia.

Wiele lat temu, w latach siedemdziesiątych, odbyłem przeszkolenie wojskowe w ramach woskowego szkolenia studentów. Służba wojskowa podzielona była na dwa półroczne etapy. Na pierwsze 6-miesięczne przeszkolenie, o charakterze ogólnowojskowym, zostałem skierowany do Szkoły Oficerów Rezerwy, po którym następowała 6-miesięczna praktyka w jednostce wojskowej.
To pierwsze półroczne szkolenie w SOR, odbyłem w Wyższej Szkole Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich w Poznaniu i było bardzo podobne do szkolenia opisanego w tekście. Na szczęście trwało tylko pół roku, a nie dwa lata.

Pozdrawiam. :)

Ostatnio zmieniony 16 stycznia 2019, 14:23 przez tcz, łącznie zmieniany 3 razy.

Tadeusz

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

miło mi że odżyły wspomnienia, pozdrawiam:)

Awatar użytkownika
Dany
Administrator
Posty: 19640
Rejestracja: 21 kwietnia 2011, 16:54
Lokalizacja: Poznań
Złotych Pietruch: 4
Srebrnych Pietruch: 9
Brązowych Pietruch: 11
Kryształowych Dyń: 1
Wierszy miesiąca: 24

Post autor: Dany »

Nie mogę przenieść do Prozy, niepoprawionego tekstu. :hmm: :no:

ObrazekOczekujesz komentarza do swojego utworu - inni także oczekują tego od Ciebie.

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

na razie nic nie poprawie, brak czasu:(

Awatar użytkownika
Z. Antolski
Autor/ka wielce zasłużony/a
Posty: 6489
Rejestracja: 26 stycznia 2013, 10:13
Lokalizacja: Kielce
Złotych Pietruch: 1
Srebrnych Pietruch: 2
Brązowych Pietruch: 4
Tematyczny Konkurs na Wiersz: 1
Kryształowych Dyń: 1
Wierszy miesiąca: 9
Najlepsza proza: 19
Najciekawsza publicystyka: 6

Post autor: Z. Antolski »

No to narodził nam się bodek - prozaik.
Opowiadanie napisane z nerwem, podoba mi się...
Pozdrawiam.

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

dziękuję A.Z., miło mi pozdrawiam:)

Awatar użytkownika
Dany
Administrator
Posty: 19640
Rejestracja: 21 kwietnia 2011, 16:54
Lokalizacja: Poznań
Złotych Pietruch: 4
Srebrnych Pietruch: 9
Brązowych Pietruch: 11
Kryształowych Dyń: 1
Wierszy miesiąca: 24

Post autor: Dany »

Poprawione :)
Tekst przenoszę do Prozy.

ObrazekOczekujesz komentarza do swojego utworu - inni także oczekują tego od Ciebie.

Awatar użytkownika
bodek
Autor/ka zasłużony/a
Posty: 3565
Rejestracja: 18 grudnia 2012, 15:42
Lokalizacja: Warszawa
Srebrnych Pietruch: 1
Wierszy miesiąca: 11

Post autor: bodek »

dzięki Dany, pozdrawiam:)

ODPOWIEDZ