Szept

[Karolcia]

Rozgrzane do czerwoności dłonie
nieśmiało pieszczą Twoją lodowatą obojętność.
Gasisz mnie.
Wypełnione czułością spojrzenie
gwałtownie tonie w pustej głębi Twoich oczu.
Zatapiam się.
Drżące w ekstazie usta
bezgłośnie szepcą namietne wyznanie miłości.
Odpowiada echo.
Błądzę w labiryncie głupoty
szukając zaułka Twojej wzajemności.
Ślepa uliczka.
Naiwnie dobijam się do Twojej podświadomości
uparcie pokonując panele powierzchowności.
Zgubiłam się.
Rozpaczliwie chwytam nadzieję
tlącą się marnie w gestach bez znaczenia.
Łudzę się...

[Marek Ken]

W związku z tym tekstem zamieściłem Ci wiadomość pod Galopującą machiną...

[ Dodano: 2 Listopad 2010, 10:14 ]
Z tym tekstem będę się musiał jeszcze trochę pomocować. Wiem, że na Wiktorze zrobił duże wrażenie. Ja może jak dojdę do siebie, to coś napiszę.

Na razie wystawiam tekstowi pięć gwiazdek, chcąc tym samym docenić odwagę Autorki, że poszła na całość.

[Antonella]

Dobry tekst, ma żar, rozpala wyobraźnię

[Karolcia]

Zatem pozwólmy galopować owej wyobraźni Antonello ;D

To moja próba walki z rymami częstochowskimi Wiktorze

[Marek Ken]

Myślę Karolciu, że walka zwycięska, z pełnym sukcesem, jak chodzi o rymy. Obawiam się jednak, że malkontenci mogą Ci zarzucić, że na odmianę wpadłaś w pułapkę metafor dopełniaczowych. Dla nich ten gęsty las metafor dopełniaczowych będzie nie do przejścia. Owi malkontenci przeczytali bowiem i przestudiowali wszystkie internetowe poradniki spod znaku, „jak napisać dobry wiersz”, a tam metafora dopełniaczowa figuruje jako jeden z grzechów głównych złego pisania. Owi znawcy malkontenci nie należą do ludzi specjalnie wykształconych i oczytanych, a internetowe poradniki są praktycznie jedynymi „książkami”, jakie zdołali przeczytać od deski do deski, bo to są „ludzie jednej księgi”. Ich myślenie grzęźnie w utartych koleinach, oparte jest na schematach i szablonach.

Ostatecznie, Karolciu, jeszcze dużo pracy przed Tobą (miejsce na uśmiech, a może wręcz śmiech).

PS. Zostawiłem Ci wiadomość pod Galopującą machiną współczesności.

[ Dodano: 4 Listopad 2010, 02:04 ]
Teraz to już naprawdę idę spać (uśmiech).

Wiktor

[ Dodano: 4 Listopad 2010, 10:51 ]
PS. Zapomniałem o jeszcze jednym ciężkim grzechu, jaki obciąża ten tekst, przynajmniej z punktu widzenia rygorystów. Mianowicie pisanie zaimków osobowych z dużej litery. To nie jest list do przyjaciela, by pozwalać sobie na takie czułości.

Wiktor

[ Dodano: 5 Listopad 2010, 16:25 ]
Karolino,
przed momentem zostawiłem Ci wiadomość pod Galopującą machiną...

[Karolcia]

Wiktorze,
z uśmiechem przyjmuję Twoje cenne uwagi( tu mam nadzieję duża litera będzie na miejscu ;P ) . Krytyka podszyta życzliwością w moim wypadku zdecydowanie mobilizuje do poprawy. Na szczęście więcej grzechów nie pamiętam, a tak czy inaczej za wszystkie serdecznie żałuję. Tym bardziej, kiedy pomyślę, że jakiś perfekcyjny mistrz literacki mógłby poczuć ból głowy czytając moje amatorskie zabawy słowem nasączone błędami różnego pochodzenia.
Krytykuj mnie, więc do woli a ja w miarę wolnego czasu będę pracowała nad swoimi ułomnościami;-)

Pozdrawiam deszczowo
Karolcia

[Marek Ken]

Karolciu,

w tym przypadku, jak to ma miejsce wyżej, użycie dużej litery jest jak najbardziej prawidłowe. Cieszy również, że młoda poetka z powodu swoich grzechów wyraziła zarówno skruchę, jak i chęć poprawy. Zresztą grzechów nie było aż tak wiele, wszystkie zostały odpuszczone, a przynajmniej niektóre z nich, z Bożą pomocą, może da się wykorzenić (miejsce na mrugnięcie okiem).

Dziękuję za deszczowe pozdrowienia. Odwzajemniam takie same (we Wrocławiu też pada).

Wiktor