Strona 1 z 2
Kamienie
: 25 kwietnia 2019, 20:14
autor: Z. Antolski
Chciałem zrezygnować z życia
z ciągłych kłótni i swarów
z walki o stołki pieniądze i wczasy
nad morzem samochody i dziewczyny
na jedną noc
Zaszyć się w sadzie ukryć w zbożu
zaistnieć w trawie na górze Zawinnicy
Mieć za przyjaciół psa Karusia
i mądrą kotkę która zastępowała mi
chorującą mamę
I trwać między niebem a ziemią
ale ojciec ogrodnik przesadził mnie do miasta
gdzie nie ma powietrza
nie ma życia nie ma nic
tylko kamienie w głowie
: 25 kwietnia 2019, 20:41
autor: Dany
Jak dobrze czytać Twój wiersz, który aż pachnie wspomnieniami sadu, pól, łąk i pięknej okolicy, z którą związane było Twoje dzieciństwo, by na końcu poczuć ciężar dojrzałego życia w mieście.
Z przyjemnością przeczytałam.
: 25 kwietnia 2019, 22:33
autor: elafel
Z. Antolski pisze:zaistnieć w trawie na górze Zawinnicy
Z. Antolski pisze:I trwać między niebem a ziemią
ale ojciec ogrodnik przesadził mnie do miasta
Trudno zamienić górę Zawinnicy na miasto.
Dobrze, że wstawiłeś ten wiersz, jest taki prawdziwy, realny, aż chce się tam być razem z Tobą.
Podobaś
: 26 kwietnia 2019, 20:36
autor: tcz
Antolski,
Mądre przesłanie zawarłeś w tym wierszu.
Podoba mi się, i wiersz i przesłanie.
Zastanawiające dla mnie są tytułowe kamienie, wymienione w ostatnim wersie.
Pozdrawiam.
: 27 kwietnia 2019, 17:35
autor: Z. Antolski
Dzięki za komentarze.
Jeśli chodzi o kamienie w głowie, to jest bardzo niejednoznaczne. To rodzaj choroby, znieczulicy, braku wyobraźni, empatii, odrętwienia itp.
...
: 28 kwietnia 2019, 13:01
autor: spirytysta
Widzę wspomnienie dzieciństwa (czy urywków z dzieciństwa). Naturalna wybiórczość pamięci powoduje, że na przestrzeń młodości patrzymy jak na krainę arkadyjską (ale z wyjątkiem - cierpienia Mamy).
Wspomnienie przeprowadzki, która dla dziecka zawsze jest CZYMŚ. I miasto, które zmiata tę dobrą przeszłość.
Dobra fotografia.
: 30 kwietnia 2019, 06:33
autor: bodek
Dzieciństwo zawsze wspominamy z nutką rozrzewnienia. Potem proza życia w obcym miejscu i niektórzy zapadają na kamienicę z przerzutami.
: 30 kwietnia 2019, 13:44
autor: Autsajder1303
refleksyjnie i smutno jakoś
: 30 kwietnia 2019, 22:39
autor: Ewa Kłobuch
Smutno, bo życie jest smutne. Jak to mówią: "Człowiek rodzi się i umiera sam". Sam też żyje.
Wszystko jest w naszych głowach. Nikt inny tam nie wejdzie. Nie zobaczy tego co tam "siedzi".
Nie zrozumie.
Bardzo dobry, Zdzisławie. Dotyka szczerością.
: 01 maja 2019, 11:39
autor: Z. Antolski
Dziękuję Wam za komentarze, bardzo trafne, wg mnie.
: 05 maja 2019, 12:49
autor: lidiusza
Wspomnienie zatrzymane w kadrze, pewnie na zawsze będzie w sercu budzić nostalgię, zatrzymałeś słowem...
: 06 maja 2019, 12:40
autor: Z. Antolski
: 08 maja 2019, 14:13
autor: Dany
Koniec miesiąca, poezję przenoszę do Poezji
Tam też można czytać i komentować. Pozdrawiam
: 02 czerwca 2019, 09:04
autor: lidiusza
Ponownie wróciłam, wiersz zatrzymuje w swojej pięknej prostocie i autentyczności, brawo!
: 06 czerwca 2019, 06:32
autor: bodek
: 06 czerwca 2019, 12:04
autor: Dany
Utwór ten został Wierszem Miesiąca.
Wiersz przenoszę na Górną Półkę, a zwycięstwo dopisuję do profilu autora.
Serdecznie gratuluję.
: 06 czerwca 2019, 13:07
autor: Autsajder1303
Gratuluję zwycięstwa. Wiersz na miarę pierwszego miejsca
: 06 czerwca 2019, 13:41
autor: Z. Antolski
Dziękuję bardzo wszystkim głosującym i komentującym. Jestem dumny. :thumbup:
: 06 czerwca 2019, 15:07
autor: elafel
Serdecznie gratuluję I miejsca, a utwór zamieszczam na stronie naszego klubu na Facebooku.
Można klikać polubienia
https://www.facebook.com/Serwis.literacko.edukacyjny
: 06 czerwca 2019, 15:54
autor: Tjereszkowa
Gratuluję