już czas

[Gelsomina]

nie byli ostrożni
wynosząc ostatnie pudło z napisem szkło
zostałam z warującą przy nodze walizką
której nie pozwoliłam tknąć

pośrodku pokoju ona i ja
jedna na granicy krzyku
druga zamknięta w sobie
dźwięk klaksonu płoszy wspomnienia
zostaje jedno – psa który biegnie za samochodem
opada z sił – obarczona winą dorosłych
tracąc miłość tuliłam lalkę

teraz zrzucam winę na starość
to ona wygania mnie z domu
nie oni którym kiedyś kupiłam psa
ale tak naprawdę był tylko mój

niecierpliwią się
pośrodku pokoju walizka i ja
obie zamknięte w sobie

[Dany]

Bardzo przejmujący wiersz, opowiadający o przykrej teraźniejszości, która jest jakby odbiciem, również przykrych wspomnień.

Wzruszający jest fragment o biegnącym za samochodem, psie.
Znajoma kiedyś opowiadała, że rodzice jej sprzedali gospodarstwo na wsi, razem z psem i przeprowadzali się do miasta. Ona długo słyszała żałosne skomlenie pozostawionego psa.

[elafel]

Zgodnie z powiedzeniem, że nie ważne co autor miał na myśli, a co chciał przekazać, czytając Twój wiersz, moje myśli pobiegły za słowami tytułu, już czas spakować walizki i czekać.

[Gelsomina]

Dany, Elu, dziękuję za komentarze. Wzruszyłam się nimi, jakbym znów pisała ten tekst.

[tcz]

Podobny w odbiorze, jak wiersz "w stylowej ramie", i już bez niezrozumiałych dla mnie fragmentów.

[Gelsomina]

Podobny w odbiorze, jak wiersz "w stalowej ramie", i już bez niezrozumiałych dla mnie fragmentów.

Bo ja piszę zrozumiale o życiowych sprawach. Dziękuję
w stylowej ramie*

[bodek]

mur wokół siebie zbudować prosto tak jak i zamknąć się w sobie. gorzej potem wyjść na zewnątrz. ciekawie. pozdrawiam

[jaga]

starzy ludzie nie są nikomu potrzebni, tak jak pies, którego pozostawiają
właściciele gdzieś na środku drogi.
Przejmujące wersy i smutna rzeczywistość.
chociaż nie wszędzie tak jest

[Filidia]

Nigdy bym nie porzuciła psa a co dopiero kogoś mi bliskiego, bo jest stary i już niepotrzebny...
Mam 90 letnią babcię, która nie raz mi zalazła za skórę, mimo to przełykam frustrację i z uśmiechem dopijam herbatę.

[Gelsomina]

Jago, Filidio, Bodziu, czasem taki mur jest potrzebny, żeby nie zwariować, żeby uczucia i emocje nas nie zabiły.
Starzy ludzie są potrzebni, bo inni mogą się od nich wiele nauczyć. Czasami rzeczywiście potrafią zaleźć za skórę, ale myślę, że to zależy od ich charakteru. W każdym razie aniołami nie są
Moja bohaterka jest silna mimo wszystko. I została w niej dobroć i miłość. Czy się godzi na zaistniałą sytuację? Pewnie musi. Czasem nie ma innego wyjścia. No i ma jeszcze tę walizkę, a w niej...
Dziękuję za komentarze

[grazyna]

świetny wiersz, ale wstrząsający, lubię mocne, ale ten jest smutny, oddany temat doskonale Gelsuniu:)

[Gelsomina]

Dziękuję, Grażynko

[Autsajder1303]

Mocne! Gelsomino, bardzo dobry wiersz.

[Gelsomina]

Aut, cieszę się, że tak sądzisz.

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu. Tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam

[Przemysław Piotrowicz]

Piękny.
Czuć doświadczenie i ogromny kunszt Autora który wie co chce przekazać.
Ostatnie trzy wersy pozamiatały, siadły głęboko. Mają wielki ciężar.

[Lotta]

Przemysławie, brawo! Jak chcesz to potrafisz. Komentarz zupełnie jak nie Twój.

Lotta, nie znasz naszego regulaminu?
Pod nieswoim utworem, komentujemy wiersz, a nie innego komentującego.
Co tu robi Twój wpis?!
Administrator - Dany

[Gelsomina]

Piękny.
Czuć doświadczenie i ogromny kunszt Autora który wie co chce przekazać.
Ostatnie trzy wersy pozamiatały, siadły głęboko. Mają wielki ciężar.

Dziękuję. Miło się czyta takie słowa, podbudowują.

[bodek]

gratuluję

[Tigerowa]

Gratulacje!