Mgła

[Z. Antolski]

Dwór w Pełczyskach rozebrali chłopi do ostatniej cegły i ostatniej deski. Podobno przypominał koszary, według gustu architektonicznego ówczesnego właściciela, generała Dembińskiego.
Dwór tylko we wspomnieniach pani Libiszowskiej-Dobrskiej żyje. Na kartach jej książki „Moje złote lata”.
Na miejscu pałacu nocami chwieje się jego widmo, zbudowane z mlecznej mgły.
Słychać, jak ktoś gra na pianinie. Perli się czyjś śmiech.
I nic. Dym.

[elafel]

Dwór w Pełczyskach

Rozebrali chłopi do ostatniej cegły i deski
przypominał im koszary
na kartach książki żyje wspomnieniem
Teraz nocami
chwieje się jego widmo
zbudowane z mlecznej mgły.
Słychać, jak ktoś gra na pianinie.
Perli się czyjś śmiech.
I nic. Dym.

Zawsze mnie korci. Biję się po łapkach ale to nie pomaga. Wybacz. Znowu pobawiłam się Twoim tekstem. Jeśli uraziłam - serdecznie przepraszam.
:]

[Z. Antolski]

He he, a baw się, baw, pobawimy si e razem

[elafel]

Uffffffffffffff. Bałam się, że będziesz zły

[Z. Antolski]

Na Ciebie? W życiu...

[Dany]

Ładna poetycka proza.

Też pobawiłam się Twoimi słowami.

rozebrały chłopskie ręce
dwór w Pełczyskach
nie podobał się do ostatniej
cegły i deski

na kartach wspomnień
żyją moje złote lata
ktoś gra na pianinie perlisty śmiech
we mgle rozkołysane widmo

i nic