za mało słońca za mało wody zbyt wiele słów

[Gelsomina]

oglądam świat tylko przez liście monstery
podzielenie go na kilka fragmentów
o różnym kształcie i wielkości
daje poczucie że odkrywam nowe lądy
że istnieje możliwość
by osiąść na którymś z nich

tam gdzie każda kropla deszczu
błyszczy neutralnością
łaskocze budząc śmiech

teraz nie potrafię zdecydować
po której stronie okna trudniej znieść życie
nie unoszę głowy jak kwiat bez słońca
więdnę choć rozkwitam
goryczą a mogłam

wniknąć wraz ze światłem
w liście monstery zamieszkać w świetle
stać się światłem które spływa do korzeni
wybuchnąć pnączem
być matką bo ty tego chciałeś

w swoim świecie

[elafel]

teraz nie potrafię zdecydować
po której stronie okna trudniej znieść życie

Też nie wiem po której stronie okna mam szukać swoje dalsze bytowanie.
Wiersz ciekawy. Dla mnie, ma drugie dno i czytam go po swojemu, bo odnajduję w nim swoje myśli.
Zacytowałam ten urywek, a mogłabym do każdej linijki, dopasować swoje myśli.
Lubię Twoje pisanie.

[Gelsomina]

Eli, dziękuję bardzo
Ślę pozdrowienia i uściski od serca. Oby po obu stronach okna zapanowała radość.

[jaga]

głębokie w przekazie są Twoje wiersze
Wiersz zatrzymał refleksyjnie

[Dany]

oglądam świat tylko przez liście monstery
podzielenie go na kilka fragmentów
o różnym kształcie i wielkości
daje poczucie że odkrywam nowe lądy
że istnieje możliwość
by osiąść na którymś z nich



Monstera jest uważana za symbol szczęścia, dobrobytu i długowieczności. Dodatkowo pomaga w realizacji planów, więc jeśli patrzysz przez liście monstery, to odkryjesz swój ląd.
Bardzo ładny wiersz. Niby przebija przez niego smutek, ale nie do końca, bo widzę wnikające światło.

[Gelsomina]

Jago, Dany, dziękuję za komentarze. Jest w nich światło, ciepłe i przytulne

[Filidia]

Ciężko zdecydować czy kontynuować obecne życie i żałować, że czegoś się nie spróbowało, czy iść na żywioł w morzu możliwości. Wiersz refleksyjny o życiu, o wyborach nie zawsze swoich.
Podoba mi się.
Pozdrawiam

[tcz]

Prosty w odbiorze ten wiersz nie jest. Przynajmniej dla mnie.
Pozdrawiam.

[Lotta]

Mam podobnie jak mój przedmówca. Chociaż mimo tego, nie ukrywam, że próbowałam trochę posiedzieć nad tym tekstem. Spróbować go ugryźć z różnych perspektyw. Co więcej, pierwsza strofa skojarzyła mi się... Z HP, dokładniej mówiąc - częściami duszy.

[Gelsomina]

Dziękuję za przystanięcie, Tadeuszu i Lotto. Przykro mi, że ten tekst jest dla Was trudny w odbiorze. Naprawdę piszę zrozumiale, prozaicznie, niczego nie ukrywam. Nie wiem, jak jeszcze można prościej.

[Gelsomina]

Filidio, bardzo dziękuję za rozważania, które przeczytałam z przyjemnością.

[Lotta]

Gelsomino, według mnie powinno się cieszyć jeśli ktoś nasz wiesz odbiera jako trudny. Ale to taka moja opinia.

[Gelsomina]

Lotto, mnie cieszy, jeśli ktoś w ogóle zechce mój tekst przeczytać, a jeszcze bardziej, jeśli coś go dzięki niemu w środku poruszy. Myślę, że w pisaniu jest to najważniejsze. Żeby czytający poczuł, że włożyłam w tekst np., smutek, radość czy strach.

[Lotta]

Pisząc o radości z wymienionego przeze mnie powodu, nie napisałam oczywiście że jest to najważniejsze. Ważne, ale nie najważniejsze. To, co napisałaś, ewidentnie trzeba kłaść na piedestale, a jeśli tekst jest niezrozumiały, też powinno się cieszyć, chociaż więcej radości mamy, gdy nasz tekst coś poruszy w odbiorcy. Tak więc, chyba w prawie każdym komentarzu do naszych tekstów można znaleźć namiastkę czegoś, co napawa autora szczęściem.

[Gelsomina]

Trudny a niezrozumiały to wielka różnica.

[Lotta]

Jest różnica. Ale dla mnie, wcale taka wielka nie jest.

[Gelsomina]

Dla mnie to przepaść.

[Gelsomina]

Też zdarza mi się nie rozumieć wierszy, np. Morfeusza. Bywa. Pozdrawiam.

[Lotta]

Też zdarza mi się długo nie odpowiadać na czyiś komentarz bo go nie rozumiem. Bywa. Pozdrawiam.

[Gelsomina]

To na pewno nie na mój