Dwa oblicza

[Pola]

Pracując nad poznaniem siebie warto pamiętać, że istnieją dwa wymiary człowieka:
a/ dzień powszedni
b/ sytuacja krytyczna

Kod: Zaznacz cały

 W dzień powszedni można się bawić w aktora, grać jakąś rolę, uchodzić za lepszego niż się jest w rzeczywistości - mieć dwa oblicza.
 Ludzie często grają. Są ułożeni, wyrachowanie grzeczni, uśmiechają się mile, świadczą pewne usługi, zwłaszcza gdy spodziewają się, że to podbuduje ich prestiż, ich autorytet. A robią to w tym celu, by mieć nieposzlakowaną opinię, by ich chwalono, nawet uważano za geniuszy.
 Natomiast sytuacja krytyczna jest bezlitosna. Sytuacja krytyczna ujawnia, kim się jest naprawdę. Sytuacja krytyczna jest doskonałym demaskatorem, stawia człowieka w reflektorze nagiej prawdy o nim. Choćby ot, taka sytuacja: Spokojny, uśmiechający się, ale, gdy ktoś czy coś wyprowadzi go z równowagi, złości się, ciska epitetami, histeryzuje, słowem, koniec świata.
Ale sytuacja krytyczna może też objawić i wielkość człowieka. Przykładów takiej wielkości ludzi, znamy na pęczki. Postanowiłam wymienić jeden z takich przykładów: W czasie aresztowania kardynała Wyszyńskiego, zdarzył się taki fakt. Ks. kardynał wyszedł na dziedziniec, by odszukać dozorcę. Wówczas pies "Baca", który był na dziedzińcu, rzucił się na jednego tajniaka pilnującego Prymasa i ugryzł go. Ks. Prymas zabrał poszkodowanego do holu, by mu udzielić pomocy. Siostra przyniosła jodynę, ks. Prymas osobiście bandażował milicjanta zapewniając go, że pies jest szczepiony, zdrowy.

Prymas Polski opatruje ranę milicjanta, który przyszedł go aresztować. Zdumiewa spokój i opanowanie aresztowanego, który nie wie co go czeka, tylko więzienie, czy może śmierć.
Warto poznawać całą prawdę o sobie, nie tylko w wymiarze dnia powszedniego, ale i w sytuacji krytycznej. Ona nam powie prawdę. Może nie zawsze to będzie prawda przyjemna, ale będzie prawda.
Czytałam kiedyś sensacyjną książkę pt. "Człowiek niewidzialny". Opowiada ona o pewnym człowieku, który po wielu latach próby, długich doświadczeniach i badaniach ciało swoje uczynił niewidzialnym. Ale człowiekiem pozostał nadal. Gdy chciał kontaktować się z innymi, wkładał na siebie ubranie, a niewidzialną twarz zakrywał maską. Pewnego dnia wobec licznie zgromadzonych ludzi zdemaskował się. Zdjął maskę. Wszystkich ogarnęło przerażenie. Na miejscu twarzy zobaczyli pustkę. Zobaczyli wielkie "O".
Możemy ograć siebie, tylko po co?
Jesteśmy tylko ludźmi.

[dorotea]

Ferdydurke - Gombrowicz tam też coś o tym było

Polcia! Musimy być sobą i na ogół jesteśmy, ale masek nie da się zrzucić całkowicie, inaczej nie dałoby się współistnieć, nie zawsze można pokazywać prawdziwą twarz

Pozdrówko

[Pola]

Dor; to tylko zarys problemu, nie kazanie. Po części się zgadzam z Twoim spojrzeniem, jednak śmiem twierdzić, że można i bez maski, choć wydawać by się mogło, ze w dzisiejszym świecie jest to niemożliwe.

Dzięki za czytanie

Odpozdrawiam !

[czarodziejka]

Polu bardzo interesujący tekst dający do myślenia. Dałaś ciekawe przykłady jednak żyjemy w takich czasach, że maska jest czymś naturalnym. Staramy się dopasować do stacji w jakiej jesteśmy. Czasem pokazanie swojej prawdziwej twarzy jest ryzykowne, gdyż ujawnienie np. lęków może być wykorzystane przez innych. Dlatego lepiej nosić takie maski.

[Pola]

czar; wyraźnie zaznaczyłam - dzień powszedni - sytuacja krytyczna. Uważam, że ciężko jest bez maski, ale możliwe... Lęk działa w dwie strony - zatrzymuje, albo motywuje, i tylko od nas zależy wybór.

Dziękuję za czytanie i komentarz.

Pozdrawiam...

[dorotea]

Dor; to tylko zarys problemu, nie kazanie. Po części się zgadzam z Twoim spojrzeniem, jednak śmiem twierdzić, że można i bez maski, choć wydawać by się mogło, ze w dzisiejszym świecie jest to niemożliwe.

Dzięki za czytanie

Odpozdrawiam !

Polciu! Ani w dzisiejszym, ani w żadnym świecie bez maski się nie da spróbuj wyjść na ulicę i pokazać język sąsiadce, bo akurat masz na to ochotę,a sąsiadki nie cierpisz, bo jest wścipska. U babci na setnych urodzinach też się nie spijesz jak prosię,choćby babcia beczkę spirytusu postawiła, a ty byś go niezmiernie lubiła, bo babci przykrości, jak wiadomo, nie chcesz sprawić.
A w erze kamienia łupanego, jakbyś się bez maski wśród pobratymców pokazała, to fryzurę z głowy by ci zdarli, i maczugą zdzielili
Sobą trzeba być, ale maski są potrzebne, bo dostosowują nas do różnych sytuacji, w jakich się znajdujemy.
Bez nich możemy jedynie nocą zamknąć się w sypialni, gdy nas nikt nie widzi.

[Pola]

Po co mam pokazywać język sąsiadce? Mówię jej wprost, że jest zołza, a co ona z tym zrobi to już jej sprawa. Babcia nie żyje, a choćby nawet, to ja beztrunkowa, a już "spiryt" - uchowaj Boże.

Zaraz poproszę carceris o usunięcie tego postu, bo się ogromnie pastwicie:).

[Eitheror]

Najlepiej być sobą .

[czarodziejka]

Ależ nikt cię nie pastwi tak po prostu jest.

[Pola]

Eith; i to jest najwłaściwsza postawa.

Dzięki za zaglądkę

Pozdrawiam...

[ Dodano: 1 Luty 2011, 15:47 ]
czar; myślałam, że znasz się na żartach. O post mi chodziło, nie o siebie. Nigdy i nikomu nie pozwalam pastwić się nad sobą

Dzięki za powtórne

Pozdrówki!

[Rafał Bardzki]

Tak mi się wydaje, że dyskutując czasami zapędzamy się w kozi róg stosując metodę, albo to, albo tamto. Albo z maską, albo bez maski. Natomiast Pola napisała esej, w którym stawia tezę, że warto podjąć próbę pozbycia się niektórych masek. Natomiast nie udawania, że bez masek da się żyć. Na poparcie tezy przywołuje epizod z życia jednego z największych Autorytetów Polski. Dodatkowo, komu byłoby jeszcze mało, podaje przykład z literatury. Gdyby, Polu, w eseju znalazło się miejsce na stwierdzenie, że jesteśmy tylko ludźmi, to uzyskałabyś zamierzony efekt.

Ale się namędrkowałem. Zmykam z stąd, bo mnie kto jeszcze na tym przyłapie. :lmao:

[Pola]

Rafał; dobrze że wpadłeś i zabrałeś głos w sprawie ważkiej, aczkolwiek kontrowersyjnej.
Esej nie esej, napisało się i basta

Pozdrawiam pięknie

[czarodziejka]

Ależ znam się na żartach tylko, że z gorączką i bólem gardła odechciewa się ich.

[Pola]

czar; choroba nie nastraja do żartów. Co racja to racja. U mnie w domu też szpital.
Życia nie da się przeskoczyć, trzeba brać jak leci

Zdrówka szanownego życzę...