14 marca 1943

[greeley]

W sennej uliczce, z tyłu synagogi
(Bogaty Jakub pewnie tu nie bywał),
gołąb zwabiony okruchem pieczywa
w chłodzie poranka plącze się pod nogi.

Znak do wymarszu - behemocie rogi
goreją w słońcu, pali się jeszywa,
we krwi na bruku czyjaś głowa siwa,
serce kłem szarpie wściekły dybuk trwogi.

Gdzie są, o Panie, Twoje Sefiroty?
Gdzie się podziała mądrość Salomona?
W zgrzycie gąsienic pełzną karne roty,
pijany Magog depce krwawe grona.

Wisła jak dawniej toczyć będzie wody...
Izrael umarł dziś na Placu Zgody.

[Książę Półkrwi]

Osobiście nie lubię wierszy zaangażowanych
i uważam, że Kaczmarski powiedział już wszystko na ten temat,
ale ten tekst jest świetnie napisany, dobrze się czytało

[kaska1991]

Kurczę, nie wiem co się dzieje z moją głową... Niby czytam wiersz, ale jakbym go nie czytała... Jakoś skupić się nie mogę... Ach, ta poezja! Jak dla mnie trochę za bardzo zagmatwana...

[anulka]

Bywają teksty, przy czytaniu których czuję przenikliwych chłód i... smutek, choć przeciez wiem, że mnie to nie dotyczy.
Pozdr. i daje *****

[Jagna]

Mam wiersz z końcówką w podobnym stylu, chociaż nie tak dobry jak ten. Twój utwór daje człowiekowi chwilę skupienia. Czasem jest ona potrzebna.

[Naczelna]

Pięknie napisany wiersz. Prosty w budowie, z prostymi również rymami, a brzmi naprawdę dobrze. Autorowi udało się namalować słowami obraz, nie popaść w tani sentymentalizm.
Wyciszenie wiersza i jego niezaprzeczalny, moim zdaniem, klimat smutku przyciągają do utworu jak magnes.