Animatorzy smutku

[Owsianko]

Zastanawiam się, czemu czemu oglądam sceny z pogorzelisk noszących nazwę Mariupol czy Charków. Czemu, patrząc na Warszawę czy Kraków lub Gdańsk, dostrzegam przyszłą strzelnicę, czyli konwoje humanitarne dla zabawy przeganiane rosyjskim ostrzałem i dlaczego nie mogę oderwać się od widoku zbombardowanych szkół, szpitali, teatrów, ludzi błąkających się wśród zgliszcz i prawdziwych ruin. Przed oczami pojawiają się oniryczne wizje płonących zabytków. Zdewastowany Luwr. Rozgrabione galerie, muzea, świątynie martwego Paryża.

Zastanawiam się, co mnie pcha do oglądania zdjęć miast, w których nigdy nie byłem, a które jeszcze są. Miast jeszcze obfitujących w pomniki, zabytki, dzieła sztuki. W Mony Lisy i Guerniki, Łuki Tryumfalne, Panteony i Nowe Yorki. W Pekin i tokijską metropolię z ilością ludzi zamieszkujących Polskę. Bogate w symbole kultury świadczące o historycznych fermentach ludzkości.

Podziwiam konstruktorską wirtuozerię i przestrzenną wyobraźnię architektów. Jednocześnie przypominam sobie fotografie płonącej katedry Notre Dame i pamiętam bezsilną rozpacz na widok utraty czegoś, co wydawało się być zrośnięte z człowieczą chwałą. A kiedy patrzę na obrazy z terenów zagrożonych zniszczeniem, na obrazy miejsc, które wkrótce zostaną zmiecione z istnienia za sprawą kaprysu współczesnych Stalinów i Hitlerów, tych putinowskich wykonawców woli szaleńca i podpalacza świata, kiedy nad tym zastanawiam się, ogarnia mnie smutek i zdziwienie na myśl: dlaczego tak się stało? Odczuwam wtedy smutek na myśl, że mogło być inaczej: mądrzej i w porę. Nie na chybcika i byle jak, gdyż nie ma co chlipać nad konsekwencjami własnej głupoty, gdyż nie ma sensu żałować spóźnionych poczynań.

[Dany]

Też widzę to realne zagrożenie. Putin jako Car (bo tak się zachowuje i tak to czuje) będzie chciał sięgnąć nie tylko po całą Ukrainę, ale i pozostałe kraje ościenne. Nie chciał by kraje te były w NATO.
Jak daleko posunie się Putin? Czy sięgnie po broń atomową?

"A kiedy patrzę na obrazy z terenów zagrożonych zniszczeniem, na obrazy miejsc, które wkrótce zostaną zmiecione z istnienia za sprawą kaprysu współczesnych Stalinów i Hitlerów, tych putinowskich wykonawców woli szaleńca i podpalacza świata, kiedy nad tym zastanawiam się, ogarnia mnie smutek i zdziwienie na myśl: dlaczego tak się stało? "

- No właśnie, dlaczego tak się stało?

[Autsajder1303]

Nic się nie dzieje bez przyczyny. Europa przysnęła i doczekała się kolejnej wojny. Zachód, przez swoją polityczną poprawność, interesy z bandytami, lobbowanie na rzecz ideologii zacietrzewionych mniejszości, stał się karykaturą wolnego świata. Nic dziwnego, że ktoś taki jak putin wykorzystał tę słabość. Wstyd, że przez opieszałość, zachłanność i głupotę polityków giną ludzie, którzy nie mają z tym nic wspólnego.
Kilka dni temu rozmawiałem z bratem i obaj ustaliliśmy, że jeśli będzie trzeba, bez wahania wrócimy do kraju bronić tego co nasze. Mentalnie i fizycznie jesteśmy na to gotowi.

Bądźmy dobrej myśli.

Pozdrawiam.

[elafel]

Zastanawiam się, czemu czemu oglądam sceny z pogorzelisk noszących nazwę Mariupol czy Charków. Czemu, patrząc na Warszawę czy Kraków lub Gdańsk, dostrzegam przyszłą strzelnicę,

Chyba ostatnio wszyscy tak mamy. Oglądamy, chociaż to wcale nie jest ładne, a jednak przyciąga nasz wzrok i myśli z jednoczesną obawą: co dalej? Czy potem mój kraj?

[Dany]

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do Publicystyki.
Pozdrawiam