Strona 1 z 2

Kamienie

: 25 kwietnia 2019, 20:14
autor: Z. Antolski

Chciałem zrezygnować z życia
z ciągłych kłótni i swarów

z walki o stołki pieniądze i wczasy
nad morzem samochody i dziewczyny
na jedną noc

Zaszyć się w sadzie ukryć w zbożu
zaistnieć w trawie na górze Zawinnicy

Mieć za przyjaciół psa Karusia
i mądrą kotkę która zastępowała mi

chorującą mamę

I trwać między niebem a ziemią
ale ojciec ogrodnik przesadził mnie do miasta

gdzie nie ma powietrza
nie ma życia nie ma nic

tylko kamienie w głowie


: 25 kwietnia 2019, 20:41
autor: Dany

Jak dobrze czytać Twój wiersz, który aż pachnie wspomnieniami sadu, pól, łąk i pięknej okolicy, z którą związane było Twoje dzieciństwo, by na końcu poczuć ciężar dojrzałego życia w mieście.
Z przyjemnością przeczytałam.


: 25 kwietnia 2019, 22:33
autor: elafel
Z. Antolski pisze:

zaistnieć w trawie na górze Zawinnicy

Z. Antolski pisze:

I trwać między niebem a ziemią
ale ojciec ogrodnik przesadził mnie do miasta

Trudno zamienić górę Zawinnicy na miasto.
Dobrze, że wstawiłeś ten wiersz, jest taki prawdziwy, realny, aż chce się tam być razem z Tobą.
Podobaś :)


: 26 kwietnia 2019, 20:36
autor: tcz

Antolski,
Mądre przesłanie zawarłeś w tym wierszu.
Podoba mi się, i wiersz i przesłanie. :)
Zastanawiające dla mnie są tytułowe kamienie, wymienione w ostatnim wersie.

Pozdrawiam.


: 27 kwietnia 2019, 17:35
autor: Z. Antolski

Dzięki za komentarze.
Jeśli chodzi o kamienie w głowie, to jest bardzo niejednoznaczne. To rodzaj choroby, znieczulicy, braku wyobraźni, empatii, odrętwienia itp.


...

: 28 kwietnia 2019, 13:01
autor: spirytysta

Widzę wspomnienie dzieciństwa (czy urywków z dzieciństwa). Naturalna wybiórczość pamięci powoduje, że na przestrzeń młodości patrzymy jak na krainę arkadyjską (ale z wyjątkiem - cierpienia Mamy).
Wspomnienie przeprowadzki, która dla dziecka zawsze jest CZYMŚ. I miasto, które zmiata tę dobrą przeszłość.
Dobra fotografia.


: 30 kwietnia 2019, 06:33
autor: bodek

Dzieciństwo zawsze wspominamy z nutką rozrzewnienia. Potem proza życia w obcym miejscu i niektórzy zapadają na kamienicę z przerzutami.


: 30 kwietnia 2019, 13:44
autor: Autsajder1303

refleksyjnie i smutno jakoś


: 30 kwietnia 2019, 22:39
autor: Ewa Kłobuch

Smutno, bo życie jest smutne. Jak to mówią: "Człowiek rodzi się i umiera sam". Sam też żyje.
Wszystko jest w naszych głowach. Nikt inny tam nie wejdzie. Nie zobaczy tego co tam "siedzi".
Nie zrozumie.

Bardzo dobry, Zdzisławie. Dotyka szczerością.


: 01 maja 2019, 11:39
autor: Z. Antolski

Dziękuję Wam za komentarze, bardzo trafne, wg mnie.


: 05 maja 2019, 12:49
autor: lidiusza

Wspomnienie zatrzymane w kadrze, pewnie na zawsze będzie w sercu budzić nostalgię, zatrzymałeś słowem...


: 06 maja 2019, 12:40
autor: Z. Antolski

Dzięki lidiusza


: 08 maja 2019, 14:13
autor: Dany

Koniec miesiąca, poezję przenoszę do Poezji :)
Tam też można czytać i komentować. Pozdrawiam :)


: 02 czerwca 2019, 09:04
autor: lidiusza

Ponownie wróciłam, wiersz zatrzymuje w swojej pięknej prostocie i autentyczności, brawo!


: 06 czerwca 2019, 06:32
autor: bodek

gratuluję:)


: 06 czerwca 2019, 12:04
autor: Dany

Utwór ten został Wierszem Miesiąca.
Wiersz przenoszę na Górną Półkę, a zwycięstwo dopisuję do profilu autora.
Serdecznie gratuluję.


: 06 czerwca 2019, 13:07
autor: Autsajder1303

Gratuluję zwycięstwa. Wiersz na miarę pierwszego miejsca :)


: 06 czerwca 2019, 13:41
autor: Z. Antolski

Dziękuję bardzo wszystkim głosującym i komentującym. Jestem dumny. :thumbup:


: 06 czerwca 2019, 15:07
autor: elafel

Serdecznie gratuluję I miejsca, a utwór zamieszczam na stronie naszego klubu na Facebooku. 
Można klikać polubienia 

https://www.facebook.com/Serwis.literacko.edukacyjny


: 06 czerwca 2019, 15:54
autor: Tjereszkowa

Gratuluję :)