New Age

[bielan]

ulepiłaś bożka
skacze figlarnie wokół naszych słów
tłumaczę ci historię choroby tych zjawisk
stale myślisz o zabiciu lęku przed kalectwem
plan morderstwa i alibi – później
kupimy na allegro instrukcje
zamówimy sobie karę, łaskę, przebaczenie
co tylko chcesz – mamy pieniądze, status
i zestaw podręcznych nerwic i pospolitych wkurwień
jesteśmy przecież razem – możemy wszystko…
(… metafizycznie spierdolić)

ten mały gliniany gnojek macha mi palcem wskazującym
rozkazuje mi zostać, rozebrać do naga sumienie
upuścić mu przed pokraczne stopy
aby zdeptał
i pozwolił nam łaskawie
zapomnieć o jego istnieniu

[ovoc_ziemii]

Oooooooo że też mi umknęło.
Miło czytać mi te z Twoich utworów, które rozumiem. Mam wrażenie, że ten jest taki jakiś szczery. No! Wychodzi na to, że w końcu w gąszczu Twoich encyklopedycznych wierszy, znalazłam coś jakby sentymentalnego i uczuciowego (a przynajmniej tak odbieram utwór).
Ten wielokropek w pierwszej strofie jakoś mi nie podszedł.

Pozdrawiam.

[Przemysław Piotrowicz]

Fakt, to w nawiasie takie niepotrzebne dopowiedzenie jak dla mnie. Ogólnie to wiersz całkiem dobry, najłatwiejszy z tych które do tej pory dane mi było czytać Twojego autorstwa.
Poeto widmo - Bielanie : :thumbup:

[Kazik42]

Właśnie "rozgryzam" "Nową Erę", lecz w prezentowanym wierszu żadnych bezpośrednich odniesień do New Age nie znalazłem. Ani słowa o antropologicznej alternatywie i holistycznej syntezie oraz synkretyzmie. Liczyłem, że znajdę coś o cywilizacji terapeutycznej lub choćby o gnozie bądź transformacji, incytacji, ezoteryźmie i okultyźmie. Niestety nic z tych rzeczy, a szkoda. Pozdrawia nieco zwiedziony.

[Naczelna]

Wracam do tego wiersza kolejny raz, przyciąga mnie. Bardzo dobry - moim zdaniem. Warto go wyróżnić.