Spotkanie w pamięci

[Z. Antolski]

Ścieżką piaszczystą wśród pól pszenicy
przypadkiem szliśmy naprzeciw siebie
w dzień biały aż zapłonęły nam twarze
spod naszych stóp zrywały się skowronki

Miałaś w oczach błękit bławatków
włosy jaśniejsze nad opalonym czołem
widziałem smukłe nogi pod sukienką
i cień uśmiechu drgający na wargach

Chmury płynęły jak białe wyspy
dzwoniły świerszcze w zbożu
Pan Bóg zmęczony spał w kościele
kiedy mijaliśmy się bez słowa

Chwila się dokonała

[Lailach]

Czasami zapamiętujemy kogoś chociaż widzieliśmy go przez chwilę. Pomimo, że się nie znamy, nawiązuje się nić porozumienia, ulotna i krótka lecz godna zapamiętania. Być może było to takie właśnie spotkanie, przelotne, które opisałeś w wierszu, który z kolei mnie urzekł.
Pozdrawiam

[Z. Antolski]

Dzięki Lailach, widzę że się dobrze wczułaś w ten wiersz. Bo też jest mocno przez mnie przeżyty. Pozdrawiam.

[elafel]

Wywaliłabym ostatni wers
Wszyscy tęsknimy za - ja za wiosną - cały czas mam ją w pamięci
tak jakoś mi się skojarzył Twój wiersz, tyle pięknej przyrody, pachnących kwiatów oj kiedy ta wiosna

[Z. Antolski]

Nie, nie, jak przeczytasz ten wiersz płynnie głośno, to zauważysz, że ostatni wers jest potrzebny.
A w wierszu jest lato, przed żniwami.

[elafel]

No może

[Tigerowa]

Dobrze napisane, też mam kilka takich chwil/spotkań w pamięci. Faktycznie te twarze długo się pamięta. Tylko trochę szkoda, że Pan Bóg wtedy spał.

[Z. Antolski]

No szkoda, że spał, mógł jakoś pomóc, ale może wszystko jest w naszych rękach i trzeba mieć więcej inicjatywy i zdecydowania. Ale czasem człowiek jest jak sparaliżowany a dopiero potem żałuje. Pozdrawiam.

[ Dodano: 2013-02-20, 08:40 ]
Jest jeden z moich ulubionych wierszy i wydaje mi się, że udany. Choć smutny.

[Dany]

Myślę, że Pan Bóg nie spał, On postawił ją na Twojej drodze, ale nie skorzystałeś z okazji. Bóg dał człowiekowi rozum, przez to człowiek stał się odpowiedzialny za swoje czyny. Tak ja myślę
Wiersz bardzo mi się podoba. A to, że użyłeś słów: Pan Bóg zmęczony spał w kościele kiedy mijaliśmy się bez słowa , świadczy, że żałujesz tej niewykorzystanej chwili. Świetnie to ująłeś. I puenta: Chwila się dokonała, świadczy, że już nigdy się nie spotkaliście.
To jest bardzo dobry wiersz. Podoba mi się. Czytałam go już kilka razy, chciałam znaleźć jakiś ślad, że może... ale ta puenta zamyka temat jednoznacznie.

[Dany]

Po konsultacjach wiersz zostaje przeniesiony na Górną Półkę
Serdecznie pozdrawiam i gratuluję

[Z. Antolski]

Czuję się zaszczycony